Forum

Hier kunnen familie en vrienden van personen met paniekaanvallen hun verhaal en ervaringen uitwisselen.

Moderators: Leon, Leap

Door Leon
#64490
Ik herken dat allemaal wel , Yana. Ik ben mijn paniek alweer 15 jaar kwijt maar die gedachtes, die niet te stoppen gedachtes pffffffffffff daar word ik wel eens heel moe van. Van de week was het heel erg en ik dacht dat ik gek werd. Ik kon bepaalde gedachtes niet stoppen en ik weet van mij zelf dat wat ik denk eigenlijk helemaal nergens op slaan. Ik weet ook dat je als je iets uitpraat dan zakt het wel weer ( dus wat jij doet met hem te bellen) Maar ja als je denkt over een thuissituatie op je werk dan kan de dag nog heel lang duren eer je er over kan praten. maar ja er over praten is vaak het beste dat heb ik inmiddels wel geleerd dus dat zou je toch meer moeten doen. Mijn vrouw heeft nu gezegd als je nu ergens mee zit bel dan in de pauze op dan zakt het wel. Dus gaan we dat maar proberen al zal het in de praktijk niet altijd meevallen.

Leon
Door Sjaakie
#64492
Ik had van de week weer zo'n paniekaanval pfff. Ik wilde sex met mijn partner en toen hij me aanraakte verstijfde ik helemaal, ik kon me echt niet ontspannen. Ik wist niet meer wat ik dacht en kon niets. Mijn partner is gaan slapen en ik ook zonder iets te zeggen. De volgende morgen ben ik gewoon gaan werken. De avond dat ik weer bij hem was ging hij helemaal uit zijn stekker. De ene keer is het zus en dan weer zo, ik weet niet meer wat ik aan je heb, zei hij. Ik wil de liefde met jou bedrijven en jij wijs me steeds af. Ik kan heb niet duidelijk maken dat het niet hij is waar ik mee zit maar met me angst . Het is gewoon zo waardeloos dat ik mijn angst op hem heb gefocust ! Echt niet leuk meer, ik wil me weer goed voelen zonder angst, want dat denk ik reëel . Morgen heb ik mijn eerste EMDR therapie , daar gaan ze me helpen om mijn angst te resetten. Het werkt niet bij iedereen, maar het is zeker het proberen waard, want zo gaat het niet en drijf ik hem van me af en dat wil ik niet. Zeker niet in de fase van angst.
Door yana
#64506
Punt is juist Leon, ik kán er met niemand meer over praten..
Mn vriend heeft al paar keer aangegeven dattie niet steeds over problemen wil praten..
hij wil het 'leuk'houden. :roll: Aan de ene kant snap ik dat wel hoor. Hij heeft al VEEL meegemaakt met mij. Aanvallen, daarna stuurde ik hem weg, time-outs... :cry:
Als ik hem bel praten we daar dan ook niet over. Op 1 of andere manier werkt het (vaak) als ik gewoon zn stem hoor zodat ik weer ff in de realiteit gezet word (en hij niet de 'boeman'is die mijn hoofd ervan maakt).
Echt vrienden heb ik ook niet veel, en m'n ouders zijn niet meer de jongste en druk bezig met de nasleep van mijn moeder dr borstkanker..
Ik kan mn verhaal dus niet meer kwijt en dat kropt soms vreselijk op.
Ik huil best vaak thuis, op de bank. :cry: Gewoon uit onmacht, wanhoop. Omdat niks gaat zoals het moet..Gelukkig komt 1 vd katten me dan nog troosten.. :roll:

