Forum

Hier kunnen familie en vrienden van personen met paniekaanvallen hun verhaal en ervaringen uitwisselen.

Moderators: Leon, Leap

#43341
Hallo, ik ben nieuw hier, en heb mij aangemeld op dit forum, aangezien mijn vriendin ( 4,5 jaar samen) straatvrees heeft, en ik echt alles wat in mijn mogelijkheden ligt, heb geprobeerd om haar te helpen, en maar geen stap verder kom.

Ik ben echt ten einde raad, ze gaat bijna nooit zelfstandig naar buiten, met mij of anderen alleen wanneer ze zin heeft, en leeft dus bijna constant tussen vier muren, waardoor ze contact met tijd verliest, s'nachts leeft, bijna uitsluitend pac man speelt op de computer ( echt tot veertien uur per dag).

Het is echt niet normaal, kan er af en toe gewoon niet meer tegen, probeer zelf een normaal leven te hebben, heb een baan, en wil graag terug naar school/ studie/ opleiding.

Geregeld wil ik alleen verder, om tenminste zelf een normaal leven te hebben, omdat ik het niet meer vol houd.
Aangezien ik wel degelijk ontzettend veel van haar houd, is dat geen prettig gevoel.
Heb ook 'normale' vriendinnen gehad, weet dus dat het toch echt ook heel anders kan.

Aangezien ik bij haar geen enkele motivatie kan ontdekken om zelf verantwoording te nemen, eerder de neiging om zich zo hulpeloos mogelijk op te stellen of tegen te werken, zodat alles wat ze moeilijk vindt ( en dat is voor een persoon die bang is voor de buitenwereld eigenlijk bijna alles!)voor haar geregeld wordt, voel ik me echt hopeloos en alleen in de strijd me dit persoonlijkheidsverslindende monster, deze ziekte, die zij heeft.
Wat overblijft is een afgevlakte persoonlijkheid, die alle verantwoordelijkheid voor zichzelf afwijst en ontkent, omdat ze weet dat ik het dan regel, waardoor zij steeds verder afglijdt in deze toestand.

Ik weet dat ik dat zelf doe, en het meganisme dus zelf creeer, maar toen ik haar ontmoette, was ze er zo slecht aan toe, dat ze echt 'gered' moest worden van uitzichtloze toestanden, die haar alleen maar verder van huis brachten.

Daarmee is een mechanisme ontstaan waarin ik me steeds meer in moet spannen om haar zaken te regelen, en zij zich steeds ongeintereseerder en zelfs contra opstelt, omdat het dan voor elkaar komt.
Graag zou ik dit doorbreken, zonder dat haar persoonlijke situatie weer in elkaar stort

Ze heeft geen familie hier, en is allergisch voor de hulpverlening waar ik haar de afgelopen jaren natuurlijk naartoe gesleept heb.

Ze heeft extreem traumatiserende ervaringen achter de rug ( opsluiting, dwang, en erger ), ik heb dus goeie redenen om haar niet te laten vallen, maar ik ben hier niet tegen opgewassen.

Ik houdt ontzettend veel van haar, maar zie dat ze haar leven aanpast aan haar probleem, steeds meer vergroeid met haar straatvrees, in plaats van te zoeken naar een oplossing zoals bijvoorbeeld therapie.

Van haar familie, en de vrienden van vroeger, voor haar traumatiserende ervaringen, weet ik dat haar eigen verhaal dat ze vroeger helemaal niet zo, maar juist vrolijk, actief en ondernemend was, correct is.

Graag hoor ik via vrienden/ familie/ ervaringsdeskundigen wat zij ervaren/ meemaken bij mensen die wel zover zijn dat ze al kunnen werken aan een oplossing ipv aanpassen!


