- 11 sep 2010, 14:57
#33188
Ik heb een hele lieve vriend al 8 jaar, maar helaas snapt hij helemaal niks van mn paniekaanvallen. Zelf is het ongeveer de rustigste persoon op aarde, dus hij kan het zich ook absoluut niet inbeelden.
Nou heb ik het er met hem regelmatig over gehad en aangegeven dat hij mij echt niet hoeft te begrijpen, maar dat ik wel hoop dat hij er voor mij is als het nodig is.
Nu lijkt hij de laatste maanden erg geïrriteerd door mijn gedrag, waardoor ik me alleen maar drukker ga maken. Ik begrijp dat ik op dit moment niet de meest gezellige persoon ben, maar ik kan hem gewoon niet goed uitleggen waarom ik niet gezellig kan winkelen, waarom ik de boodschappen niet alleen durfde te halen etc.
Op vakantie werd hij boos en zei dat ik juist nooit voor hem klaar stond als hij mij nodig heeft, wat inderdaad 2x voorkwam in een hele stressvolle situatie, waardoor ik meteen een paniekaanval kreeg en idd. niks meer kon betekenen voor hem.
Ik heb al gevraagd of hij hier eens op het forum wil kijken, maar na jaren heeft hij dat nog steeds niet gedaan.
Ik neem aan dat meerdere mensen hier partners hebben die nergens last van hebben en mijn vraag is; hoe pakken jullie ditt aan?
Ik probeer mijn vriend er zo min mogelijk mee lastig te vallen--> ik bel hem niet overstuur op z'n werk op ofzo en ik probeer boodschappen te doen op momenten dat ik me beter voel (of sneaky met mn ouders ), maar het is wel m'n vriend en ik zou het ook wel fijn vinden als hij gewoon af en toe zegt " hups, kom ik ben er voor je en we proberen het gewoon" Maar helaas gebeurt dat niet omdat hij vindt dat ik al veel te lang zo bezig ben en ik voel me eerder een blok aan zijn been
Iemand tips
p.s. hij is heel lief en leuk hoor verder, maar dit stukje :S
Nou heb ik het er met hem regelmatig over gehad en aangegeven dat hij mij echt niet hoeft te begrijpen, maar dat ik wel hoop dat hij er voor mij is als het nodig is.
Nu lijkt hij de laatste maanden erg geïrriteerd door mijn gedrag, waardoor ik me alleen maar drukker ga maken. Ik begrijp dat ik op dit moment niet de meest gezellige persoon ben, maar ik kan hem gewoon niet goed uitleggen waarom ik niet gezellig kan winkelen, waarom ik de boodschappen niet alleen durfde te halen etc.
Op vakantie werd hij boos en zei dat ik juist nooit voor hem klaar stond als hij mij nodig heeft, wat inderdaad 2x voorkwam in een hele stressvolle situatie, waardoor ik meteen een paniekaanval kreeg en idd. niks meer kon betekenen voor hem.
Ik heb al gevraagd of hij hier eens op het forum wil kijken, maar na jaren heeft hij dat nog steeds niet gedaan.
Ik neem aan dat meerdere mensen hier partners hebben die nergens last van hebben en mijn vraag is; hoe pakken jullie ditt aan?
Ik probeer mijn vriend er zo min mogelijk mee lastig te vallen--> ik bel hem niet overstuur op z'n werk op ofzo en ik probeer boodschappen te doen op momenten dat ik me beter voel (of sneaky met mn ouders ), maar het is wel m'n vriend en ik zou het ook wel fijn vinden als hij gewoon af en toe zegt " hups, kom ik ben er voor je en we proberen het gewoon" Maar helaas gebeurt dat niet omdat hij vindt dat ik al veel te lang zo bezig ben en ik voel me eerder een blok aan zijn been
Iemand tips
p.s. hij is heel lief en leuk hoor verder, maar dit stukje :S
Question is wether you can make words mean different things...?