- 13 jun 2007, 16:25
#3318
Ik weet niet of het bij iedereen zo is met pleinvrees maar bij mij is het echt onleefbaar wonen en dat al 3 jaar lang.
De druk van mijn familie kan ik echt niet meer aan. Ik krijg daar zoveel stress van, echt niet normaal! & dat al van dag 1 van mijn ziekteverlof.
Een leven met pleinvrees is op zich al een hel. Maar daar nog het onbegrip en de immense druk van familie erbij (en ook van gewone mensen,'vrienden') is een dubbele hel. Dat meen ik echt! DAt is echt dubbel zo erg!
Ik kan ook echt bij niemand terecht in de familie waar ik echt mijn verhaal eens bij kwijt kan of die een beetje meevoelt met me. Ik stuit enkel maar op onbegrip met alles erop en eraan.
Probeer ik niets, krijg ik zo op mijn kop.
Probeer ik iets, krijg ik ook op mijn kop omdat ik bv teveel paniek heb...
& vrienden? die laten me gewoon in de steek. Mijn 'beste vriendin' van voor dat ik pleinvrees had, heb ik al 3 jaar niet meer gezien.
OP deze manier wil ik eigenlijk niet verder meer leven. Dat weet mijn dokter en therapeut en toch doen ze nog steeds niets voor me, me alleen maar laten aanmodderen doen ze...
Therapeuten daar heb ik ook geen goed woord over. Ze zouden nooit door een vuur voor je gaan.
De druk van mijn familie kan ik echt niet meer aan. Ik krijg daar zoveel stress van, echt niet normaal! & dat al van dag 1 van mijn ziekteverlof.
Een leven met pleinvrees is op zich al een hel. Maar daar nog het onbegrip en de immense druk van familie erbij (en ook van gewone mensen,'vrienden') is een dubbele hel. Dat meen ik echt! DAt is echt dubbel zo erg!
Ik kan ook echt bij niemand terecht in de familie waar ik echt mijn verhaal eens bij kwijt kan of die een beetje meevoelt met me. Ik stuit enkel maar op onbegrip met alles erop en eraan.
Probeer ik niets, krijg ik zo op mijn kop.
Probeer ik iets, krijg ik ook op mijn kop omdat ik bv teveel paniek heb...
& vrienden? die laten me gewoon in de steek. Mijn 'beste vriendin' van voor dat ik pleinvrees had, heb ik al 3 jaar niet meer gezien.
OP deze manier wil ik eigenlijk niet verder meer leven. Dat weet mijn dokter en therapeut en toch doen ze nog steeds niets voor me, me alleen maar laten aanmodderen doen ze...
Therapeuten daar heb ik ook geen goed woord over. Ze zouden nooit door een vuur voor je gaan.