met vriendelijke groet,

Chimry
Door tania 67
#43345
hallo
ik ben een ex panieker met straatvrees
en ook ik ben door mijn familie goed verzorgd geweest in de tijd soms iets te goed
alles werdt voor mij geregeld,ik hoefde niet naar buiten
zat dan ook liever mijn eigen te beklagen dat ik het toch niet kon,want inderdaad alles is dan moeilijk
in 1997 heeft dit 9 maanden geduurt tot de huisarts mijn moeder en man toesprak betuttel haar niet zo,doe niet zoveel haar zin,laat haar zelf iets ondernemen
zo leert ze het nooit
mijn moeder heeft teon ingegrepen ,ze was er nog voor mij maar ik moest sommige dingen zelf ondernemen
woest was ik ze verstonden mij niet dacht ik
nu ben ik er hun dankbaar voor want zonder dat steuntje zat ik nu nog thuis
je vriendin haar zelfvertrouwen moet groeien dus laat haar eens iets ondernemen ,laat haar uitdagingen aangaan
want door in een hoekje jezelf te beklagen en niets te doen omdat het zogezegt te moeilijk is kom je er niet
doe niet steeds haar zin ,ik kan begrijpen dat dit moeilijk moet zijn voor je maar het is het beste voor haar
dus als ze zit te jammeren en iets gedaan wilt krijgen laat haar jammeren
klinkt hard he dat vond ik vroeger ook,nu weet ik dat je aan mensen met straatvrees niet teveel mag toegeven ze nemen steeds meer en meer
en zo worden ze nooit beter
mijn moeder zei nadien tegen mij dat was soms heel moeilijk om jou iets te weigeren maar het moest voor je bestwil
zoals reeds gezegd nu ben ik er dankbaar voor
soms kunnen mensen meer dan ze denken en als ze echt iets wil en het wordt geweigerd dan zal ze het om de duur zelf ondernemen en daar is ze je later hopelijk dankbaar voor
ik weet wat voor een hel straatvrees is en als patient moet je uitdagingen aangaan,maar een straatvrees patient is iemand die steeds de makkelijke weg kiest en soms een duwtje nodig heeft
daarom neem niet teveel uit haar handen daar rekent ze juist op ,de makkelijkste weg voor haar ,de moeilijkste voor jou
maar dan laat beterschap lang op zich wachten dus het is geen kado om alles uit haar handen te nemen al wil ze dat wel natuurlijk
groetjes tania
Door Pien
#43347
Hey Zwergje,

Knap dat je hier met je verhaal komt en naar een oplossing zoekt.
Want dat die er zal moeten komen is wel duidelijk.

Jullie zitten echt in een - sorry als het hard overkomt- hulpverlener en zorgvrager relatie.
Ontstaan en gebaseerd op/uit liefde maar gezond is het niet. En uiteindelijk ook heel zwaar om vol te houden. Jij wilt niets liever dan je vriendin helpen en gelukkig zien...zij wilt niet omdat ze bang is. Duwen en trekken en tot nu toe niet verder komen.

Zelf heb ik, net als je vriendin, heel lang mijn kop in het zand kunnen steken totdat mijn ex bij me weg ging. Waaaaah ik was alleen! Had geen andere keuze als het gewoon te doen en te kijken wat er zou gebeuren.
Dat was de allerbeste schop onder mijn kont die ik ooit heb gehad. Want ik heb het gered en ben er veel sterker uitgekomen.

Maar goed...aan dit bovenstaande heb je ook niet veel.
Als zijn echt niet wilt en durft zal het heel moelijk worden om haar zover te krijgen...want de noodzaak is er niet zolang jij in de buurt bent en blijft. Maar jij wilt ook gelukkig zijn.
Denk dat het beste advies is wat ik je kan geven is daar vanuit te gaan. Van jouw eigen geluk. Daar moet jij voor zorgen.
Als jij knetterongelukkig wordt van deze situatie zorg dat het draagbaar wordt voor jou.
Dat kan zijn apart wonen...of een ultimatum stellen...?

Maar goed ik weet het ook niet hoor.

Heel veel sterkte en wijsheid gewenst.
Groetjes Pien
#46235
zwergje schreef:Geregeld wil ik alleen verder, om tenminste zelf een normaal leven te hebben, omdat ik het niet meer vol houd.
Aangezien ik wel degelijk ontzettend veel van haar houd, is dat geen prettig gevoel.
Heb ook 'normale' vriendinnen gehad, weet dus dat het toch echt ook heel anders kan.
wat vreselijk herkenbaar, mijn vrouw en ik zijn nu een jaar getrouwd en de situatie is niet zo hetzelfde als bij jou maar ik herken wel je gedachten. Je zit in een situatie waar je niet uit kan lijken te komen en je weet dat het anders kan. Zelf twijfel ik de laatste tijd heel vaak of alle problemen die er zijn wel door haar paniek problemen komen of dat sommige dingen geen ziekte zijn maar gewoon hoe zij is. Heb jij dat ook?

en als je zelf een keer het moeilijk hebt dat er dan niemand voor je is dat vind ik zelf heel zwaar. omdat alle problemen zij op zichzelf projecteerd dus ook die van mij.

