Forum

Personen met paniekaanvallen hebben hier de mogelijkheid ervaringen met elkaar uit te wisselen.

Moderators: Leon, Leap

#68789
Achtergrond:
35 jaar en 16 jaar samen met mijn vrouw. 1 jaar getrouwd en een dochter van 3 jaar. Op mijn 17e/18e kreeg ik last van paniekaanvallen na een tijdje flink gefeest te hebben en XTC pillen te hebben gebruikt. Tevens ging in die periode mijn ouders scheiden. Ik weet niet of de XTC pillen de boel hebben getriggerd of dat het het er sowieso van zou komen maar ik heb er flink wat jaren last van gehad in bepaalde periodes. Ik heb wel altijd kunnen blijven functioneren en na een behoorlijk slechte periode rond mijn 30ste heb ik met een goede psycholoog, meditatie en een boek wat goed aansloot er nagenoeg geen last meer van. Alleen in een vliegtuig en dan flink ver van huis vind ik soms nog wel eens lastig maar ik doe het wel. Verder heb ik altijd goed kunnen blijven werken en werk ik nu als freelancer in de IT en verdien een dikke boterham. Ik heb recent een nieuw vrijstaand huis gekocht waar ik met mijn gezin vanaf maart zal gaan wonen. So far so good.

Probleem:
Ik heb mijn vrouw ontmoet toen wij beide 19 oud jaar waren. In die periode waren mijn ouders dus net gescheiden en had ik flink wat last af en toe van paniekaanvallen. De relatie die ik kreeg met mijn vriendin/vrouw heeft veel positieve invloed gehad op het oplossenvan mijn angststoornis. Overigens heeft mijn vrouw er altijd vrij weinig van gemerkt dat ik hier last van had. Ik kon het goed verstoppen.

Voordat ik mijn vrouw ontmoette heb ik een korte relatie gehad met een meisje waar ik mijn eerste seksuele ervaringen mee heb gehad. Ik heb het uiteindelijk alleen niet "echt" gedaan met dit meisje.
De allereerste keer was echt met mijn vrouw. Voor mijn vrouw was het echter niet de echte eerste keer. Zij heeft voor mij wat ervaring gehad met 2 jongens. Rond haar 15e/16e en 17e/18e.

Op de een of andere manier is dit altijd een soort van probleem voor mij geweest. Ik baal ervan dat ik zelf niet wat meer uit mijn bol ben gegaan in die tijd op dat gebied. Ik was een wat verlegen jongen. Ik zie/zag er wel goed uit en kreeg af en toe wel wat aandacht van meisjes maar het moest helemaal van hen komen. Op iemand afstappen deed ik niet, alhoewel dat prima had gekund denk ik nu achteraf.
Het is niet zo dat ik hier tijdens mijn relatie continu aan denk. Er gaan hele lange tijden voorbij dat ik hier helemaal niet mee bezig ben en als ik er soms eens aan denk kan ik het makkelijk van mij af laten glijden. Ook omdat ik dan denk dat ik toch wel "iets" gedaan heb met een meisje en niet helemaal met niks begonnen ben bij mijn vrouw.

