Forum

Personen met paniekaanvallen hebben hier de mogelijkheid ervaringen met elkaar uit te wisselen.

Moderators: Leon, Leap

Door gulema
#38026
Hoi tania, ik bedoelde er ook niet mee dat het helemaal niet helpt. Ik heb ook door de ad prima kunnen Functioneren, het is alleen wel dat het de boel gedeeltelijk plat legt en dat merk je als je er mee stopt. De kunst is om het uiteindelijk zelf te kunnen en dat kan alleen als je de angst aankijkt en accepteerd en vooral niet meer bang voor bent. Maar dit is mijn eigen ervaring hoor, het is zeker bij iedereenanders.
Door sunny1
#38032
Ja dat heb ik ook maar moet eerlijk zeggen dat als ik zo´n hele erge aanval heb ik wel denk nou geef me der maar een dan weet ik tenminste niks meer. Of dan denk ik ik ren zo naar een gesticht en laat me plat spuiten zodat ik er niet meer bij ben.
En ik heb ook wel op google gezocht en ben ook lid geweest van stichting depersonalisatie maar daar wordt je echt depressief van want niemand daar komt er vanaf en ze lopen er al hun hele leven mee wat ze ook proberen. En hier voel ik me wat fijner omdat er veel mensen zijn die het hebben en ook paniek aanvallen hebben en last van angst. En dat me meer hoop geeft van als het daar vandaan komt is er nog wat aan te doen.
Maar dus dat ik al die verhalen heb gelezen heb ik ook weinig vertrouwen in psychologen en medicijnen. Ben daarom naar een homeopaat gegaan en heb er wel een goed gevoel bij maar toch blijft die angst" het zit in me hoofd dus krijg het er nooit meer uit".
Maar wat goed dat het met jou beter gaat ik hop dat ook te kunnen mee maken en accepteren vind ik nog zo moeilijk want ik wil er gewoon helemaal vanaf maar ik ben er mee bezig:)
Hey hey, ik wil even reageren op dit stukje. De mensen op de site die jij beschrijft hebben last van een depersonalisatiestoornis. Dit is een heel ander verhaal dan de dp (dr) die wij ervaren. Bij ons is het een symptoom van angst en paniek. Zodra dat verdwijnt zal de dp ook weggaan, daar ben ik van overtuigd.
Ik heb ook extreem last gehad van dp en dr. Heb er ook een topic over geopend, misschien vind je daar wat herkenning.

Nu, na een aantal intensieve sessies cognitieve gedragstherapie en medicatie, is het bij mij een stuk minder geworden. Met vlagen heb ik er nog wel last van, maar ik kan er steeds beter mee omgaan en het maakt me minder bang.
De clou is AFLEIDING zoeken. Dit kon ik eerst niet, omdat ik te gespannen en nerveus was om ook maar iets te ondernemen. Door de medicatie doe ik nu bijna alles weer en heb ik geen paniekaanvallen meer. De cgt heeft mij anders leren kijken naar dp en dr.