maar ik snap wel dat je bij haar bent, ik doe het zelf ook, heb respect voor wat je doet maar kan je zo slecht advies geven omdat ikzelf ook niet weet wat ik moet doen op dit moment.
Door tania 67
#46248
hoi
meestal komen de problemen met jullie partners wel door de paniek ,en geloof mij ze zouden heel graag iets anders zijn maar zien soms geen uitweg om te veranderen
maar ik kan begrijpen dat het voor partners van een panieker ook niet altijd even makkelijk is,
begrip oefenen wordt dan vlug gezegd maar eens hebben jullie ook een luisterd oor nodig,geloof mij ik als ex panieker kan dit zer goed begrijpen
probeer iemand te vinden in je vriendenkring die ook eens naar jou wilt luisteren ,zonder veroordelingen,iemand waarbij je terrecht kan op moeilijke momenten
want dat heb jij ook nodig
ik als ex panieker kan beide kanten begrijpen de partner met paniek die soms geen uitweg ziet en weet dat hij of zij je met al die problemen opzadeld en daarover een schuldgevoel heeft en dat hebben de meeste
maar mensen met paniek zijn zo negatief soms dat ze alle problemen projecteren op die van hun partner
en dan de partner die geen paniek heeft,die heeft het ook moeilijk ,je wilt helpen maar weet niet hoe
mensen vragen hoe het met de partner met paniek is maar niet aan jou,terwijl jij het ook moeilijk hebt
en ook eens wilt praten ,maar de aandacht gaat naar de paniekpartner
en dat is hetzelfde met mensen die een partner hebben die erg ziek is de aandacht gaat naar de zieke partner terwijl de gezonde partner ook soms eens een luisterd oor nodig heeft,maar dat is voor de meeste maar bijzaak
en dat is verkeerd,jullie partner heeft aandacht nodig en verzorging maar jullie ook en dat vergeten de meeste,en jullie kunnen nergens terecht
want jullie mankeren niets,terwijl je wel moet zorgen voor je partner en ook met vragen en verdriet zit
daarom kan ik beide kanten begrijpen,ook jullie hebben steun ,begrip en een luisterd oor nodig
ik had paniek en had ook een relatie hulpverlener en zorgvragend,op dat moment was ik mij daar niet van bewust en vond alles normaal
ik was degene met paniek en niet mijn man,waar maakte hij zich druk om
ik ik ik mijn wereld draaide om mezelf en medelijden en niet om anderen
nu ik ex panieker ben kan ik begrijpen wat ik mijn man toen heb aangedaan,niet ik maar ook hij zag van de situatie af en zat met vragen
op dat moment besefte ik het niet nu wel
ik kan mij gelukkig prijzen om zijn geduld en dankbaar dat hij hier nog is want sommige relaties gaan eraan kapot en dat begrijp ik
op een bepaald moment is het geduld en begrip op,en voor een buitenstaander lijkt dat dan wreed,ik kan het begrijpen
want paniekers zijn soms geen makkelijke mensen om mee te leven
ik ben er zelf 1 geweest ,ik weet het en je beseft niet wat je een ander aandoet op zo een moment
het mooie is eer je het beseft ben je ook van de paniek af want het is te overwinnen en dan maar hopen dat je relatie het ook heeft overleefd
ik wens alle partner met een paniekpartner veel steun en begrip toe want jullie hebben het ook nodig ,en hetzelfde geld voor jullie paniekpartners
e moet er beide aan werken de ene door veel geduld uit te oefenen en de anderen door alle middelen in te zetten om beter te worden
veel sterkte
groetjes tania
Door Fabian
#46252
tania 67 schreef:ik als ex panieker kan beide kanten begrijpen de partner met paniek die soms geen uitweg ziet en weet dat hij of zij je met al die problemen opzadeld en daarover een schuldgevoel heeft en dat hebben de meeste
maar mensen met paniek zijn zo negatief soms dat ze alle problemen projecteren op die van hun partner
dit is zo herkenbaar voor mij dat ze negatief is en haar problemen op mij projecteerd maar als ik dat tegen haar zeg dan word ze boos. Dus dat is heel moeilijk om mee om te gaan omdat er geen gesprek mogelijk is. maar ik weet ook wel dat zij zich schuldig voelt en dat het mischien daar door komt dat maakt het zo dubbel, ik weet niet wat ik moet doen want niets is goed en ze let op alles wat ik doe en analyseert dat en veroordeeld dat
Door tania 67
#46273
hoi
jij hebt ook nog een leven,laat dat niet veroordelen en analyseren
heb je geen hobby?
anders doe je hobby of ga eens op stap met een goede vriend of zo
dit is je vrouw zeker niet in de steek laten op dat moment al zal ze je dat soms wel laten denken
maar dat is eens aan jezelf denken en de batterij weer wat opladen
maar ga je eigen leven niet stop zetten omdat je er dan kritiek op krijgt op alles wat je doet
een gesprek houden met een panieker is soms heel moeilijk,
ze zijn teveel met hunzelf bezig op die momenten,en hebben veel negatieve gedachten en een gesprek dringt meestal toch niet door
of je moet al gespecialiseert zijn (therapie) vb
en een paniekers is meestal zo gefrustreerd,omdat hij/zij op dat moment veel beperkingen heeft dat ze soms elke mogelijkheid aannemen om die frustratie op hun partner te projecteren
gevolg niets wat je doet is goed
als ik echt gefrustreerd was in het verleden ging mijn man er gewoon niet op in
want alles wat je zegt op zo een moment is teveel
en medelijden met je partner omdat je soms iets voor jezelf doet moet je zeker niet hebben,medelijden en erop ingaan hun zin steeds geven is wel het laaste wat een panieker nodig heeft
ik wou ook steeds mijn zin,maar ze hebben mij soms aan mijn lot overgelaten,niet naar mij geluisterd
of mijn man ging zijn hobby (voetballen ) doen
razend was ik dan,ik dacht niemand heeft om mij
nu ben ik er hun dankbaar voor want zo moest ik wel dingen alleen ondernemen en mijn eigen leven langzaam weer opnemen
jij hebt ook een leven doe je eigen zin soms eens ,je hebt het nodig momenteel
groetjes tania
Door Leon
#46274
Wat ik wel jammer vind dat Zwergje hier een topic opent maar er niet meer op reageert
Door Leon
#46275
Fabian,

