Forum

Personen met paniekaanvallen hebben hier de mogelijkheid ervaringen met elkaar uit te wisselen.

Moderators: Leon, Leap

Door RomeeAmber
#68093
Hoi allemaal,

Ik ben nieuw hier en zou graag wat meer horen over jullie ervaringen en tips bij paniekaanvallen.

Ik zal eerst even kort mijn verhaal vertellen.

Ik ben 22 jaar en vorig jaar rond deze tijd ging het helemaal mis.. Ik zat in het derde jaar van mijn opleiding psychologie(ergens best grappig haha), en ik had al langere tijd van vage klachten, zoals: vermoeidheid, angstig, somber, hoofdpijn, etc.
Vorig jaar eind oktober zat ik midden in een drukke tentamenweek toen ik in de trein de eerste echte paniekaanval kreeg. Op dat moment heb ik het niet eens geïnterpreteerd als paniek maar ik dacht eerder dat ik ziek was. Met heel veel moeite heb ik mezelf door die week heen geslagen en toen ben ik twee weken thuis geweest(met het idee dat ik een virus had, wat ook bevestigd werd door de huisarts). Na die twee weken probeerde ik mijn studie weer te hervatten alleen vanaf dat moment werd ik eigenlijk heel angstig en had veel last van paniek + nog steeds overspanningsverschijnselen.

Uiteindelijk weer bij de huisarts geweest, zij heeft me aangeraden om de studie even te laten zitten en doorverwezen naar een psycholoog, met als verwijzing: (beginnende) burnout en paniekklachten.

De maanden erna verschillende pogingen gedaan om studie weer te hervatten. Dit was heel dubbel want enerzijds had ik overspanningsklachten en dus rust nodig. Maar ik merkte al gauw dat door de plek die de paniek veroorzaakte(universiteit) te vermijden, de angst alleen maar groter werd. Dit werd vooral de angst om in paniek te raken.

Opgegeven moment was het zo dat ik een paar weken heen ging, kreeg weer een aanval en ging weer een paar weken niet.

In april dit jaar zij mijn decaan op school dat zij het echt beter vond als ik even zou stoppen(tot volgend schooljaar) aangezien ik inmiddels toch al veel vertraging had opgelopen en me beter kon focussen op herstel. Dus dit heb ik gedaan.

In de zomer heb ik van mijn huisarts oxazepam gekregen, vooral omdat ik op vakantie ging en erg tegen het vliegen op zat door paniek. En ook om in september de eerste weken/maanden school indien nodig door te komen.

Nu ben ik in september weer begonnen met school en dit gaat de ene week wel en de andere week een stuk moeizamer. Ik gebruik in de moeilijke weken af en toe 10 Mg oxazepam. Maar merk dat dit minder begint te merken en ik word er suf van wat niet handig is tijdens een college.

Mijn paniekaanvallen uiten zich vooral in benauwdheid, hartkloppingen, zweten, ik voel me afwezig, keer in mezelf en het enige wat ik wil is naar huis rennen.

Die aanvallen komen het meeste voor op school of de rit ernaar toe(ik studeer in Amsterdam en woon een half uur met de trein reizen daarvandaan). Maar niet alleen dan, ik heb er thuis, bij mijn bijbaantje en op andere plekken ook wel is last van maar omdat ik dan heel veel steun heb bij vrienden en familie lukt het me dan veel beter om erdoor heen te komen.

Daarnaast ben ik vaak gespannen en heb ik soms ook dagenlang last van benauwdheid(chronische hyperventilatie). Hiervoor heb ik een jaar lang bij een ademhalingstherapeut gelopen, wat wel iets helpt maar helaas niet de oplossing is.

Daarnaast loop ik nog steeds bij mijn psycholoog, maar loop ik bij haar echt vast. Ik heb daarom over een paar weken een intake bij een wat grotere praktijk waar ook een psychiater aanwezig is.

