Forum

Personen met paniekaanvallen hebben hier de mogelijkheid ervaringen met elkaar uit te wisselen.

Moderators: Leon, Leap

Gebruikersavatar
Door Semmiej
#31647
Hoi iedereen

Ik zit tegenwoordig weer vaak te zoeken op internet naar dwanggedachten. En elke keer met als doel dat ik hoop dat ik verhalen lees met mensen die de soort zelfde (dwang)gedachten als ik heb. Ik kom het alleen NOOIT tegen. Misschien helpt dat ook wel helemaal niet, maar omdat ik meestal alleen lees over dwanggedachten dat het gaat over dat men bang is zichzelf of een ander wat aan te doen en daar juist over blijf nadenken, voel ik me soms wel eens wat eenzaam met mijn dwanggedachten, waardoor ik me nog meer zorgen ga maken.
Opzich kan ik me de reden van de dwanggedachten die ik heb best wel bedenken. Ik ben namelijk bang psychotisch, schizofreen oid te worden. Ik heb al eens beschreven wat voor dwanggedachten ik heb, en iedere keer krijg ik (gelukkig) te horen dat het toch echt dwanggedachten zijn en geen 'teken' dat ik in een psychose ga belanden ofzo.
De meest overheersende dwanggedachten in mijn hoofd gaan over mijn hond. Ik ga steeds de meest vreemde gedachten over hem denken. Dat hij bijvoorbeeld manipulatief is, of niet aards, of dat wanneer hij juist heel lief is dat hij dat niet meent. Of wanneer hij stout is dat hij dat met opzet doet. En ik weet dus dat deze gedachten belachelijk zijn en mijn hond is ook de liefste hond die je je maar kan wensen. Maar iedere keer als ik dat soort gedachten heb dan ga ik twijfelen of ik ze misschien toch geloof of ga geloven (wat voor mij dus duid op een teken dat ik psychotisch word) Soms heb ik dagen dat ik er wel mee om kan gaan, maar soms dan loop ik echt de godganse dag hierover te piekeren. En dat al 2 maanden op en af. Soms is het weg, en dan ben ik blij, en als het dan weer terug is ben ik weer zo ontzettend teleur gesteld. Ik heb wel weer hulp hiervoor gelukkig, maar dat helpt nog niet echt... Ook heb ik van die stomme gedachten waarvan ik dan bang ben dat dat ook een dwanggedachte gaat worden, of gedachtes waarvan ik denk 'zie je wel, alleen psychotische mensen denken zo.' Vandaag ging ik bijvoorbeeld even een nectarine eten, en het smaakte anders dan ik had verwacht, waarop ik dus vervolgens meteen bang was dat dat een teken was van schizofrenie (omdat dan je smaak anders kan zijn ofzo) en bang was dat ik nu altijd bij iets te eten dit zou gaan testen (weer een nieuwe dwanggedachte... pfff vermoeiend)
Ik heb nu de opdracht van mijn psycholoog om, om de dag een half uur die gekke gedachten bewust op te roepen, en dan daarna beoordelen hoe 'gek' ik echt word. En opzich is dat een goede opdracht, alleen vind ik die gedachten op zichzelf al gek :-(. Dus het helpt gewoon niet zo.
Maar wat dus mijn doel van dit verhaal is... (sorry voor de lange intro :-P) dat ik graag zou willen weten wat voor soort dwanggedachten men heeft. Ik snap wel dat het voor sommige mensen moeilijk is om te beschrijven, want ik weet hoe men zich voor zijn of haar (dwanggedachten) kan schamen. Maar ik hoop dat er mensen zijn die toch hun 'vreemde' gedachten met mij willen delen... En ook zou ik graag willen weten of er mensen zijn die helemaal van hun dwanggedachten af zijn gekomen (en hoe?)
Alvast bedankt voor de reacties...

Liefs!
Door san74
#31652
ik vind het heel moeilijk mijn gedachten te omschrijven, ik zou het proberen, ik denk bijv. als ik naar mn dochters kijk, dat ik denk ik ken je niet, zijn jullie wel mijn kinderen of ik vind je niks meer aan (terwijl ik dol op ze ben) de laatste tijd heb ik elke keer zo,n rare gedachten over waarom een lichaam eruit ziet hoe het eruit ziet en dat dat eingelijk heel raar is (ik vind het echt heel moeilijk te omschrijven, sorry) , ik kan me ook wel indenken hoe jij denkt ,pfff begrijp je het nog een beetje?
hoe dan ook ,ik word soms ook doodsbang en knettergek van mij rare gedachten, maar probeer mezelf telkens voor te houden, het zijn maar gedachten en ik ben er van overtuigd dat ze allemaal verdwijnen of dat we ons er iig niet meer druk om maken (er geen aandacht meer aan geven) als we weer sterker in onze schoenen staan.
probeer de gedachten er maar gewoon te laten zijn, want ze wegdrukken en er tegen vechten werkt alleen maar averechts.
sterkte.