Houd moed, het is ontzettend naar en vervelend, maar niet gevaarlijk. Je wordt niet gek of wat dan ook.
Het is mogelijk om er vanaf te komen, het heeft alleen tijd nodig, en misschien een beetje hulp, op wat voor manier dan ook. Sterkte!
Door lautje
#38057
Vind het wel fijn om zo veel reacties te krijgen. En idd het is een stoornis maar ik ga me dan weer afvragen heb ik dat ook niet gewoon.Ik weet ook pas sinds kort dat je het ook van angst en paniek kan krijgen dus ik dacht ook altijd dat ik hetzelfde als hun had. En dat vraag ik me dus nog steeds af. Hoe weet je nou of je het van de angst en paniekaanvallen hebt.
Door tania 67
#38076
hallo
dat had ik in het begin van mijn angst en paniekklachten ook
vragen ,vragen en nog eens vragen
hoe komt dat ik dat heb? of dat ?
en doordat je jezelf steeds in vraag stelt ,zo ben je er constant mee bezig en dat voedt de angst
als je gevoelig bent voor paniek dan heeft de dp er waarschijnlijk wel te maken ,maar aanvaard het gewoon probeer het toch en niet steeds jezelf de vraag stellen waar komt het vandaan?
dat doe ik niet meer (vroeger wel) en sinds ik er minder mee bezig ben gaat het weer goed met mij
veel succes groetjes tania
Door lautje
#38084
;a ik ga het ook proberen ben er al mee bezig. Het gaat ook wel beter dan twee weken geleden maar diep van binnen denk ik ik moet toch niet verder door het leven gaan met afleiding zoeken en er proberen niet aan te denken. Ik wil gewoon me oude leven weer terug ik heb altijd wel met angst geleefd en later met paniekaanvallen maar dat de dp zo erg is geworden vind ik echt erg. Maar ik weet dat ik het toch moet accepteren en ik ga het echt proberen zodat ik weer normaal alleen kan zijn en binnenkort van me huisje genieten.
Door tania 67
#38090
hallo
heel goed van je dat je er al bezig mee bent
je zal je oude leven heus wel terug krijgen maar dat zal helaas een tijdje duren ,dit gaat niet van vandaag op morgen
dit was mijn probleem ook te weinig geduld
eens ik er begon aan te werken moest alles direckt opgelost zijn en helaas daar gaat wat tijd overheen
maar je bent op de goede weg
volhouden nu groetjes tania
Door lautje
#38115
Dankjewel en ik ga het proberen. Lukt het dan ook wel zonder therapie of psycholoog want de meeste hebben hulp of hebben hulp gehad.
Ik heb natuurlijk wel veel aan me homeopaat waar ik veel bij kwijt kan.
Door lievekleine
#38121
Ik zou me nog niet te druk maken of het wel of niet gaat lukken zonder psycholoog. Ik zou gewoon proberen afleiding te zoeken e.d. en als het dan uiteindelijk niet lukt kun je altijd nog hulp zoeken! Het gaat er gewoon om dat je echt veel afleiding zoekt. Mijn psycholoog zegt dan van je moet gewoon doorgaan met dingen, dingen blijven doen, niet thuis zitten te niksen. En dat helpt, want als ik iets aan het doen ben, heb ik er weinig last van. En als je zo doorgaat met afleiding zoeken en dat gevoel steeds minder voelt, dan op een gegeven moment wordt het echt minder. Ik kreeg er vorig jaar ineens mee te maken, met die depersonalisatie, en ik ben er helemaal vanaf gekomen. Alleen sinds mn relatie voorbij is is het zo erg teruggekomen. Maar ik weet, je kan er vanaf komen. Net als jij!

Ik heb alleen wel moeite met iets; hoe accepteer je dat je je zo voelt? Ik kan dat soms echt niet accepteren. Zoals vandaag. Voelde me een week goed, nergens last van, en nu zit ik heel de dag te leren voor mn tentamens (dus ik zit thuis op mn kamer dus heb weinig afleiding) en dan komt dat gevoel weer zo erg terug. En dan denk ik steeds: oke accepteer het, laat het er zijn, maar dat lukt me niet. Het is te overweldigend ofzo. Hebben jullie daar tips voor?
Door lautje
#38123
Ja ik heb daar dus ook heel veel moeite mee met accepteren.
Wat naar voor je dat hij het heeft uitgemaakt ik kan me voorstellen dat je er dan weer last van krijgt.Zou er ook nu niet aan moeten denken om mijn vriend kwijt te raken. Heel veel sterkte en het komt allemaal wel goed !! Bij mij had ook paar jaar geleden me vriend het uitgemaakt en dacht hier kom ik nooit meer over heen maar het is me gelukt en heb nu al drie jaar een relatie met me huidige vriend en daar ben ik weer gelukkig in en dat gaat jou ook vast gebeuren.
Door lievekleine
#38124
lautje schreef:Ja ik heb daar dus ook heel veel moeite mee met accepteren.
Wat naar voor je dat hij het heeft uitgemaakt ik kan me voorstellen dat je er dan weer last van krijgt.Zou er ook nu niet aan moeten denken om mijn vriend kwijt te raken. Heel veel sterkte en het komt allemaal wel goed !! Bij mij had ook paar jaar geleden me vriend het uitgemaakt en dacht hier kom ik nooit meer over heen maar het is me gelukt en heb nu al drie jaar een relatie met me huidige vriend en daar ben ik weer gelukkig in en dat gaat jou ook vast gebeuren.
Aaah wat lief!! Ja ik dacht ook altijd van als mn vriend het uitmaakt, dan ga ik helemaal kapot. Het is nu een half jaar uit en opzich mis ik hem niet meer echt, ik vind het wel goed dat het uit is, maar meer de onzekerheid vd toekomst vind ik moeilijk. We hadden al zo lang iets en ik dacht echt dit is de ware haha maar dat is dus niet dus ik moet weer helemaal opnieuw beginnen, zo voelt het. En ben mn vertrouwde maatje kwijt.
Maar bedankt voor je post, doet me goed!
Door lautje
#38134
Ik was net de film hannah montana aan het kijken ;)
En zij zong een liedje op het einde van de film wat ik wel heel toepasselijk vond.
Dit is de tekst:

