Forum

Personen met paniekaanvallen hebben hier de mogelijkheid ervaringen met elkaar uit te wisselen.

Moderators: Leon, Leap

#68216
Poeh, here goes!

Allereerst bedankt voor het lezen. Verder, bij het schrijven van deze ervaringen/uitleg voel ik me zo dubbel. Tastbaar is er niets met mij aan de hand, aan de andere kant neemt de angst mijn leven over, is het mij niet gelukt deze cirkel zelf te doorbreken, vind ik dat ik hier iets mee moet doen.

Waar is het begonnen, op een avond had ik voor mijn gevoel vervelende ervaringen/pijnen bij de borst. Hierbij dacht ik meteen aan mijn hart. Mijn gezichtsveld werd waziger, een suizend geluid in mijn oren. Ik schrok ontzettend, door de stress ging mijn hartslag ook omhoog. Er schoot een heel bizar (zenuwachtig ) gevoel van mijn borst helemaal naar beneden tot aan mijn tenen. Het begon te duizelen, ik raakte in paniek. Ik heb de dokterswacht gebeld. Zij adviseerde mij langs te komen maar stelden mij al gerust dat het niet leek op hartproblemen. Al daar gekomen kon de lieve mevrouw mij al snel vertellen dat het ging om hyperventilatie. Wat een absurd enge ervaring, mijn god. Het feit dat er mensen zijn die dit zo vaak moeten ervaren, heftig!!

Het bleef eigenlijk bij deze aanval, tot nu , 1 jaar verder. Iedere dag hyperventileren, in paniek raken, ondanks het feit dat je rustig probeert te blijven, toch in paniek raken. Voor je gevoel niet voldoende te kunnen ademen. Heel lang verhaal, het hyperventileren heb ik onder controle. Ik ervaar de laatste tijd dat ik leef in een soort van bubbel, sommige mensen vinden dit fijn, ik vind dit beangstigend. Kort voorbeeld, ik loop nu naar beneden, , ga om de hoek naar de supermarkt. Vervolgens een hele nare gewaarwording. Ik sta voor mijn gevoel nog in huis, maar ik hoor de geluiden van de mensen om mij heen, de geluiden van de producten die gescanned worden. Op dat moment kies ik er voor zo snel mogelijk mijn boodschappen te doen en meteen als een speer naar huis te gaan. Het in mijn bubbel leven komt mogelijk door stress en het feit dat ik goed ben in mijzelf afzonderen van de buitenwereld ( soms is dat heerlijk, een ontspannen ervaring). Maar, de bubbel blijft, gaat niet weg. Ik leef voor mijn gevoel in een film, of droom. Ik doe en zie dingen , maar ervaar ze niet. Dit is eng, beangstigend. Dit is niet fijn , wanneer je op deze manier je leven leeft. Op straat hierdoor paniekaanvallen gehad. Het gevoel dat je ieder moment flauw kan vallen of (hoe idioot dit ook klinkt) dood gaat. Op een gegeven moment iedere dag wel paniekaanvallen. Het zweet dat je uitbreekt, een verhoogde hartslag........ik ben me nu ook op ieder moment bewust van mijn hartslag, ik voel hem geregeld bonken, voor je gevoel harder dan normaal...ik weet dat dat niet waar is, maar je bent je er bewust van en je let er op. Zo kan ik een heel verhaal gaan houden, ik denk dat een deel wel duidelijk is.

Ik wil zo graag , gezien de stress die ik ervaar, dingen doen voor mijn ontspanning. Maar niet langer serie kijken of gamen (wat ik tegenwoordig doe). Ik vind dat ik uit mijn veilige huisje moet gaan, meer deelnemen aan de wereld, maar ik durf het niet. Het opzoeken van een sportschool bijvoorbeeld (en dan te bedenken dat ik 6 jaar terug een fanatieke sporter ben geweest, het lijkt soms wel alsof ik toen in een ander leven zat). Het is er druk, veel mensen, veel geluiden en prikkels. Ik durf het niet, wat als ik daar een aanval krijg, vul de rest zelf maar in. Of eens lekker de kroeg in gaan ( ik durf geen alcohol meer te nemen, als ik de kroeg in ga ben ik binnen 1 a 2 uurtjes weer terug).

Hebben jullie alsjeblieft advies waar ik mee kan beginnen ? Ik geloof er in dat ik in staat ben dit te doen en te overwinnen , maar zo voelt het verre van.

Alvast heel erg bedankt,

Groetjes Bernard.
Paniekaanvallen en CBD Olie