Nou dit is alsnog een flink verhaal geworden haha. Maar mijn vraag aan jullie is vooral herkennen jullie dingen hieruit? Zo ja wat doen jullie ermee? En wat zijn jullie ideeën/ervaringen over behandeling en medicatie?
Door Shahiem
#68094
Hey,

Welkom. Ik ben ook nieuw op het forum en ik kan mij vinden in jouw verhaal. Het is vervelend om te horen dat je er ook last van hebt, maar tegelijkertijd wel fijn dat we niet de enige zijn.

Zelf begonnen mijn paniekaanvallen eind december / begin dit jaar bij het overlijden van mijn zus. Aantal hevige paniekaanvallen gehad op het begin met hartkloppingen, trillende benen en de gedachten dat je elk moment dood neer kan vallen. Destijds zat ik in het buitenland en kreeg ik voor mijn paniekaanvallen Traxene voor overdag en Diazepam (5mg) voor het slapen gaan.

Dat was echt een hel want je wil niet afhankelijk zijn van medicatie, maar het hielp mij wel om tijdelijk rust te krijgen. Hoewel de medicatie ik kreeg niet standaard worden gegeven hier in Nederland, omdat het best een sterke (verslavend) medicatie is.

Toen ik weer terug in Nederland was ben ik vaak naar de huisarts geweest, omdat ik last had van een zware druk op mijn borst, een snelle hartslag / hartkloppingen. Uiteindelijk met een ambulance vervoerd naar het ziekenhuis omdat ik bij de huisarts een hartfilmpje had gemaakt en in het buitenland ook. En dat verschilde heel veel van elkaar, waardoor de cardioloog mijn hart wilde controleren.

Verschillende scans gehad (ct scan, echo van het hart, bloedonderzoek, en een hartslag meter die ik een dag moest dragen). Maar uit alle resultaten bleek dat ik een gezond hart heb. Helaas nog wel last van schouderklachten en af en toe een snelle hartslag.

Ik zit nu ook een tijd bij mijn 3e psycholoog, daarvoor twee psychologen voor een korte tijd gehad. Voor onder andere mijn paniekaanvallen, agorafobie en somberheid klachten.

Ik moet wel zeggen dat het voor mij wel deels heeft geholpen, want inmiddels ben ik ook weer aan het werk wat ik mij een paar maanden niet kon voorstellen. En zeker niet dat ik zou gaan werken in Amsterdam.

Zelf ben ik wel gestopt met Traxene en een tijdje gestopt met Diazepam, maar regelmatig gebruik ik nog wel Diazepam om mijzelf te kalmeren. Zelf probeer ik ook af en toe te mediteren, maar het is voor mij lastig om dat elke dag te doen.

Sorry voor mijn lange verhaal, haha.
Door RomeeAmber
#68096
Jeetje wat een heftig verhaal zeg! Fijn om te lezen dat het inmiddels een stuk beter met je gaat en dat je weer aan het werk bent.

Ik vind medicatie inderdaad ook nogal eng door de afhankelijkheid en de kans op verslaving. Ik merk nu al bij mijn gebruik dat ik steeds meer nodig heb voor hetzelfde effect.

Wat heeft jou uiteindelijk het meeste geholpen?
Ik loop daarin namelijk nu een beetje vast. Als ik mezelf met een jaar geleden vergelijk ben ik echt wel weer vooruitgegaan. Maar school blijft een uitdaging omdat dit nogal veel spanning en daarom angst om in paniek te raken met zich meebrengt.. ondanks dat ik nu al 3 maanden weer 3-4 keer per week heen ga, blijft deze spanning.
Door Shahiem
#68101
Ja, merk ook dat ik er erg afhankelijk van word. Vind het zelf wel een fijn gevoel als ik het bij mij heb. Durfde het een tijd aan om het thuis te laten, maar sinds ik weer vaker paniekaanvallen krijg vind ik het toch moeilijk om het niet mee te nemen.

Om eerlijk te zijn heeft de medicatie mij toch deels geholpen, wat ik niet graag toegeef.Het is heel vreemd want als ik dat eenmaal inneem dan voelt het echt rustig in mijn hoofd (ook als ik bijv in een drukke straat/plek ben). Alsof veel dingen je niet meer schelen voor een tijd.

