Forum

Er zijn diverse middelen op de markt voor het verminderen of verhelpen van paniekaanvallen.

Moderators: Leon, Leap

Door Effey
#7904
Ik ben vroeger veel gepest en op mijn vijftiende kreeg ik mijn eerste paniekaanval. Helaas heb ik de pech gehad een paar minder goede artsen te treffen. Ik moest me niet zo druk maken over het leven en dat was dat. Dit was zowel de constatering van de huisarts, de psycholoog in het ziekenhuis en de psychiater aldaar.

Ik had veel symptomen. Aanvallen met hyperventilatie en een vervelende vorm van derealisatie. Toch zette ik door, ik wilde leven. Ik haalde mijn HAVO diploma ondanks dat ik maar de helft van de tijd op school was. Ik sliep veel en had allerlei "trucs" tegen de symptomen (mijn zonnebril en walkman waren mijn vrienden en als ik geen walkman had stopte ik mijn vinger in mijn oor !?). Ik heb best aardige tijden gehad maar na het behalen van mijn diploma was ik totaal op terwijl ik eigenlijk verder had willen studeren. Tot op de dag van vandaag achtervolgd het feit me dat ik dat niet heb gedaan want ik mis de kwalificaties voor de baan die ik graag zou willen hebben (leve de open universiteit, studeer nu Rechten)

Na 6 jaar doorploeteren heb ik aangedrongen op HULP. Ik heb de huisarts min of meer gedwongen om me door te verwijzen. Ik kwam bij een instelling terecht waar ik in dagbehandeling kwam (ik was toen 21). Daar werd de diagnose panielstoornis gesteld en eindelijk had het een naam!! Ik kreeg Zoloft (100 mg onderhoudsdosis) en ben een jaar in therapie geweest. De Zoloft (kan voor iemand anders een ander middel zijn) sloeg al na enkele weken aan. Ik kon na dat jaar terug naar de maatschappij. Ik had goede en minder goede perioden maar kon normaal functioneren ondanks mijn paniekstoornis.

En toen (na 10 jaar) wilde ik afbouwen. Ik had het idee dat de Zoloft mijn gevoel wat afvlakte en ik wilde dat niet meer. De huisarts had nog zijn bedenkingen maar ik heb doorgezet. In het half jaar dat ik medicijnvrij was heb ik mezelf helemaal overspannen gemaakt en nu ben ik sinds drie weken weer aan het opbouwen (van 50 naar 100 mg Zoloft) met alle bijwerkingen van dien en de overspannenheid erbij :( Op dit moment is het dus allemaal niet zo leuk.

Achteraf gezien was het afbouwen geen slecht idee maar had ik een onderhoudsdosis van 50 mg moeten aanhouden. Ik had toen al minder last van afvlakking van het gevoel.

Ik weet nu dat het feit dat ik wat meer moe was en misschien wat minder scherpe kanten had aan mijn gevoel een gevolg was van mijn paniekstoornis. Iets waar ik mee zal moeten (en kan) leven. Er zijn zoveel mensen die een beperking hebben.

Wat ik wil aangeven is dat ik het prachtig vind als iemand dit kan overwinnen zonder medicijnen maar dat ik dat "stofje" blijkbaar gewoon nodig heb. Daarnaast kan ik wat minder druk hebben maar ook dat went. Ik heb hier veel van geleerd en ben een rijker mens geworden.

Mijn advies is dat je het best met een homeopatisch middel kunt proberen. Therapie (cognitieve) is een aanrader maar als dat niet helpt dan kan een medicijn dit misschien wel.

Als iemand vragen heeft, ik heb er al heel lang last van, ik denk graag mee.
Door Koos
#7911
Effrey

Ik was je verhaal aan het lezen ik zie een aantal overeenkomsten. Ten eerste ik studeer nu rechten en zit in het laatste jaar. Dit jaar en de helft van vorig jaar is mede door de pa's erg zwaar geweest. Ik worstel mij er doorheen maar van een lijen dakje gaat het niet.
Daarnaast werk ik (op dit moment niet veel) ook en voorheen was dat allemaal mogelijk druk leventje heerlijk. Tot het moment van de pa's. Nu is het zoeken.
Ik speel met de gedachte om na dit jaar door te studeren, maar aan de andere kant denk dat de rust mij beter zal doen. Concentreren op een ding en financieel gezien kan dat alleen maar werk zijn. Hoe heb jij dat gedaan neem aan dat je ook gewoon werkt naast je studie?
Ik gebruik geen AD of andere middelen, probeer het zelf. Het lukt me redelijk maak de laatste tijd elke keer stapjes vooruit.
Ik moet binnenkort een keuzemaken of door studeren of werken of beide. Eigenlijk moet je je niet laten beinvloeden door de pa's maar goed negeren kan je ze ook niet anders waren wij hier er allang vanaf geweest.