Sjaakie: zo ongeveer is het bij mij begonnen. M'n eerste aanval. Gaat nu goed, maar ik ben bang dat die angst nooit meer weggaat..Het ís niet uit te leggen vind ik. Aan iemand die er geen last van heeft. Ik neem nog altijd 1 dogmatyl als we afspreken. Voor de zekerheid meer. Ik neem niet eens na 6u de tweede. Tóch, als ik het vergeet...bang..wat als..zenuwen..lekker samen een toekomst opbouwen zo.. :cry:
Door Leon
#64533
@yana. Ja dan is het heel erg moeilijk maar ook als je er niemand over kan praten dan moet je realistisch blijven denken. Alles wat ik denk loop toch altijd anders. En echt dat is ook zo want we halen van alles in ons hoofd en waar het vandaan komt?? Helaas maken we in ons hoofd van iets heel positiefs iets negatiefs en dat is erg vermoeiend.
Doe je aan sport? Want dat is iets wat mij wel enorm helpt. Uurtje sporten en dan ben ik het ook vaak kwijt. Ik weet dat paniek en sport niet altijd samengaan maar toch de moeite waard om te proberen. Erg jammer dat je vriend er niet openstaat maar dan toch ook weer "begrijpelijk" van zijn kant. Maar je moet nooit opgeven , hoor. Ik heb destijds besloten om geen relatie meer te nemen omdat ik paniek had maar om dan 15 jaar zonder liefde en genegenheid te zitten was achteraf niet de bedoeling geweest.
gelukkig geen paniek maar maar die gedachtes zijn soms 'killing'. En ik zal ze ook altijd blijven houden en mee moeten omgaan.
Door Leon
#64534
@sjaakie. Heel vervelend dat het bij zoiets juist moet gebeuren. En hij nu op die manier de 'pineut' is en jij daarna nog allerlei verwijten naar je kop geslingert gooit terwijl jij juist zin had en hij het gevoel kreeg dat jij hem afwees. Kan mij voorstellen dat de werled op zijn kop staat nu en sterker nog nu krijg je nog veel meer niet te stoppen gedachtes. Ik hoop dat je EMDR therapie gaat slagen voor je
Door yana
#64557
Klopt Leon, veel gedachten kloppen niet. Al líjken ze overigens in je hoofd te kloppen als een bus. :shock:
Ik weet gewoon niet wat ik ermee moet.
Relaties horen leuk te zijn. De mijne is dubbel. Als hij er ís vind ik het (meestal) fijn, en wil ik kroelen en knuffelen. Vóórdat hij er is? Stress, zenuwen, angst, en nare gedachten(zal het wel leuk zijn, vind ik hem nog wel leuk wat als het gesprek stil valt?.)

Vrijdagavond waren we samen, tm zaterdag ochtend. Iik heb hem toen zelfs gezegd dat ik met hem verder wou. Het voelde gewoon 'goed', je weet wel.
De hele zaterdag verder voelde ik me erg goed. Zondag óók.
Maandag merkte ik de gedachten alweer opkomen, di of woe zat ik alweer te huilen op de bank.. :cry: Veroorzaakt door m'n eigen gedachten hoor. (ik ben toch de vrouw van z'n leven niet, hij houd niet écht van mij, wat als hij vreemdgaat, of de vrouw van leven ontmoet, hij heeft kinderen dus ben ik toch nooit echt belangrijk en dat soort gedachten zorgt voor>: ik blijf alleen en eenzaam achter, niemand wil mij, en ze hebben gelijk, ik wil mezelf niet eens > en dan zit ik weer te janken).

