Forum

Hier kunnen familie en vrienden van personen met paniekaanvallen hun verhaal en ervaringen uitwisselen.

Moderators: Leon, Leap

#63623
Hoi, ik ben robin en ik ben 19 jaar. Ik heb sinds ongeveer een half jaartje een relatie met een meisje dat paniekaanvallen heeft. Ik weet de laatste tijd alleen niet meer zo goed wat ik moet doen.

Om haar situatie een beetje uit te leggen; ze gaat niet naar school en ze durft ook niet te werken. Ze is doodsbang om in de trein of bus te gaan, alleen durft ze dat al helemaal niet meer. Ze durft alleen eigenlijk niet uit haar stad te komen omdat ze niet te ver van huis durft te zijn. Ze heeft wat therapie gehad en is nu aan het wachten op de volgende fase dus momenteel probeert ze het meeste zelf.

Ik weet alleen niet meer zo goed hoe ik haar nou het beste kan helpen. Ik heb al het een en ander op dit forum gelezen en dat het juist goed is om haar te pushen. Haar moeder heeft zelf ook paniekaanvallen gehad en zij is dus erg bezorgd om haar dochter, daardoor pusht haar moeder haar weinig omdat ze zelf weet hoe het voelt. Als ik bij haar ben probeer ik haar vaak wel mee ergens naar toe te nemen of een stukje in de trein te reizen, meestal wil ze dat in het begin allemaal niet maar als ze uiteindelijk meegaat dan gaat nog alles goed ook!

Echter doordat ik haar overal mee wil helpen/pushen ontstaan er ook vaak ruzies en irritaties. (we wonen 2 uur van elkaar af en hebben doordeweeks alleen contact via whatsapp etc.) en dan reageert ze natuurlijk veel sneller geirriteerd wanneer ik haar bijvoorbeeld ergens op wil wijzen wat ze niet gedaan heeft maar wat ze wel zou doen en wat goed is voor haarzelf en dr paniekaanvallen. (bijvoorbeeld sporten, niet meer tot diep in de nacht achter haar laptop zitten blabla) ik wil natuurlijk t beste voor mn vriendin en ik ben bang dat als ik haar niet meer push of op dingen wijs dat ik er dan spijt van krijg. ze kan zichzelf niet echt aan afspraken houden voor zichzelf omdat ze gewoon te weinig zelfdiscipline daarvoor heeft.

Echter heb ik gewoon t idee dat het wel ten koste gaat van onze relatie al die irritaties.ik wil er juist voor haar zijn als ze t moeilijk heeft en positief over alles wil zijn wat ze wel goed doet, wat ik ook vaak probeer. ik ben ook vaak heel trots op haar als haar alleen iets lukt! en ik hou heel veel van haar maar het begint ook een beetje mijn leven te beheersen, omdat ik dan het idee heb dat ik dingen moet gaan controleren of ze zich wel aan afspraken houdt. soms heb ik het idee dat ze dat zelf allemaal niet echt wil maar het vooral doet omdat ik het zeg.

Ik denk dat het allemaal wel beter zal gaan wanneer ze therapie krijgt maar daar wacht ze nu al maanden op, en ik ben bang dat ze anders weer een terugval krijgt. ik weet niet meer hoe ik haar het beste kan helpen? want wanneer we dingen buiten samen proberen etc gaat het vaak wel goed en is ze achteraf altijd blij dat we t deden! alleen doordeweeks kan ik haar niet helpen en als ik haar dan ergens mee wil pushen krijgen we vaak ruzie of shit..
Door Pien
#63695
Hey robinhood,

Jammer van de hele situatie...Is zwaar voor jullie beiden.
Ik ken de situatie omgedraaid...Ik zelf paniek en een vriend die wil helpen etc.

Wij hebben na een flinke tijd een goede balans kunnen vinden. Wie weet kun je iets met mijn tips.

Je bent niet haar hulpverlener of peut. Je bent gewoon haar vriend.
Je kunt haar uiteraard steunen en aanmoedigen maar je bent er niet om het probleem op te lossen. Dat kun je niet en denk dat je het ook niet zou moeten willen.

Als het zo wringt doordeweeks...misschien is het een idee om het minder over angst en haar problemen te hebben. Dus gewoon over andere dingen. Leuke dingen, stomme dingen....maar niet de angst.
En dat is omdat jullie op de eerste plaats lovers zijn.
Dit kan heel moeilijk zijn....zeker als ze het zwaar heeft....maar het helpt wel.

Leef je eigen leven en heb fun. Doe zelf dingen waar je blij van wordt. Dan kun je alle shit ook beter aan.

Pushen werkt vaak averechts. Aanmoedigen is okay....maar ze moet, hoe moeilijk ook voor jou, haar eigen keuzes leren maken. Tuurlijk wil je het beste voor haar - maar je kunt je wil niet opleggen. Zeker als mensen veel angst hebben wordt de weerstand heel groot. Enne das weer niet goed voor jullie relatie.

Het is logisch dat haar angst jouw leven gaat beheersen maar het is niet gezond voor jullie. Het beste wat je kunt doen om haar en jezelf te helpen is loslaten van je hulpverlenerrol. Doe samen dingen, durft zij iets niet, doe het dan alleen (feestje bijv)...Dan wordt de noodzaak im haar problemen aan te pakken wellicht ook groter....want zij wilt uiteindelijk ook leuke dingen doen.

Het klinkt allemaal heel onaardig misschien mijn tips....maarre het scheef groeien in een relatie met iemand met angst kan snel gaan. De ene partner de hulpverlener en de ander te afhankelijk. Ff zwart wit gezegd.

Hoe dan ook geel veel sterkte en wijsheid gewenst voor jullie allebei. Heeft ze trouwens iets van medicatie? Enne de hulp die ze gaat krijgen is die ambulant of klinisch?

Groetjes pien
Door robinhood
#63739
Hee, dankjewel voor je tips! Ik denk dat je wel gelijk hebt inderdaad. Het enige waarom ik ook een beetje push is omdat ik bang ben dat ze anders dingen vermijd. En ik wil op dn duur ook graag leuke dingen doen. Maar misschien heeft het idd gewoon wat tijd nodig en moet ik wachten tot ze weer in therapie gaat!

Ze heeft betablokkers voor haar hart zodat die rustig blijft, en ze begint vandaag met ademhalingstherapie. Ze krijgt volgens mij ambulante hulp!
Door Hansie
#63744
Hey hoi, allereerst wat supertof dat je je verdiept in de 'ziekte' van je vriendin. Spreekt een hoop liefde uit.
Ik denk dat Pien erg volledig is geweest en sluit me graag bij haar woorden aan.
Geniet van elkaar wanneer jullie bij elkaar zijn en blijf verliefd op elkaar, steek daar de energie in!!
Paniekaanvallen en CBD Olie