mvg
koos
Door Effey
#7914
Beste Koos,

Ik begrijp precies wat je bedoeld. Ik had het leven met pa's redelijk onder controle maar ben zo dom geweest om te veel hooi op mijn vork te nemen. Ik wilde zo graag studeren maar mijn werk (32 uur) ging ook gewoon door en werd vanwege een fusie zwaarder dan oorspronkelijk het geval was. Daarnaast stelde het bedrijf opleidingseisen en heb ik al die diploma's het afgelopen jaar behaald. Ik dacht, even doorzetten. Ik heb heel wat pa's gehad maar omdat ik weet dat die overgaan ging ik gewoon door. Dom, op een nacht kreeg ik 5 pa's achter elkaar en bleek ik overspannen.

Mede daarom heb ik me drie weken geleden ziek moeten melden. Alle begrip van de bedrijfsarts. De medicatie die ik aan het opbouwen ben neemt mijn pa's niet geheel weg maar zorgt dat ik ermee kan leven. Echter, voordat ik aan echt opbouwen kan gaan denken heb ik eerst wat rust nodig vrees ik.

Als het financieel haalbaar is voor je dan denk ik dat ik voor de studie zou kiezen, echter ook ik zal weer moeten gaan werken als dat mogelijk is. Als men mijn contract niet verlengt brengt dat weer spanning met zich mee die ik eigenlijk wil voorkomen. Ik heb de pech dat ik nog geen vast contract heb.

Een belangrijke les die ik geleerd heb is dat het erg belangrijk is of het werk dat je doet bij je past en je een goed en tevreden gevoel geeft. Ik heb een paniekstoornis en dingen kosten mij dus meer moeite. Als ik dan op mijn tenen moet lopen of onder druk moet werken zonder dat ik het werk de moeite waard vind dan doe ik het voor iedereen, behalve voor mezelf en word ik ongelukkig.

Daarom krijgt de studie die IK leuk vind nu prioriteit ook al heb ik het dan financieel wat minder.

Ben je wel eens onder behandeling geweest? Je zegt dat je in het laatste jaar zit, bedoel je de Bachelorfase of ben je met je Masters bezig? En wat zou je dan door willen studeren? Als Rechten echt hetgeen is wat je wilt en je hebt een afgeronde opleiding dan word je misschien wel gelukkig in een leuke baan die bij je past ondanks je pa's.
Door Koos
#7916
he effrey

Ik zit op dit moment in mijn bachelor fase en wil een eventueel een master gaan doen. Ik behoor nu 24 uur te werken en daarbij een voltijd studie. Dit is te veel gebleken en vooral ook omdat ik mezelf voorbij ben gelopen.

Op dit moment werk ik op kantoor (juridisch adviseur) en dit is iets wat niet mijn voorkeur heeft. Ik weet ook dat het niet voor altijd is, maar ik er veel leren en het is goed voor mijn werkervaring.
Ook mijn contract is voor bepaalde tijd, en ben nu deels arbeidsongeschikt. Denk ik aan mezelf en blijf ik even zo doorgaan (8 uur per week) of ga ik weer werken om zo de zekerheid van een baan te kunnen krijgen. Het is dus een keuze die ik moet maken. Lastig aangezien ze op mijn werk alle begrip tonen en over mijn werk tevreden zijn. Als ik geen rekening hou met de pa's dan zal ik na mijn bachelor (waarschijnlijk) een contract krijgen voor 36 uur en zou ik deeltijd mijn master gaan halen. Maar ja wat is wijsheid.

Lastig allemaal. Ik heb wel al veel meer geleerd aan mezelf te denken en doe dat nu in princiepe ook, maar ja aan de andere kant wil je zo graag normaal functioneren. De vraag die ik me de laaste tijd veel stel is waar wordt ik gelukkig van? En vraag die niet zomaar te beantwoorden is.
Paniekaanvallen en CBD Olie