Forum

Personen met paniekaanvallen hebben hier de mogelijkheid ervaringen met elkaar uit te wisselen.

Moderators: Leon, Leap

Door nidi
#59670
Hoi allemaal,

Ik volg al een tijdje het forum hier mee en ik herken me wel in een aantal dingen die ik hier terugvond.

Ik zie mijn man ongelooflijk graag, kan niet zonder hem, wil hem steeds knuffelen en kussen en bij hem zijn, dus naar mijn mening zit het nog wel helemaal goed tussen ons. Ook als we op stap zijn, wil ik dat iedereen ziet dat wij bij elkaar horen.
Toch kan ik eindeloos beginnen nadenken en tobben over het feit dat ik hem toch nog wel graag zie? Ja natuurlijk zeg ik dan, maar vanaf dat ik iets hoor/lees/zie over scheiden en relaties die eindigen, kan ik enorm beginnen panikeren en weer alles gaan vergelijken.

Dit is al zo bezig sinds februari, toen had ik het heel erg, ging alles controleren en nagaan (hou ik nog van hem, waarom hou ik van hem, wat als...), maar ik kwam telkens wel tot het besef dat het helemaal in orde is. Toch kreeg ik enorme huilbuien, panikeerde ik helemaal en nam ik ook medicatie.
Die neem ik nu niet meer en het gaat al stukken beter maar in m'n achterhoofd sluipen deze gedachten nog wel rond.
Als ik bij hem ben, is dit niet het geval, maar vanaf dat ik alleen ben, sluipt het weer binnen.

Hoe kan ik die dwanggedachten helemaal stoppen zodat ik niet meer hoef te piekeren? Hebben jullie hier enige hulp en tips voor mij?

Ik zou graag terug onbezorgd door het leven kunnen gaan en volop genieten van ons prille huwelijksgeluk en onze pas aangekochte bouwgrond!
Ik ben overigens ook wel heel gelukkig dat ik getrouwd ben met deze man, hij was altijd diegene die ik als man en als toekomstige vader van onze kinderen zag, dus eigenlijk staat er ons niets meer in de weg, buiten die gedachten dan die me zo op een dwaalspoor kunnen zetten.

Alvast bedankt!
Door LucaJulie
#59671
Komt goed nidi,
Je mag me altijd en pb sturen he?
Het is je angst; wand juist doordat je die angst hebt reageer je zo en zegt het al genoeg dat je juist heel veel van je man houdt.
Ik weet uit ervaring dat het zo echt kan lijkten en je gedachten maken je aan de twijfel.
Veel sterkte
Door nidi
#59672
Ja dat weet ik wel hoor LucaJulie, maar ik hoopte ook eens iets van andere "ervaringsdeskundigen" te horen ...

Voor jou geldt hetzelfde he!
Door joanne
#59674
Hee,

Ik heb ditzelfde probleem soms! Nu al een paar weken geen last van gehad maar eens in de zo veel tijd steken zulke gedachten de kop op. Het begon eerst met een angst dat hij mij ineens niet meer leuk zou vinden. Toen ik hier niet meer bang voor was, werd ik bang dat ik hém niet meer leuk genoeg zou vinden. Hélemaal gek werd ik, huilbuien, wist niet hoe ik hier mee om moest gaan omdat het zo ontzettend niet is wat ik wou. Vond het ook moeilijk om te bespreken met hem (of met vriendinnen) juist omdat ik zo gek op hem ben. Heel tegenstrijdig dus allemaal.
Ik heb het er wel met hem over gehad en ook met een goede vriendin en ben tot de conclusie gekomen dat juist deze gedachten in me opkomen omdát het een angst is. En net als al mn andere angsten die af en toe de kop op steken is ook dit een irreële angst. Dus ik probeer nu, als deze gedachten voorbij komen, te denken "oke, dit hoort bij mij, dit gebeurt allemaal in mijn hoofd, het zijn maar gedachten, ik hoef er niks mee te doen, het waait vanzelf wel weer over". En tot nu toe waait het ook elke keer weer over ;)
Ik hoop dat je hier een beetje iets aan hebt!
Door nidi
#59675
Ik herken het helemaal Joanne. Je beschrijft exact hoe ik me die eerste 4 maanden gevoeld heb.
Erover praten is inderdaad moeilijk, vooral ook omdat je hem helemaal niet kwijt wil en dat hij misschien toch gaat denken dat er echt iets is. Ergens denk ik dat het ook een beetje angst is voor falen... Ik wil hem helemaal nooit kwijt maar met al die berichten van scheiden, begint een mens veel te veel na te denken!
Door joanne
#59677
Ja ik begrijp je helemaal. En zodra het in je hoofd een ding wordt komen alle berichtjes etc over scheiden en zulke dingen nog veel harder aan. Juist omdat je er zo mee bezig bent.
Ik heb er momenteel even geen last meer van dus ik hoop dat het je helpt dat je weet dat het zo ook weer over kan waaien!
Wat mij soms ook helpt is om als je in zulke nare gedachten vastzit, met je aandacht meer in je lichaam te gaan. En telkens als je aandacht weer richting de gedachten gaat, dan weer proberen om je aandacht naar je lichaam te krijgen (voeten, benen, buik, rug, armen etc.). Op een gegeven moment voelen de gedachten dan wat minder sterk/aanwezig.
Ik denk trouwens zelf (maar ik weet niet of dit voor iedereen zo is) dat je uiteindelijk het beste er mee om kan gaan door de gedachten te accepteren. Accepteren dat ze er zijn, maar ze niet geloven of er waarde aan hechten. Op die manier hoef je ze niet weg te drukken, dit werkt bij mij namelijk vaak averechts omdat je helemaal in de knoop komt in je eigen hoofd.