En dan vraag ik me af: zou ik dit met iedereen hebben? Of alleen bij hem? Omdat hij niet de juiste is? Who knows...
Het gaat al wel beter hoor, er zit heeeeeeeeel langzaam vooruitgang in, maar of het goedkomt? Wat ik al aangaf, die angst na dat motor ongeluk is ook nooit 100% weggegaan.. :cry: En wat hebben we dan voor toekomst? Samenwonen ofzo kan zo niet. Maar misschien wil ik dat sowieso wel nooit meer...maar tóch..al die twijfels, ideeen, gedachten..Bah..
Door Sjaakie
#64561
Slik je medicatie yana anti depressiva ?
Door yana
#64571
Yep. sertraline, maar vraag me soms af of het uberhaupt wat doet. Seroxat werkte veel beter
Door Sjaakie
#64588
Ik slik paroxetine, heb dat al 10 jaar geslikt, poging gedaan om te stoppen, drama ! Ben weer begonnen maar eerdat ik weer op mijn oude manier van leven zit pfff. Paniek, onrustig, doemdenken hou op.
Door Leon
#64599
@Yana. Wij denken teveel of zouden andere ook zoveel denken maar het meer vergeten? Wij keren teveel in onszelf zodra we alleen' zijn maar waarom we dat doen? Op mijn werk keer ik ook heel veel in mijzelf . Ik werk veelal met Polen en heb daar enigszins wel kontakt mee maar daar deel je geen lief en leed mee. Nou ja komt gewoon voor dat je uren aan werk bent en dan bijna niet communiceert en ja hup daar ga je dan weer. Ik kan voor mijzelf soms wel wat truukjes in mijn hoofd uithalen om een soort afleiding voor mijzeff te geven maar dat werkt niet altijd helaas.
Thhuis heb ik veel afleiding , mijn voruw heeft ADHD en ik kletst er ook wel op los dus dan blijf je er niet in hangen of een goede film ef lekker even sporten. Je moet op een of andere manier toch afleiding proberen te zoeken ( met name voor in je hoofd)
Dus als je op de bank gaat zitten en dan weer gaat denken, proberen om dan meteen van de bank af te komen en toch wat anders gaan doen. Ja we weten het. Het klinkt allemaal zo simpel, he maar in praktijk is het toch allemaal anders. Maar al die vragen die je op laatste neerzet. Sta daar niet bij stil want eigenlijk is dat allemaal klinkbare onzin . Je wilt alles onder controle houden maar dat kan niet. Schuif die gedachten aub van je af. Ik weet wel dat je er altijd voor moet gaan. Ik ghad destijds besloten om geen relatie meer te nemen totdat ik mijn paniek kwijt was. Ja dat duurde nog 17 jaar voor ik die kwijt was. En toen ik er voor ging kwam ik pas achter dat ik zo fout bent geweest. Hoe fijn is het niet om door iemand geliefd te worden, te knuffelen , praten en laat staan staan dat ik 17 jaar niet met een vrouw intiem was geweest.
Laat je niet verleiden door die 'boze' gedachtes want de meeste daarvan kloppen gewoon niet.
Door yana
#64608
Klopt Leon. Is ook zo. De meeste gedachten zijn niet juist. Gekke is, dat ik in mijn hoofd de gedachten perfect kan onderbouwen waarom ze wél kloppen.
Waaróm die gedachten? Tja, ik weet alleen dat ik een enorm druk brein heb dat veel input nodig heeft. Uitdaging. Bezigheden. Anders gaat het zichzélf bezig houden..Ik leef ook niet met mn hart/gevoel, maar met mn hoofd. Die is dus veel meer 'getraind'.

Gisteravond mn vriend weer gezien. Was weer flink nerveus van te voren.
Maar toen we eenmaal samen waren, was het super.
Toen voelde ik,en dacht ik, ik lijk wel gek, ik wil hem niet kwijt! Ik wil met hem verder!
Alles voelde goed!
Het is vaak voor mij nog wel 'vermoeiend'. Vanwege de angst enzo.
Maar nu zie je het enorme verschil tussen de boeman die ik creeer in mn hoofd en de werkelijkheid. :shock: Dan ben ik weer even, max paar dagen rustig en happy, en dan begint bovenstaande weer. 'Hou dit gevoel vast'zei hij, maar dat lukt dus juist niet..
Lijkt soms wel een LP die blijft hangen in mn kop; die steeds dezelfde gedachte afspeelt.
Met bijbehorende rot gevoel.
Ik vraag me wel eens af of we niet bepaalde dingen denken omdát we (weten dat we) er zo extreem op reageren...
Misschien eens overleggen met psych over RET. Dat gaat over irrationele gedachten.

Sjaakie, paroxetine ís een rótmiddel om mee te stoppen. Moeilijker dan andere AD. Ik ben dus overgestapt op sertraline. Dat is veel makelijker stoppen. Misschien voor jou ook een idee.
Door Sjaakie
#64610
Ja yana, daar ben ik dus ook met schade en schande achter gekomen. Ik heb er ook veel over gelezen en ja paroxetine is de moeilijkste om af te bouwen. Ik ben er ruim een half jaar mee bezig geweest. Maar ik moet nu eerst weer stabiel worden en even een jaartje weer doorslikken en dan ga ik in overleg of ik over kan gaan op een andere en of het wijs is om te stoppen. Het is ook een kwestie van genetische bepaling. Mijn moeder, zus en broer hebben het ook, wij komen dat stofje echt tekort. Ik heb mijn vriend nu een week niet gezien en ik denk dat we elkaar morgen weer gaan zien, maar weet je ik ben nu gewoon nerveus voor hoe ik me zou voelen als ik hem weer zie. Bang dat ik weer in paniek raak, want thuis ben ik een stuk rustiger geworden zonder hem. We wonen niet samen dus dan kan je even wat tijd nemen voor jezelf. Maar ik hou je op de hoogte hoe het verloopt hihi. Maandag ga ik voor de 2 de x weer naar emdr, ik hoop dat dat me een beetje de goede richting op kan helpen.
Door yana
#64613
Ik had de 1e keer stoppen met paroxetine geen problemen. 2e keer was ik nét 2 wk gestopt, toen ik mn huidige vriend ontmoette. Véél te vroeg. Was net 1 mnd gescheiden.
M.a.g, problemen en die aanvallen..
Kunst met parox is ZEER langzaam afbouwen!! Niet volgens de bijsluiter. Evt geholpen door andere AD of dogmatyl ofzo.

