- 14 nov 2017, 15:56
#68093
Hoi allemaal,
Ik ben nieuw hier en zou graag wat meer horen over jullie ervaringen en tips bij paniekaanvallen.
Ik zal eerst even kort mijn verhaal vertellen.
Ik ben 22 jaar en vorig jaar rond deze tijd ging het helemaal mis.. Ik zat in het derde jaar van mijn opleiding psychologie(ergens best grappig haha), en ik had al langere tijd van vage klachten, zoals: vermoeidheid, angstig, somber, hoofdpijn, etc.
Vorig jaar eind oktober zat ik midden in een drukke tentamenweek toen ik in de trein de eerste echte paniekaanval kreeg. Op dat moment heb ik het niet eens geïnterpreteerd als paniek maar ik dacht eerder dat ik ziek was. Met heel veel moeite heb ik mezelf door die week heen geslagen en toen ben ik twee weken thuis geweest(met het idee dat ik een virus had, wat ook bevestigd werd door de huisarts). Na die twee weken probeerde ik mijn studie weer te hervatten alleen vanaf dat moment werd ik eigenlijk heel angstig en had veel last van paniek + nog steeds overspanningsverschijnselen.
Uiteindelijk weer bij de huisarts geweest, zij heeft me aangeraden om de studie even te laten zitten en doorverwezen naar een psycholoog, met als verwijzing: (beginnende) burnout en paniekklachten.
De maanden erna verschillende pogingen gedaan om studie weer te hervatten. Dit was heel dubbel want enerzijds had ik overspanningsklachten en dus rust nodig. Maar ik merkte al gauw dat door de plek die de paniek veroorzaakte(universiteit) te vermijden, de angst alleen maar groter werd. Dit werd vooral de angst om in paniek te raken.
Opgegeven moment was het zo dat ik een paar weken heen ging, kreeg weer een aanval en ging weer een paar weken niet.
In april dit jaar zij mijn decaan op school dat zij het echt beter vond als ik even zou stoppen(tot volgend schooljaar) aangezien ik inmiddels toch al veel vertraging had opgelopen en me beter kon focussen op herstel. Dus dit heb ik gedaan.
In de zomer heb ik van mijn huisarts oxazepam gekregen, vooral omdat ik op vakantie ging en erg tegen het vliegen op zat door paniek. En ook om in september de eerste weken/maanden school indien nodig door te komen.
Nu ben ik in september weer begonnen met school en dit gaat de ene week wel en de andere week een stuk moeizamer. Ik gebruik in de moeilijke weken af en toe 10 Mg oxazepam. Maar merk dat dit minder begint te merken en ik word er suf van wat niet handig is tijdens een college.
Mijn paniekaanvallen uiten zich vooral in benauwdheid, hartkloppingen, zweten, ik voel me afwezig, keer in mezelf en het enige wat ik wil is naar huis rennen.
Die aanvallen komen het meeste voor op school of de rit ernaar toe(ik studeer in Amsterdam en woon een half uur met de trein reizen daarvandaan). Maar niet alleen dan, ik heb er thuis, bij mijn bijbaantje en op andere plekken ook wel is last van maar omdat ik dan heel veel steun heb bij vrienden en familie lukt het me dan veel beter om erdoor heen te komen.
Daarnaast ben ik vaak gespannen en heb ik soms ook dagenlang last van benauwdheid(chronische hyperventilatie). Hiervoor heb ik een jaar lang bij een ademhalingstherapeut gelopen, wat wel iets helpt maar helaas niet de oplossing is.
Daarnaast loop ik nog steeds bij mijn psycholoog, maar loop ik bij haar echt vast. Ik heb daarom over een paar weken een intake bij een wat grotere praktijk waar ook een psychiater aanwezig is.
Nou dit is alsnog een flink verhaal geworden haha. Maar mijn vraag aan jullie is vooral herkennen jullie dingen hieruit? Zo ja wat doen jullie ermee? En wat zijn jullie ideeën/ervaringen over behandeling en medicatie?