Succes er mee en je vindt ongetwijfeld een goede manier om er mee om te gaan :)
Door nidi
#59692
Hoi,

Sorry voor het latere antwoordje maar zijn net nachtje en dagje weggeweest :) even weg van alle drukte en even m'n verjaardag vieren :)

Ik probeer de gedachten te laten voor wat ze zijn, maar het lukt me helaas niet altijd. Heel vaak zit er dan ook in m'n hoofd dat ik hem doodgraag zie, dat ik hem niet kwijt wil.... puur om m'n gedachten tegen te spreken...

De vragen zijn zelf wel wat minder, maar nu zit dit constant in m'n hoofd... raar hoor...
Gelukkig heb ik wel genoten van het weekend, wou ik hem weer voortdurend vastpakken, knuffelen,..

En soms vraag ik mee ook nog wel eens af of mensen wel zien dat wij elkaar graag zien...
natuurlijk zien zij dit want we pakken elkaar regelmatig vast, knuffelen, een snelle kus, maar toch pfff

Ik weet het wel allemaal hoor, maar dat denken hé... :(
Door Tikop
#60499
hoi,

wat heerlijk eigenlijk om dit te lezen.. ik zit ook al een tijdje te zoeken op dit forum en ook ik kon me wel veel herkennen is sommige ervaringen. Maar nooit echt in alles. Maar jou verhaal lijkt er wel het meeste op.. pfff ook ik word er ook echt gek van!

Wil gewoon weer mezelf zijn en me nergens zorgen over maken. Ik heb sinds september deze gedachten en ze kwamen zomaar ineens bij me op.. wel na een lange tijd met spanning te hebben gelopen over fysieke kwaaltjes.. gelukkig was dat niks maar toen kwamen deze gedachten inderdaad: Hou je wel van haar, vindt je haar wel echt leuk, is dit wat je wil, was je niet liever alleen etc etc… echt om helemaal gek van te worden.

Toen het me overkwam kreeg ik echt een hele hoge hartslag en misselijkheid en wist niet meer waar ik het moest zoeken. Had ook nog wat andere gedachten maar dit waren toch wel de ergste… Ik ben er continu mee bezig de hele dag.. dag in dag uit… piekeren piekeren piekeren en maar weer denken.. je bent continu opzoek naar geruststelling.

ik kon niet een meer onder een berichtje zetten "dikke kus" ik ga daar al aan twijfelen.. meen je dat wel of als je haar een kus geeft.. wil je dat wel pfff de hele dag door en inderdaad als je alleen bent kan het helemaal uit de hand lopen en wordt ik heel emotioneel.

Ook in ben naar de huisarts gegaan en heb medicatie gehad. Dit slik ik nog steeds en doe dat nu al 5 weken. Maar soms denk ik dan weer straks kan je zonder medicatie niet meer van haar houden… Vaak gaat het inderdaad beter als je gewoon samen bent maar zodra je dat weet dan ga ik ook weer denken als we samen zijn.. nu zou het toch weg moeten gaan en dan is het er weer. Die gedachten, spanning, brok in me keel.. de hele dag terwijl ik toch echt een normale jongen was die nergens last van had. pfff hoe kan het dat je opeens zo ellendig bent.

Opeens ook overal bang voor.. als ik opeens naar een andere vrouw kijk dan komt meteen die gedachte op.. van zie je wel je kijkt naar een andere vrouw.. dus het is allemaal waar..

Ik ben ook zo opzoek naar wat me gaat helpen en ben ook bij een psycholoog geweest. 8 sessies maar heb niet echt het idee dat het gewerkt heeft..

ben helemaal van slag en soms denk ik wel straks is het echt zo…

misschien voor je herkenbaar?

groetjes
Door nidi
#60502
hoi hoi,

Ja hoor, helemaal herkenbaar, op alle vlakken.
Psycholoog heb ik niet ingeschakeld, want ik ben al niet zo dokterminded, en ik ben ervan overtuigd dat ik het zelf kan... dus gaan we dit proberen.
Maar op dit moment gaat het weer even beter... bijna 2 weken vakantie in zicht, even lekker ontspannen en hopen dat alles weer even goed ga na een erg drukke periode in de klas.

Ben ook weer aan het lezen geslagen over "angst benaderd door een dokter" staat hier ook op het forum en er valt heel dikwijls het woord "accepteren" dus ga ik dat echt proberen te doen...