groetjes
Door jermen
#31660
Mijn gedachtes gaan vooral over controle over mezelf kwijt raken.
In gezelschap, in een winkel etc etc. Het zijn de gedachtes die je gek maken maar er gebeurt niets elke keer weer ga ik overal doorheen en er is nog nooit iets raars gebeurt en elke keer weer maak ik mezelf angstig door deze gedachtes.
Proberen de gedachtes er te laten zijn en te denken oke er is weer zo'n gedachte en niet door gaan denken.
jermen
Gebruikersavatar
Door Maarten
#31669
Ik denk dat de dwang gedachten die je beschrijft op de meesten wel van toepassing is hier.
Vooral die vervelende " wat als" en " hoe voel ik me" gedachtes.
Een vriendin van me heeft een dwangstoornis en dan mogen we blij zijn dat we onze dwang gedachtes hebben. Een dwangstoornis is bijna niet te bevatten hoe groot en hoe erg dat is. Het gaat van iets moeten aanraken tot herhaaldelijk bevestigingen vragen aan mensen aan toe. Alles moet zeg maar.
Hoe dan ook met paniek als hobby kunnen we ons zelf nog wel leren normaal te gaan denken na heul veel oefening en met vallen en opstaan. Alleen hoe en wanneer je die enge dwanggedachtes gaat proberen te doorbreken is al een hele zware opgave. De vertouwde angst gevoelens om te voorkomen doorbreken.. :?
Gebruikersavatar
Door Semmiej
#31670
Bedankt voor jullie snelle reacties. Ik herken bij al de reacties idd wat ik zelf ook ervaar. Bij mij is het namelijk begonnen dat ik bang was controle te verliezen. Op wat voor manier dan ook, en eigenlijk is dat denk ik ook wel de bron van mijn angsten. Bang om controle te verliezen met als gevolg dat ik mijn werk, mijn studie en mijn relatie niet meer waar kan maken en alles en iedereen kwijt te raken.
Ik heb ook dagen dat ik me er helemaal niet zoveel mee bezig hou, maar op zulke momenten zoals nu (eigenlijk de laatste paar dagen) kan ik me even niet voorstellen dat ik me alweer beter heb gevoeld... Sinds mei ben ik alweer zo aan het kl*ten met mezelf. Bij iedere terugval is er wel weer iets anders waar ik helemaal door van de kaart raak. Ik heb namelijk nooit eerder zo lang dwanggedachten gehad. Vorig jaar had ik ook zo'n periode, misschien wel erger, maar toen had ik hele andere angsten.

Ik wou dat ik nu wat minder pessimistisch kon doen, maar zit er weer ff helemaal doorheen...
Ik denk dat ik nu maar ff de comp afsluit, lekker douchen en met een bak thee op de bank ga hangen (zit alweer een paar uurtjes nutteloos aan het surfen naar een wonder die mij zou kunnen verder helpen (ik vind het nooit, gek he...))
Door sunny1
#31676
zit alweer een paar uurtjes nutteloos aan het surfen naar een wonder die mij zou kunnen verder helpen (ik vind het nooit, gek he...
Hihi, herkenbaar, soms hoop ik dat er een schermpje omhoog floept met de oplossing... :oops: :D

Onthoud dat het maar gedachten zijn en dat jij niet je gedachten bent, hoe angstaanjagend ook.
Heb je hulp om hiermee om te leren gaan?
Sterkte.
Gebruikersavatar
Door Semmiej
#31678
Hey Sunny
thx voor je reactie. Ja vervelend dat surfen naar niks :-P meestal zijn het ook alleen de doemverhalen die ik onthoudt.
Ja ik heb wel hulp. Ben twee jaar geleden overspannen geweest waardoor dit alles dus ook is ontstaan. Heb wel daarvoor al vanaf mijn 14e (ben nu 24) last van angstaanvallen, maar die bleven soms jaren weg. Vanaf 2 jaar speelt dit zich dus allemaal wat heviger af in mijn leven. Tijdens overspannenheid kwam ik bij mijn huidige psycholoog terecht die mij destijds erg heeft geholpen. Met name met mijn angst voor slapeloosheid die was ontstaan na 3 en een halve nacht klaarwakker te hebben gelegen.
Afgelopen januari was voor dat probleem mijn laatste sessie. Nu ben ik dus afgelopen 2 maanden weer 2 keer bij haar geweest, maar dat heeft voor deze angsten nog niet veel geholpen. Ik heb dus die opdracht die ik aan het begin omschreef. Maar dit werkt gewoon niet zo voor mij. Ik heb 23 augustus weer een afspraak en zal dan meteen vragen of ik vaker langs mag komen, want ik ga nu 1 a 2 keer per maand.
Ook heb ik tot januari aan de AD gezeten, en het stoppen daarmee ging prima. Angst is dus ongeveer na het stoppen een half jaar weggeweest...
Wil nu heel graag zonder medicijnen hier aan werken, maar twijfel daar ook steeds meer over. Heb wel zoiets van als dit nog lang aanhoudt dan wil ik misschien wel weer aan de AD. Maar ik was zo blij dat ik daar van af was, dat dat ook een teleurstelling zou zijn voor me...
Door sebas80
#31681
Ik herken het wel hoor, volgens mij is het allemaal hetzelfde en bij de een komt de ene gedachte opzetten en bij de ander weer een andere. Ik weet zelf ook dat het volgend jaar weer iets heel anders kan zijn.