Ik ben nieuw hier en zou graag wat meer horen over jullie ervaringen en tips bij paniekaanvallen.
Ik zal eerst even kort mijn verhaal vertellen.
Ik ben 22 jaar en vorig jaar rond deze tijd ging het helemaal mis.. Ik zat in het derde jaar van mijn opleiding psychologie(ergens best grappig haha), en ik had al langere tijd van vage klachten, zoals: vermoeidheid, angstig, somber, hoofdpijn, etc.
Vorig jaar eind oktober zat ik midden in een drukke tentamenweek toen ik in de trein de eerste echte paniekaanval kreeg. Op dat moment heb ik het niet eens geïnterpreteerd als paniek maar ik dacht eerder dat ik ziek was. Met heel veel moeite heb ik mezelf door die week heen geslagen en toen ben ik twee weken thuis geweest(met het idee dat ik een virus had, wat ook bevestigd werd door de huisarts). Na die twee weken probeerde ik mijn studie weer te hervatten alleen vanaf dat moment werd ik eigenlijk heel angstig en had veel last van paniek + nog steeds overspanningsverschijnselen.
Uiteindelijk weer bij de huisarts geweest, zij heeft me aangeraden om de studie even te laten zitten en doorverwezen naar een psycholoog, met als verwijzing: (beginnende) burnout en paniekklachten.
De maanden erna verschillende pogingen gedaan om studie weer te hervatten. Dit was heel dubbel want enerzijds had ik overspanningsklachten en dus rust nodig. Maar ik merkte al gauw dat door de plek die de paniek veroorzaakte(universiteit) te vermijden, de angst alleen maar groter werd. Dit werd vooral de angst om in paniek te raken.
Opgegeven moment was het zo dat ik een paar weken heen ging, kreeg weer een aanval en ging weer een paar weken niet.
In april dit jaar zij mijn decaan op school dat zij het echt beter vond als ik even zou stoppen(tot volgend schooljaar) aangezien ik inmiddels toch al veel vertraging had opgelopen en me beter kon focussen op herstel. Dus dit heb ik gedaan.
In de zomer heb ik van mijn huisarts oxazepam gekregen, vooral omdat ik op vakantie ging en erg tegen het vliegen op zat door paniek. En ook om in september de eerste weken/maanden school indien nodig door te komen.
Nu ben ik in september weer begonnen met school en dit gaat de ene week wel en de andere week een stuk moeizamer. Ik gebruik in de moeilijke weken af en toe 10 Mg oxazepam. Maar merk dat dit minder begint te merken en ik word er suf van wat niet handig is tijdens een college.
Mijn paniekaanvallen uiten zich vooral in benauwdheid, hartkloppingen, zweten, ik voel me afwezig, keer in mezelf en het enige wat ik wil is naar huis rennen.
Die aanvallen komen het meeste voor op school of de rit ernaar toe(ik studeer in Amsterdam en woon een half uur met de trein reizen daarvandaan). Maar niet alleen dan, ik heb er thuis, bij mijn bijbaantje en op andere plekken ook wel is last van maar omdat ik dan heel veel steun heb bij vrienden en familie lukt het me dan veel beter om erdoor heen te komen.
Daarnaast ben ik vaak gespannen en heb ik soms ook dagenlang last van benauwdheid(chronische hyperventilatie). Hiervoor heb ik een jaar lang bij een ademhalingstherapeut gelopen, wat wel iets helpt maar helaas niet de oplossing is.
Daarnaast loop ik nog steeds bij mijn psycholoog, maar loop ik bij haar echt vast. Ik heb daarom over een paar weken een intake bij een wat grotere praktijk waar ook een psychiater aanwezig is.
Nou dit is alsnog een flink verhaal geworden haha. Maar mijn vraag aan jullie is vooral herkennen jullie dingen hieruit? Zo ja wat doen jullie ermee? En wat zijn jullie ideeën/ervaringen over behandeling en medicatie?