Forum

Personen met paniekaanvallen hebben hier de mogelijkheid ervaringen met elkaar uit te wisselen.

Moderators: Leon, Leap

Gebruikersavatar
Door DoMiNiQuE
#68253
Hoi allemaal

Ik weet dat veel mensen hier last van hebben waaronder ikzelf.
Best wel wat jaartjes geleden ben ook ten prooi gevallen aan een paniekstoornis en agorafobie. Daardoor heb ik destijds heel erg geïsoleerd geleefd.

Nu jaren later kan ik best zeggen dat ik bijna alles wat me “in de weg stond” heb overwonnen. Op een enkel ding na.

De eenzaamheid
Het is me nog nooit gelukt om dat te doorbreken. Ik heb al zoveel dingen geprobeerd. Van sportclubs tot aan verschillende vrijwilligers baantjes.

Maar een sociale kring opbouwen is iets waar ik nog steeds mee over hoop lig.

Nu heb ik door de jaren heen al zoveel tips gehoord en uitgeprobeerd tot op heden nog zonder succes. En aangezien het toch wel elke dag aan me vreet wil ik kijken of er mensen zijn die nog andere ervaringen hebben.

•Waardoor komt het dat je geïsoleerd bent geraakt?

•Heb je dit kunnen doorbreken en hoe?

•Hoe ga je om met jouw eenzaamheid?
Gebruikersavatar
Door DoMiNiQuE
#68254
Zou het bijna vergeten. Wel zo fair om zelf van start te gaan en dezelfde vragen te beantwoorden :lol:

In mijn geval ben ik geïsoleerd geraakt omdat ik op m’n 21e een flinke burn-out kreeg, tenminste dat dachten ze. Mijn beladen jeugd kwam eruit en dat uitte zich eigen op verschillende manieren.

Hier heb ik een sociaal fobie en agorafobie in ontwikkeld. Blijkbaar liep ik daar al jaren mee. (Ik was het immers gewend)

Schoolperiodes heb ik nooit vrienden gemaakt omwille van m’n thuissituatie. Daarna ging ik op m’n 19e werken en daarna een burn-out dus. In de tijd dat de meeste anderen op vakanties gingen en vrienden maakten en zichzelf ontwikkelden als het ware. Ging ik van de ene therapie naar de andere.

In die tijd raakte ik 80-100% afgekeurd en kwam thuis te zitten. Die situatie is nooit meer veranderd. Niet omdat ik niet zou willen of kunnen, maar volgens het UWV is er geen potje om te reintergreren aangezien ik in de WAO zit.

Lang verhaal maar in het kort kwam het erop neer dat blijkbaar zo mijn leven eruit kwam te zien. Een huisman..
Iets wat ik nooit zelf had gewild maar je doet wat je kan. Mijn vriendin die werkte 38uur dus dan is het vanzelfsprekend dat de ander het huishouden en alles eromheen doet. En terecht natuurlijk.

Probleem was echter dat dat zon beetje mijn hele leven werd. De enige dingen die er bij mij speelden waren of de was al gedraaid was, afwas, huis schoon, boodschappen etc etc

Voor iemand als mij die nog niet echt de kans had gehad om “de wereld in te stappen” hield dat mijn persoonlijke ontwikkeling op een laag pitje.

De jaren vlogen voorbij, nu 15 jaar later. Nog steeds een vriendin, een koophuis en een dochtertje van 6 maanden. En ik? Ik ben geen huisman meer, ik ben gepromoveerd tot huisvader.

Begrijp me niet verkeerd hoor ik ben ontzettend blij met al die dingen. Maar nog steeds mijn sociale kring bestaat uit letterlijk niemand naast mijn vriendin.

Ik ben zo vastgeroest al vanaf jonge leeftijd in deze rol dat ik niet eens meer een uitweg weet. Als in hoe iets buiten deze 4 muren op te bouwen.

Nog steeds vreet de eenzaamheid dagelijks aan me. Ik ben altijd vriendelijk volgens mensen, open en makkelijk om mee te praten, goed gevoel voor humor en oprecht.

Dat doet me enorm goed om te horen dat mensen dat van je vinden, en toch blijf je je afvragen waarom je geen vrienden of kennissen in je leven hebt.

Doet me vaak best verdriet om te zien om je heen dat anderen het zo makkelijk af lijkt te gaan. Verjaardag van onze buren (zelfde leeftijd) groot tuinfeest met weet ik hoeveel man. Kijk dat hoef ik jou ook weet niet :lol: maar mijn verjaardag bestaat uit alleen m’n vader en m’n zus die even langs komen. Vaak nog niet eens op dezelfde dag. Zo zijn er best wat momementen die voorbij komen dat het steekt.

Ik blijf gewoon mezelf en leef bij het motto doe goed en krijg goed. Misschien moet mijn tijd nog komen. We shall see :wink:

Groetjes D~
Paniekaanvallen en CBD Olie