Ik zie mn vriend, door omstandigheden, maar 1x per 3wk ofzo.. :cry: Wonen ver uit elkaar, hij werkt ook weekends..Aan de ene kant geeft dat idd rust. Aan de andere kant; hoe langer we elkaar niet zien, hoe erger de leeuwen en beren weer opvlammen. :cry:
Ik zat net alweer te janken op de bank. Pure moedeloosheid, wanhoop, angst..
Mijn hoofd is 2-delig. 1 soortvan autistisch deel, dat enorm bang is overal voor, dat geen veranderingen kan hebben dat geen dingen wil ondernemen, en vastigheid nodig heeft. En het andere deel, dat dingen wil doen en ondernemen..
Dat vecht cónstant.. :cry:

M'n vriend heeft 2 kids van zn ex. Ik vind dat erg moeilijk, DOODeng. :cry: En als ik er al aan dénk ooit zn ex te zien, krimp ik gewoon ineen en begin ik te janken omdat het me zo bang en onzeker maakt.. :cry:
Als we samen zijn kan ik dit soort dingen veel beter hebben, maar hij is nu 3wk weg met de kids.. Voel me nu al zwaar klote, enorm bang en onzeker.. :cry:
Door Leon
#64618
Iedereen heeft wel iets autistisch in zich. plotselinge veranderingen daar houd ik niet van maar ja mijn vrouw heeft ADHD dus dan raad je het al. Toch moet ik er mee leren omgaan want ik weet een ding . ik laat me toch niet gek maken door mijn gedachtes. Dat ben uik echt niet van plan en dat moet jij ook niet doen, hoor. Zijn er dingen die je leuk vind om te doen want daar moet je heil in gaan zoekn. Want heeft het zin om op de bank te gaan zitten huilen? Verandert er dan wat? Nee dus je zal toch moeten gaan ondernemen om er vanaf te komen en ik weet wel dat het heel moeilijk is aangezien ik ook al jaren met die gedachtes rondloopt maar kan er redelijk goed mee om gaan . Natuurlijk heb ik wel mijn dippen, net als vorige week maar ik weet ook wel weer dat het voor bij gaat. En eigenlijk maar weer wachten tot de volgende storm in mijn hoofd, Het lijken wel panieaanvallen van destijds maar dan anders. Kwamen en gingen weer en dan maar wachten op de volgende aanval. Dus ,Yana toch opstaan en at ondernemen want anders kom je er niet.
Door yana
#64648
Probeer ik ook wel hoor Leon, maar mn hobbys zijn sinds de scheiding lang zo leuk niet meer (deden we samen)..
Ik baal er gewoon mega van dit ik dit heb i.c.m m'n vriend, waar ik veel van hou.. :cry:
Had het veel liever gehad met autorijden of de AH ofzo..
Nu heb ik weer nieuwe stressuiting, maag-darm, boeren.. :roll:
Schiet lekker op. Van ene uiting, naar de andere. Denk je de ene onder controle te hebben, komt de andere...
De scheiding zorgt ook nog steeds voor veel obstakels enzo hoor.
Dat ik het vaak benauwd krijg als ik al aan samenwonen dénk.
Ik heb nu weer m'n 'nieuwe veilige wereldje' opgebouwd, en ben erg huiverig daar mensen in toe te laten.
Wát een zooitje denk ik wel eens...straks ben ik 80 en nog niks verder gekomen dan dit 'daten'...
Paniekaanvallen en CBD Olie