Ik hoop dat ze hier ook de berichten leest op dit forum
Door Fabian
#46282
tania 67 schreef:maar ga je eigen leven niet stop zetten omdat je er dan kritiek op krijgt op alles wat je doet
een gesprek houden met een panieker is soms heel moeilijk,
ze zijn teveel met hunzelf bezig op die momenten,en hebben veel negatieve gedachten en een gesprek dringt meestal toch niet door
je hebt wel gelijk maar het is echt heel moeilijk om te doen. misschien dat ik het wel volhou maar als ik dan naar de toekomst kijk dan word ik verdrietig. Dan voel ik me weer een egoist maar ik ga nog steeds wel elke dinsdag met vrienden sporten en dat vind ze niet leuk maar ik wil het niet opgeven. maar de toekomst is moeilijk, zij heeft het veel over dat ze kinderen wil heel graag, ik wil ze ook maar ik moet er echt niet aan denken met haar zo.
Door tania 67
#46287
hallo fabian
ik kan mij inbeelden dat het moeilijk is momenteel om een eigen leven te hebben
maar toch zal je soms even aan jezelf moeten denken en dat maakt je geen egoist,zeker niet
bekijk het zo
als alles de hele tijd om je partner draait dan zal de bom eens barsten want dit hou je niet vol
en dan ruzie en verwijten,van haar kant en de jouwe
juist door nu iets meer aan jezelf te denken bespaar je vrouw dat,je kan even stoom afblazen
kan er met anderen over praten ,je hart luchten
dus in zekere zin is dit de manier om minder ruzies en verwijten te hebben
je vrouw gaat dit nu niet begrijpen ,maar later als ze beter is wel
het is heel belangrijk om even uit de situatie te zijn en iets te ondernemen wat jij wilt,onderschat dit niet
en het is beter om nu dag per dag te leven en kijken hoe het gaat
grote beslissingen nog wat uitstellen,want daar is je patner momenteel niet sterk genoeg voor
zeker beslissingen die jullie verdere leven aangaan zoals kinderen
ik heb veel respect voor jou,jij vecht voor haar geluk dat kan ik uit jouw berichten afleiden
mijn man deed dat ook in mijn donkere periode
en nu is de toekomst voor ons rooskleurig,ik hoop dat jullie dat ooit eens mogen bereiken,want het kan de toekomst kan rooskleurig worden
maar niet met verwijten en ruzies en dat is net de reden waarom je je eigen leven niet stop mag zetten
blaas nu en dan even stoom af en denk even aan jezelf
sterkte
groetjes tania
Door Fabian
#46370
dankjewel je hebt echt heel erg gelijk.
Paniekaanvallen en CBD Olie