Ik zelf heb het altijd gericht op prestaties, als ik iets moet doen, het dwangmatig denken dat ik het niet kan. Terwijl ik nu aardig wat opleidingen heb en allemaal maar complimenten krijg. En nu heb ik alles wat mijn hartje nodig heeft en dan ben ik weer bang dat er iets gebeurd en dat ik dan idd de controle verlies. Vroeger 2 a 3 jaar geleden had ik ook heel erg de angst om psychotisch te worden. Inmiddels niet meer en dat komt vooral dat ik mensen ken die het hebben meegemaakt en het lijkt niet op elkaar. En die mensen waren er volgens mij nog minder mee bezig dan mij.

suc6
Gebruikersavatar
Door Semmiej
#31685
Hey Sebas ook thx voor de reacties. Dat lijkt me inderdaad ook erg vervelend, en waarschijnlijk heel onterecht dat je denkt dat je het niet kan. Dat hoort volgens mij ook wel echt bij een angststoornis. Dan zijn we toch iets gevoeliger voor angst om te falen. Ik heb dat zelf ook, ben ook op prestaties gericht en ben ook veel bang dat ik het niet kan en/of dat mensen me niet leuk vinden. Terwijl ik bij mijn nieuwe baan net een super beoordeling heb gekregen, en mijn eerste jaar hbo opleiding ruim voldoende heb afgesloten. Net niet mijn propedeuse gehaald omdat ik dus in mei weer last kreeg van angsten en dacht dat het verstandiger was als ik even wat rustiger aan zou doen. Nu ben ik natuurlijk ook weer ontzettend bang dat ik na de zomervakantie ik school niet aan kan. En op mijn werk ben ik niet zozeer bang dat ik het werk niet aankan, maar wel bang dat mijn collega's me niet leuk vinden. Hier had in het verleden ook nooit zo last van.

Ik ben nu ook zo bang dat ik nooit van die rot dwanggedachten af kom. En heb echt zo'n gevoel dat hoe langer ik er last van heb, hoe moeilijker het wordt om er af te komen...
Nouja nu maar gewoon even proberen rustig te worden, want hou me er veelste veel mee bezig nu :-(
Door jermen
#31686
Hoi

Weet je ik heb al 18 jaar last van dwanggedachtes en angst en paniek in opgaande beweging en ik merk dat het nu gewoon minder word, ik kan het steeds meer relativeren mede door hulp van een psych en alles wat ik hier op het forum lees.
Er is dus nog hoop hoor :wink:
Het zal altijd wel in mij blijven zitten maar als ik leer er makkelijker mee om te gaan heb ik nog een heel leven te genieten :D
jermen
Door sebas80
#31692
Dat is het denk ik ook, wij leggen er te veel waarde op. Ik denk vaak wat als ik de hele dag aan vakantie zou denken met een biertje aan het strand. Is oortk maar een gedachte.

