Forum

Hier kunnen familie en vrienden van personen met paniekaanvallen hun verhaal en ervaringen uitwisselen.

Moderators: Leon, Leap

Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#62427
Ik heb naast een angststoornis wat dwangmatige trekjes. Mijn huis moet altijd op orde zijn en heb een bepaald ritueel qua huishoudelijke klusjes.
Ik word hier kalm van en het geeft me rust in mijn hoofd. Zo niet, dan slaat de angst toe.

Mijn vriend is hierin mijn tegenpool, enorm chaotisch en rommelig. Ik word daar angstig van.

Nu vraag ik me af, pas ik wel bij iemand die zo is? Of juist wel, omdat mijn schoonmaken dwangmatig is en kan ik juist zo leren dit een keer los te laten?
En waarom zou ik t meer moeten loslaten als zoiets me kalm maakt?

Net zoals regelmatig leven, dat is gewoon goed voor mij heb ik gemerkt, dan moet ik dat toch juist doen? Of is dat wat anders dan het poetsen?
Door mulder
#62507
Hoi
of je bij je vriend past, dat ligt denk ik niet aan de rommel en chaos, tegenover jouw stiptheid. Maar maakt hij je aan het lachen, houdt hij van je, is hij er voor je als je hem nodig heb, word je blij van hem? Dat zijn meer vragen die belangrijk zijn. Tegenpolen trekken elkaar aan. Mijn man is ook heel netjes en ik ben nogal chaotisch. Maar ik probeer rekening met hem te houden en soms probeer ik hem te stimuleren om iets leuks te gaan doen terwijl het aanrecht nog niet netjes is. Hij stimuleert mij weer om mijn zooi op te ruimen, zodat het in mijn hoofd ook opgeruimder is. We accepteren elkaars dingetjes en respecteren het. Daar gaat het om. Dus of hij bij je past, ik weet het niet, maar als je van hem houdt, dan is dat het belangrijkste!!!
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#62534
Hoi Mulder,


Bedankt voor je reactie! :)

Ja ik hou van he, ben nog altijd verliefd op hem, en hij op mij.

Wat ik niet helemaal begrijp is of je bedoelt te zeggen...of je nu wel of niet bij elkaar past, dat maakt niks uit voor een relatie of

Je kan ook bij elkaar passen als je tegenpolen bent?

Ik bedoel is houden van elkaar genoeg dan?

Ik weet dat ik zielsveel van hem hou, alleen is het voor mij extra moeilijk omdat ik dwangmatige controle wil behouden. ik raak heel onrustig en gespannen bij chaos en troep. En dan denk ik, een relatie hoort toch niet zo moeilijk te zijn..

Maar dat wat je schrijft over elkaar helpen doen wij zeker ook, vindt t alleen wel moeilijk soms.
Door mulder
#62579
HOi,, ik bedoel dat je zeker een goede relatie kan hebben als je tegenpolen bent. Als je maar begrip en respect voor elkaar hebt, kom je een heel eind. Of je het schoonmaken moet loslaten terwijl het je kalm maakt weet ik ook niet. Ik denk dat het prima is, zolang het je normale dagelijks functioneren niet in de weg zit. Is dat wel het geval, dan zou ik er iets aan doen. Sterkte
Door Leon
#62641
Ik heb ook alles graag op orde en mijn vrouw heeft ADHD dus we kunnen zeggen dat we elkaars tegenpolen zijn. Zij is vaak van alles zoek en ik weet al mijn dingen wel te vinden. Ik ruim alles netjes en zij ( en de kids) zetten alles weer ergens anders. je moet gewoon een tussenweg zien te vinden in het geheel.
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#62663
@ Leon

Dat herken ik. Mijn vriend heeft denk ik ook AD(H)D.
Alleen wonen we nog niet samen dus heb ik niet zoveel te zeggen. Het voelt alsof ik een spinnenfobie heb en mijn vriend heeft als hobbie spinnen. Lastig hoor.
Waarom tref ik uitgerekend zo iemand waar ik van hou?? Is dit een test ofzo :(
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#62664
@Leon

Daar word ik dus wel is moe van, ik ruim een hele kamer samen op met he, alles netjes op de plek etc en na een dag, huppekee, bom ontploft!
Waarom ruim ik het dan nog op denk ik dan wel eens..

Het voelt zo moedeloos..mijn vriend is ook heel onbedachtzaam, pakt wel van alles ineens aan maar uiteindelijk klopt het dan niet en zitten er twee verschillende kleuren op de muur bijv..haha..soms ook wel grappig.
Door Leon
#62671
Het valt soms ook niet mee. Je wordt er ook wel eens moe van. Maar uiteindelijk vind je daar wel een weg in.Ik kan het nu wel beter los laten al zie ik in mijn ooghoeken veel dingen gebeuren en staan.
Het is alleen jammer dat ik mij moet aanpassen en haar gedrag kan ze niet veranderen. Je staat er soms wel eens helemaal alleen voor.
Maar we letten ook teveel op allerlei dingen.
Op zondagochtend gaan we wel eens naar mijn moeder toe. Ik wil graag om half elf de deur uit. Maar je begrijpt het al, dat wordt vaak pas 11 uur en ik wordt dan ongeduldig en begin te mopperen dat het zo lang duurt.
We hebben daar wel eens woorden over gehad en ik zou er niet meer op letten. Nou nu ik mij daar toch minder druk om maak. kom ik tot de conclusie dat we nu wel ongeveer om half elf kunnen vertrekken. Ligt het nu aan hun of aan mij? Maar het gaat wel beter nu.
Paniekaanvallen en CBD Olie