Forum

Personen met paniekaanvallen hebben hier de mogelijkheid ervaringen met elkaar uit te wisselen.

Moderators: Leon, Leap

Door Steffert
#4675
Hoi allemaal,

Ik ben net terug van een 'gezellig' avondje uit eten.. nou ja, gezellig.. dat is het bij mij eigenlijk qua eten met 'vreemden', in een restaurant, bij iemand thuis e.d. eigenlijk al een tijd niet meer. Ik vraag mij af of iemand zich hierin herkent? Het is echt bizar, voor ik met het 'eten' aan de slag ga, ga ik erover piekeren en voelt het alsof ik een bungeejump ga beleven.. ik ben aan het stressen tot het moment daar is en ik geen hap meer door mijn keel kan krijgen, mij ongemakkelijk voel en weg wil, frisse lucht. Daar komt dan ook nog eens het schuldgevoel en het gevoel van verantwoording tegenover degene waarmee je bent bij en het gezellig 'avondje uit' is compleet.

Al een tijd is het eten met anderen voor mij een van de redenen van een paniekaanval, wellicht omdat het daar ooit is begonnen; in een restaurant. De anticipatieangst zit er goed in en soms hoef ik maar een bbq te ruiken en ik schiet in de stress en ga over mijn nek. En als mensen je dan meevragen voor 'gezellig eten', pff.. dat gevoel en het moeten uitleggen alleen al. Het rare is dat ik het alleen of met goede vrienden niet heb, dan voel ik mij op mijn gemak.

Ik baal hier zo van, zou ook zo graag als anderen gewoon eens lekker uit eten gaan :-( Over twee weken ga ik naar een psycholoog en hoop ik dat ik onder andere dit probleem eens kan gaan aanpakken en het in een restaurant zitten weer leuk kan gaan vinden...

Zijn er mensen die eenzelfde iets beleven? Het gevoel is een combinatie van spanning, zweten, verdwijnen eetlust, misselijk, angst.. weg!

Ben benieuwd..

Grtz,

S.
Door jamysmom
#4685
nou ik heb dat ook je bent niet de enigste ik heb dat gekregen toen ik me verslikt heb in en restorant en nu ook bijna nis eet ik heb nu pas 1 keer therapie gehad ik hoop dat het help
Gebruikersavatar
Door Richard
#4751
Deze specifieke angst herken ik niet, maar eten in een restaurant kan ook bij mij soms behoorlijke anticipatieangst opleveren.

Het goede is in ieder geval, dat je het doet! Moeilijke situaties vermijden maakt het alleen maar lastiger. En ooit had je er helemaal geen last van en die situatie keert echt weer terug. Alle dingen die ik eng vond doe ik nu weer zonder paniek. Soms nog een beetje anticipatieangst en dwangmatig controleren, maar als ik zie, dat het na een jaar echt zoveel minder is.

Therapie kan echt heel goed helpen. Ik heb zelf nu een half jaar cognitieve gedragstherapie en ik heb niet eens een hele goeie therapeut ;) Maar hij is aardig, geeft me wat tips, want het echte werk moet ik immers zelf doen en niet mijn 'peut ;)

Ik denk, dat jou dat ook gaat lukken. Je bent je bewust van de angst zelf, kunt dat in je bericht ook onder woorden brengen, dus je bent half op weg.

Gaat echt goedkomen met je! Ik lees het tussen de regels door ;)

Succes met je eerste therapiegesprek!
Door Steffert
#4754
Hoi Richard,

dank voor je 'hart onder de riem'.. het is altijd fijn om te horen dat er zeker wel een licht aan het einde van de paniektunnel is. Ik ben mij zeker bewust van mijn gevoel en angsten en kom ze dan ook vaak onder ogen. Ontwijken doe ik het veelal niet, maar dat kost mij dan wel veel moeite. Balen dat het allemaal tussen de oren begint met een denken, malen en piekeren.. daar word ik echt gek van; proberen te voorspellen wat er gaat gebeuren, zodat je de situatie onder controle hebt. Spijtig dat het mijn leven zo beinvloedt, maar goed; ik werk eraan.. jij ook.. we leggen ons er niet bij neer. Wat je zegt, het begint bij ons... en de oplossing ligt ook bij ons en daar moeten we voor open staan.

Wat mij tegenwoordig ook veel opheldering geeft; ik lees een boek van Eckhardt Tolle / de Kracht van het NU in de praktijk.. zoveel wijsheden in zo'n klein boekje, een echte eyeopener voor mij. Je zou er op zijn minst eens doorheen moeten bladeren.