Geef het tijd, het komt wel goed, en je gaat mindere momenten hebben, maar daar moet je door... geniet van de momenten dat je gedachtenvrij bent en dat je beseft dat het allemaal toch niet echt is...

Veel succes en je mag me altijd mailen!
Door LucaJulie
#60572
Ik herken het ook heel erg die hoge hartslag en misselijkheid had Ik ook in het begin toen ik de gedachtes kreeg en ook precies dezelfde vragen die jij jezelf stelde het is gewoon heel erg eng, en het houdt je de hele dag bezig.
Ik heb dit vanaf afgelopen mei maar, ik heb er nu sinds 3 weken geen last meer van ik voel me weer mezelf en kan relativeren Ik voel nu ook weer zoals ik voorheen voelde de liefde voor mijn man.
En dan denk je jeetje Hoe kunnen je gedachtes je zo voor de gek houden zelfs zo erg dat je ze gaat geloven.
Succes ermee en komt goed ook al dacht ik zelf van niet.
Door nidi
#60573
Fijn te horen dat het al beter gaat met jou Lucajulie! Hier ook zo op deze moment, vandaar dat ik hier nu weer heel wat minder aanwezig ben.
Hoe komt het bij jou? Helpt de psycholoog?

Hier kan ik ook alles beter relativeren en weer even genieten van de kleine dingen, onze momentjes samen, weer beseffen waarom je hem zo graag ziet en dat je hem gewoon doodgraag ziet... heerlijk!
Hopelijk blijft dit nu weer even duren!

Laten we hopen dat we 2014 zo kunnen starten en verderzetten.bij ons!

Liefs
Door Tikop
#60738
Goed om te horen dat het bij jullie beter gaat en dat het je uiteindelijk weer lukt om te relativeren en niet de hele tijd met die gedachtes bezig te zijn.

Bij mij gaat het nog niet zo best. Ik zit er nog de hele dag in hoor. Dag in, dag uit. Probeer wel te ontspannen en soms lukt me dat wel maar zodra je dat lukt dan denk ik weer waarom lukt het me nu wel? Komt dat omdat ik alleen ben of gewoon afleiding heb? of komt het doordat het licht uit is in de slaapkamer? Je gaat steeds weer nieuwe dingen bedenken. Echt zo raar... Er komt ook vrij weinig uit me handen. Als ik s,avonds denk ik ga morgen de was even doen en even boodschappen etc.. nou voor ik het weet is de dag voorbij en heb ik alleen het bed opgemaakt.. ook dingen die ik moet doen moet ik opschrijven anders vergeet ik ze..

Nou dat was het wel weer even en probeer maar aan jullie te denken dat het straks weer allemaal weg is.. maar eigenlijk morgen :-)
Door yana
#60746
Tikop dat klinkt zooooooooooo bekend! Heb ik ook!
Dan wil ik 'misje'appen of luvu, of xxx en dan denk ik: meen ik dat wel?
En ik heb continue de angst:
vind ik hem nog wel leuk als ik hem weer zie of is mjn gevoel weg?
wat als het weggaat?
wat als we geen leuke dag hebben door ruzie ofzo?
'ik vind die gast óók leuk en aardig. Zie je ik hou niet meer van hem' etcetc
Hij zit bij mij ook 24/7 in m'n hoofd..
Het is idd weg/stuk beter als we samen zijn. De volgende dag ben ik óók heel rustig, daarna begint het weer.. :cry:

Wat bij mij helpt: afleiding. Alleen thuis zitten mokken maakt me somber en dat maakt het veel erger. Verder, proberen in te zijn dat het 'maar'gedachten zijn. Gewoon hersenspinsels. Geen waarheden.
Door Tikop
#60757
Dag Yana,

Dank je wel voor je reactie. Het is inderdaad hoe je het aangeeft. En soms denk je zo veel dat je er bijna zelf niet meer uitkomt. Alles lijkt echt en ook de reactie van je lichaam lijkt erop alsof het waarheid wordt.

Ik probeer ook veel afleiding te zoeken maar soms denk ik wel dat je dan bezig bent om je gedachten te omzeilen en dat dat niet is wat je moet doen..

zo moeilijk allemaal en ook de momenten dat je ontspanning hebt. Dan denk je weer waarom denk ik er niet aan.. Nou dan weet je het wel en komt het weer terug.. oh oh oh

Misschien kunnen we proberen om de positieve dingen neer te zetten en niet alleen maar de negatieve.. Maar negatief mag natuurlijk ook altijd hoor om je hart te luchten..

Groetjes
Door kim1991
#63440
Woow wat veel herkenbare verhalen, mag ik ze opslaan in mn telefoon zonder jullie naam erbij zodat ik her kan teruglezen?
Ben ietsje rustiger nu geworden namelijk!
Wat hou ik veel van mijn vriend, maar mn angst word nu de baas heb ik het gevoel, maar door jullie berichten weet ik weer dat her bij mn angst hoort! Misschien dat ik ze even aan mn vriend laat lezen. Dankjulliewel dat jullie dit op dit forum een tijd terug hebben gezet!!!
Paniekaanvallen en CBD Olie