Verder als het goed met mij gaat, denk ik er elke dag wel ff aan, maar het doet me verder niets. Ik denk het moment dat je het helemaal geaccepteerd hebt dat het misschien kan gebeuren, dat je er een dag niet aan denkt, maar ik probeer dat nu nog te dwingen en dat kan niet. En er is helaas veel narigheid in deze wereld. En geloof me daar heb ik al heel wat van gezien, alleen het was nooit iemand met paniekaanvallen.

grt
Gebruikersavatar
Door Semmiej
#31695
Ja ik denk idd ook dat het blijft hangen omdat we er te veel waarde aan hechten. Maar het stomme is, ik weet precies hoe ik er van af zou kunnen komen. Geen waarde aan hechten enz, gewoon gedachten er laten zijn, dat soort dingen. Maar het lukt me op 1 of andere manier niet (altijd). Ik ben er ongeveer twee weken vanaf geweest, en dacht er dan ook wel eens aan, maar dat ging dan weer weg. En toch komt het weer terug... Dan is het gewoon moeilijk om vol te houden dat er geen waarde aan die gedachten gegeven moeten worden.
Ik ben nu op zo'n punt dat ik die gedachten niet eens zozeer meer heb, maar wel constant mezelf er aan herinner dat ik die gedachten kan hebben. Waardoor ik al zenuwachtigheid voel en me rot voel als ik naar mijn hond kijk. En heel erg het gevoel dat 'gekte' altijd op de loer ligt bij mij haha.
Ook heb ik nu steeds vaker last van lichamelijke spanning, en dat had ik tot voor kort niet meer zo heel erg... Maar goed daarbij helpt valeriaan oid gelukkig wel een beetje.

Nouja vandaag ff lekker afleiding zoeken, want kzal ff de braderie over in Sneek. Laatste dagje sneekweek.

Liefs!
Door trisja
#31696
hoi semmiej


mijn grootste angst is ook slapeloosheid
ik las dat jij daar een therapie voor hebt gevolgt
kan je mij daar wat meer over vertellen ,en t belangrijkste heeft het geholpen?


liefs tris
Gebruikersavatar
Door Semmiej
#31697
Hoi Trisja

Ja klopt, ik heb er mirtazapine voor gekregen. Dat is een AD die als bijwerking heeft dat je een beetje suf wordt dus als je het savonds neemt lekker kunt slapen. (En niet verslavend wat dus slaapmiddelen vaak wel zijn) Dat heeft mij door de moeilijkste tijd heen geholpen. Aan het begin wel wat last van bijwerkingen. De eerste 2 maanden was ik namelijk nog veel angstiger. Daarna ging het steeds beter, en de AD hielp goed, en ik werd steeds minder bang voor slapeloosheid. Tijdens de therapie heb ik vooral geleerd dat ik niet bang hoef te zijn voor een nacht niet slapen. Ik was namelijk heel bang daarvoor geworden omdat ik dan dacht door slapeloosheid psychotisch e.d te worden, of dood te gaan. We hebben het toen veel gehad over waar ik bang voor was, en wat er werkelijk zou gebeuren. Want wat er werkelijk zou gebeuren is dat ik na een nacht niet slapen alleen wat vermoeider zou zijn en niet psychotisch. Ook moest ik tijdens de therapie mijn slaaptijden bij houden, en daarbij kwam het er op neer, dat ik eigenlijk een slaapritme heb net als iedereen. Iedereen slaapt wel eens slecht, alleen maken de meeste er zich niet zo druk om.
Maar nog steeds ben ik wel eens bang niet te kunnen slapen, maar dan pak ik weer even mijn 'mapje' van destijds erbij en schrijf ik al mijn zorgen weer even op, en meestal gaat het daarna wel weer...

Ik weet niet of je er wat aan hebt, hoop dat ik je een beetje inzicht heb weten te geven. Heb jij er wel hulp voor Trisja?

Liefs

ps Oja en ook niet onbelangrijk, ik slaap nu weer goed zonder AD...
Door trisja
#31700
dank je wel!

7 jaar geleden is na een week niet kunnen slapen de angst begonnen,ik heb toen eerst slaapmidelen gebruikt wat niet hielp ,daarna kreeg ik ook de mirthazapine
daar sliep ik prima op.
ik wilde alleen niet afhankelijk worden van een a.d om te kunnen slapen,en ben er na 3mnd gebruik mee gestopt
helaas kwamen mijn slaapproblemen terug en ben op doktersrecept melatoine gaan gebruiken
dat slik ik nu 7 jaar
helaas ging t afgelopen januari mis en sliep iki weer niet en kreeg ook andere angsten
nu zit ik aan de a.d
en om teslapen gebruikte ik een 1/6 oxepam ( inmiddels 2 dagen enkel weer me melatoine)

ik ga nog steeds met angst me bedje in ,en hangt me leven een beetje af van goed slapen
(slapen doe ik nu goed ,maar wat als ik nachtje weer niet goed slaap?)





therapie heb ik er nog niet voor gehad, hoop dat ook snel nu tekrijgen
want goed slapen is een hele obsessie -durf niet telaat naar bed,durf niet telang uit te slapen
altijd presies dezelfde tijd naar bed
niet lekker nachtje stappen

liefs tris


liefs tris
Paniekaanvallen en CBD Olie