Vanavond weer uiteten.. pff.. het komt me ook zo vaak tegemoet, overal eten.. aargh.. ha ha.. maar ik zit mij nu natuurlijk ook weer druk te maken over vanavond. ;-)

Ik wens jou ook veel sterkte en succes toe!!
Richard schreef:Deze specifieke angst herken ik niet, maar eten in een restaurant kan ook bij mij soms behoorlijke anticipatieangst opleveren.

Het goede is in ieder geval, dat je het doet! Moeilijke situaties vermijden maakt het alleen maar lastiger. En ooit had je er helemaal geen last van en die situatie keert echt weer terug. Alle dingen die ik eng vond doe ik nu weer zonder paniek. Soms nog een beetje anticipatieangst en dwangmatig controleren, maar als ik zie, dat het na een jaar echt zoveel minder is.

Therapie kan echt heel goed helpen. Ik heb zelf nu een half jaar cognitieve gedragstherapie en ik heb niet eens een hele goeie therapeut ;) Maar hij is aardig, geeft me wat tips, want het echte werk moet ik immers zelf doen en niet mijn 'peut ;)

Ik denk, dat jou dat ook gaat lukken. Je bent je bewust van de angst zelf, kunt dat in je bericht ook onder woorden brengen, dus je bent half op weg.

Gaat echt goedkomen met je! Ik lees het tussen de regels door ;)

Succes met je eerste therapiegesprek!
Door Charlii
#4757
Dat heb ik ook hoor.. als ik ergens moet gaan eten met vreemden.. of al is het maar een koekje als ik buiten sta met vrienden..
Gewoon een heel ongemakkelijk gevoel..
Ik denk dat het bij mij meer is dat ik bang ben dat ik niet lekker wordt door het eten.. en dan dus een pa krijg :wink:
Door Leon
#4770
De een krijgt paniek als die een winkel binnen stapt, de ander krijgt paniek zodra die in de auto stapt en jij hebt het met het bezoeken van een restaurant. Het is dus gewoon angst zodra je woord restaurant al hoort of de BBQ al ruikt associeer jij dat al met angst en paniek en je lichaam vult zich a met stress en spanning. Een ander heeft zijn eerst aanval gekregen in de winkel en die mensen willen gewoon winkelen zonder paniek. Maar ja dat valt niet mee natuurlijk niet mee.
Ik snap dat je graag wilt uit eten en zorgeloos kan genieten maar focus er niet teveel op. zoiets zo je moeten proberen op te bouwen.zoiets gaat niet 1 2 3 over.je zal je moeten trainen. beetje voor beetje opbouwen. Voel je ook niet schuldig en als iemand je vraagt , vertel je hem of haar je probleem. Dat is heel moeilijk soms maar als zij dat accepteren zal jij al veel minder druk voelen. en kan de drempel al wat lager zijn
#68207
Helaas ken ik dat maar al te goed. Met de verjaardag van mijn vrouw gingen we als cadeau voor haar uit eten. In de Auto erna toe begon ik misselijk te worden, pijn achter het borstbeen, transpireren, zweten. razelen en rillen. Eenmaal in het restaurant kreeg ik geen hap door mijn keel en moest om de 5 min de frisse lucht in. dacht dat ik moest overgeven. Mijn vrouw heeft wel alles opgegeten en vondt het heerlijk ik vondt het vreselijk. Omdat ik ook hartpatient ben toch maar even naar de eerste harthulp voor de zekerheid. naar huis mocht ik niet meer moest gelijk daar blijven. infuus er in plakkers op en aan de monitor niet echt hoe ik gehoopt had haar verjaardag te vieren.

Dan vandaag mijn verjaardag lekker uit eten, dit keer was het anders op de heenweg nergens last van, eenmaal binnen, benauwd, het zweet gutste van mijn voorhoofd en ik was zo erg aan het trillen dat ik nog geen glas of vork kon vasthouden. gegeten of gedronken hebben we helemaal niets en na 5 min stonden we buiten. Omdat mijn vrouw zich er zo op verheugd had is ze nu maar met haar zus terug gegaan om te gaan uit eten. En ik zit hier helemaal alleen thuis. Onze dochter is bij vrienden.

Ik baal hier enorm van en het is zeer frustrerend zeker omdat het nu al 2x gebeurd is. Iemand hier ervaring mee ? en nog liever wat kan ik eraan doen weet niet waar ik moet beginnen. alle tips zijn welkom dank je wel.
Paniekaanvallen en CBD Olie