I can almost dream it,
The see I'm dreamin'
But there's a voice inside my head sayin'
You'll never reach it

Every step I'm taking
Every move I make feels
Lost with no direction
My fate is shaking

But I gotta keep tryin'
Gotta keep my head held high
There's always gonna be another mountain
I'm always gonna wanna make it move
Always gonna be a up-hill battle
Sometimes were gonna have to lose
Ain't about how fast I get there
Ain't about what's waiting on the other side
It's the climb

The struggles I'm facing
The chances I'm taking
Sometimes it might knock me down
But, No, I'm not breaking
I may not know it
But these are the moments that
I'm gonna remember Most, yeah
Just gotta keep goin'

And, I, I got to be Strong
Just Keep pushing, oh
'Cause there's always gonna be another mountain
Were always gonna wanna make it through
Always gonna be a up-hill battle
Sometimes were gonna have to lose
Ain't about how fast I get there
Ain't about what's waiting on the other side
It's The Climb

Yeah

There's always gonna be another mountain
I'm always gonna wanna make it move
Always gonna be a up-hill battle
Sometimes were gonna have to lose
Ain't about how fast I get there
Ain't about what's waiting on the other side
It's the climb

Keep on movin'
Keep climbin'
Keep the faith baby
It's all about
It's all about
The climb
Keep the faith, keep your faith woah
Door lautje
#38177
NOUUUU ik had vandaag echt een moment owke nu wordt ik echt gek ik krijg een psychose.
Ik zat gisteren in de auto en hoorde een liedje van nick en simon en die zongen jezelf niet meer in de spiegel herkennen enzo en ik dacht jeetje lijkt wel alsof ze over mij zingen. Toen zat ik net ineens weer aan dat liedje te denken en wilde hem gaan opzoeken maar ik was er van overtuigd dat het het liedje kijk omhoog was. Dus ik ga die songtekst opzoeken en het stond er gewoon niet bij ik dacht neeeeeee zou ik het me maar verbeeld hebben net als die mensen die in een psychose zitten en denken dat sommige dingen van tv voor hun bedoeld zijn. Ik al die andere liedjes van hun nakijken toen bedacht ik me ineens dat het de top 40 was dus moet het wel een nieuwe zijn en ja hoor het is het liedje een nieuwe dag pffffffff wat een opluchting. Kon er wel om lachen daarna. Wat je gedachte wel niet met je kunnen doen he....
Gebruikersavatar
Door Yogini
#38196
Lautje, dit doet me wel wat lachen. Ik heb zelf ook zo'n soortgelijke ervaring gehad, nu zo'n twee jaar geleden. Ik liep in een winkel, met m'n partner, en ineens zag ik m'n yogaleraar. Dus ik ga die effe begroeten. Hij reageerde maar heel kort op me, niet zoals z'n gewoonte is. Bij het buitenkomen van de winkel zei ik toen aan m'n partner: "zo he, die was ook niet vriendelijk zeg...!" en m'n partner zei: "wie dan? Ik heb echt niemand gezien hoor...!"

Ik gelijk in paniek natuurlijk, want ik had dit vast gehallucineerd! Heb de hele avond strak en stijf in de zetel gelegen, wachtend op nog meer "hallucinaties". Enkele dagen later zag ik dan m'n yogaleraar opnieuw en hij verontschuldigde zich voor z'n kortaf zijn. Hij had het druk gehad en blablabla. Viel een enorme last van m'n schouders, want ik had 't dus toch niet gehallucineerd! Haha, echt vaag he, hoe je je zo door je angsten kan laten doen!

Maar 't is dus herkenbaar en dat wou ik effe kwijt!
Door lautje
#38223
Haha ja echt he! Maar gelukkig ben ik dus niet de enige. "Normale" mensen denken ow je hebt heb niet gezien ow wat was je dan aan ut doen ofzo of oow zoui het wel een ander liedje zijn geweest en wij denken gelijk dat we gek worden angst angst angst hoe kom ik er toch aan? Ben ook nog steedsa echt bang dat ik nooit meer van de depersonalisatie af kom en dat ik gewoon een depersonalisatie stoornis heb.
Door lautje
#38446
Het gaat wat beter met me maar ik had vandaag weer een min dagje . En ik ben dan zo bang dat ik er nooit meer vanaf kan komen en denk dan ook ik kan er ook niet meer vanaf komen. Hebben jullie dat ook gehad in de periode dat jullie er erg last van hadden??
Paniekaanvallen en CBD Olie