Nou was ik van de week aan het opruimen ivm komende verhuizing waarbij ik wat oude fotoboeken van mijn vrouw tegenkwam. O.a. van een vakantie in Spanje met een vriendin van haar waar wat fotos in stonden van ook jongens.
Op de een of andere manier heeft dit weer iets getriggerd bij mij en raak ik hierdoor flink van het pad af. Ik voel mij gigantisch slecht over het feit dat mijn vrouw meer ervaringen had voordat ze mij tegenkwam. Ik kan er niet mee stoppen om hier aan te denken en ik haal allerlei beelden in mijn hoofd dat mijn vrouw vroeger met iemand anders in bed ligt of wat dan ook. Ik kreeg ook enorme paniekaanvallen toen ik die fotos zat te bekijken. Ik heb dit 1x maal eerder gehad al een jaar of 8 geleden toen er op facebook wat oude disco fotos van onze tijd rondgingen. Hierop kwam mijn vriendin ook af en toe voor en triggerde toen ook een enorm slecht gevoel bij mij. Het confronteert mij op de een of andere manier dat mijn vriendin ook al leven had voor mij. Helemaal logisch natuurlijk, we wisten niet eens van elkaars bestaan.
Ik heb het hier toen wel over gehad met mijn vriendin maar het is zo enorm kansloos dit gevoel van mij natuurlijk dat zij hier ook niet veel mee kon. Zij kan haar verleden niet veranderen. Ik vind het enorm vervelend dat zij een soort van vergelijkingsmateriaal heeft en ik niet/minder. Ik baal er enorm van dit ik haar niet een paar jaar eerder al ben tegenkomen. Aan de fotos te zien vond ik haar al enorm aantrekkelijk rond haar 16e.

Ik weet dat ik mij gigantisch aanstel en het echt een enorm kansloos verhaal is, zeker na al 16 jaar samen te zijn en een slecht gevoel te krijgen wat nagenoeg 20 jaar geleden is gebeurd. Maar ik voel het wel.

Ik wist overigens niet precies of dit wel het juist forum is, maar ik heb zelf wel het idee dat mijn overdreven gevoel en onzekerheid of jaloezie of iets dergelijks wel voortkomt uit nog een restje angststoornis. De vervelende gedachten blijven enorm plakken.
Daarbij wil ik aangeven dat ik absoluut niet wil vreemdgaan of iets in die vorm. Ik heb een soortgelijk verhaal weleens geplaats in een ander forum en daarop werd meteen gereageerd dat heel kinderachtig is(weet ik wel) en dat het lijkt alsof ik een reden zoek om buiten de lijntjes te kleuren etc. Dat is het absoluut niet, alleen al om bijv. om mijn dochter. Ik houd enorm veel van mijn vrouw en gezin en wil ze absoluut niet kwijt.

Heel verhaal dit wat ik even van mij afschrijf. Ik hoop dat iemand tips heeft voor mij en mogelijk een soortgelijk iets heeft meegemaakt en heeft kunnen oplossen.

Bedankt,
Vincent
#68805
relax42 schreef: 01 apr 2021, 01:29 Dag Vincent.

Ben je nog actief? Anders reageer ik namelijk voor niets :wink:
Hi,
nou niet enorm. Ik heb gelukkig niet erg veel last meer van paniekaanvallen etc.
Bovenstaande verhaal kwam dan laatst wel opeens opzetten, maar is ondertussen gelukkig al wat gezakt. Met name dmv meditatie etc.
Maar als je nog zou kunnen reageren om mij nog wat te helpen, zou prettig zijn :D
#68812
Dag Vincent.

Ik ben er zelf ook niet dagelijks, maar kijk zo af en toe.
Tja, een kinderachtig verhaal zou ik niet zeggen. Het is jouw gevoel en is toch ok als JIJ dat voelt? Voor een vrouw is dat een afgesloten hoofdstuk het verleden. Ze gaan door en heeft iets met jou, terwijl jij met je hoofd/gedachten nog terug gaat naar die tijd. Je kunt dingen alleen nemen zoals ze nu zijn. Het leven gaat door en horen ook ervaringen bij. De één heeft er meer, de andere minder. Als je nu tevreden (klinkt raar), maar gelukkig dan bent met je vrouw, dan proberen daaraan te denken op de momenten dat je je slecht voelt? Dat klinkt éénvoudig, maar dat is de enige optie. Deels herken ik je verhaal en had dat ook met een ex, die er wild op los heeft geleefd. Het gaf mij ook niet het juiste gevoel. Nu het een ex is, bedenk ik me, dat dit best mee heeft gespeeld. In jouw geval lijkt me dat wilde feesten van je ex mee te vallen en zou ik er blij mee zijn;).
Paniekaanvallen en CBD Olie