Wanneer het dan bijvoorbeeld is uitgewerkt dan voel je inderdaad zoals je zegt de spanning. Het praten met mijn psycholoog heeft mij ook deels geholpen. Met bijvoorbeeld bepaalde dingen niet vermijden, hoewel ik nu nog dingen vermijd. Bewust om geen paniekaanval te krijgen.

Maar net zoals jij heb ik ook een beetje het gevoel alsof je een beetje vast loopt. Soms ben ik een beetje radeloos want ik krijg bijvoorbeeld oefeningen die ik kan doen. Zoals ademshaling oefeningen, maar om de een of andere manier vind ik het lastig om te focussen op mijn adem of op positieve gedachten wanneer je een paniekaanval hebt.

Ik heb alleen nog geen oplossing gevonden om echt volledig te ontspannen.
Door RomeeAmber
#68106
Ik herken me echt heel erg in dit verhaal! Medicatie is inderdaad fijn en heeft me ook heel erg geholpen. Maar het is niet dé oplossing omdat ik vastloop nu! Wat je zegt over die ademhalingsoefingen enzo ook, heel leuk om thuis te oefenen maar tijdens ene aanval kan ik er helemaal niks mee..
Door J
#68123
Hallo RomeeAmber,

Heel wat zo'n ervaring maar niet vreemd otw ik herken me daar best wel in.
Ik ben 14 jaar overbelast geweest met daarnaast de nodige problemen zoals pijn op mijn borstkast, duizeligheid, spraakproblemen (verstrooid), concentratieproblemen, vermoeidheid, piepende oren, druk op je oren (jezelf horen), slecht zicht en jeukaanvallen waar ik nu veel last van heb door stress / spanning / zenuwen.
Over het overspannen zijn blijft dit een gevoelig punt bij mij, ik ben er vanaf maar kan het ook weer makkelijk op pakken. Dit is wel mijn eigen persoon en kan bij een ieder ander anders zijn.
Betreft Oxazepam is dit in de beginperiode een slaapverwekkend middel, als je deze langer slikt merk je hier veel minder van, dit geld in de meeste gevallen voor dit soort medicatie die onderdrukt.
Wanneer nodig slik ik ook eens oxazepam, dit is wel (voor mij) een fijn product, maar valt onder de noemer verslavend waar ik weer geen problemen mee heb.

groet,
john
Door Ariana
#68128
Burnout en paniekaanvallen gaan vaak samen. In 2007/2008 had ik paniekaanvallen (zonder burnout). Daarna heb ik jaren goed gefunctioneerd. In 2014 een eerste burnout gehad en nu sinds september van dit jaar een 2e. Nog erger dan de eerste. Paniek ligt regelmatig op de loer, zeg maar. Eigenlijk moet ik sporten (hardlopen) om van burnout te herstellen, maar ben momenteel onzeker buiten en te moe om te sporten. Dus ja, wat is wijsheid :( Ook deze periode kom ik wel weer te boven.
Door J
#68137
Hallo Ariana,

Ik denk dat je je hier zelf het best bij moet voelen om te gaan sporten en het geen verplichting moet worden want dat lijkt mij dan niet te gaan werken.
Sporten is niet mijn ding geweest naast de burnout van 14 jaar die ik achter de rug heb, ik heb dit zelf op moeten lossen met rust en het op een bepaalde manier omgaan met druk veroorzaakt door anderen, hierna kwam er meer bij kijken dat ik leukere dingen ben gaan doen (het bekende weegschaaltje).

Soms zeggen ze ook dat je dan een lekker stukje moet gaan lopen. In sommige gevallen komt het voor dat bij het lopen je juist over dingen gaat piekeren, het hoeft dus niet zo te zijn dat je dus ontspannen thuis mag komen van een stukje lopen of..... misschien helpt het piekeren juist wel om tot een antwoord te kunnen komen.
Paniekaanvallen en CBD Olie