Forum

Hier kunnen familie en vrienden van personen met paniekaanvallen hun verhaal en ervaringen uitwisselen.

Moderators: Leon, Leap

Door odie
#49178
Volgens mij kent bijna iedereen hier wel mijn geschiedenis......Ik voel m eindelijk ok dankzij medicatie. Ik heb een zoon van 13 en die heeft wat ik heb.....Hij is dertien en praat al over depersonalisatie....Ik had die ervaringen ook al toen ik drie was en wat een lijdensweg heb ik moeten gaan......en nu heeft hij het ook. Ik weet ik moet sterk zijn maar dit doet pijn. Het is zo fucking erfelijk!!!!! Als ik dit wist had ik geen kinderen willen hebben, om hun dit leed te willen sparen....Sorry dit doet echt pijn en ik weet op dit moment niets meer behalve dat ik mijn zoon moet helpen/redden xxxxx
Door patries 1971
#49183
Lieve Odie,

Ik kan mij voorstellen wat een pijn dit doet, ook dit is mijn ergste nachtmerrie! Daarom wil ik absoluut niet dat mijn zoon weet dat ik angst en paniek heb, zo hoop ik hem niet te confronteren met mijn klote genen.....Diep van binnen weet ik heus wel dat het zo niet werkt, als hij belast is dan helpt het verborgen houden helemaal niks....

Meid je weet hoe je het aan moet pakken met hem, doe je best....

dikke knuf Patries
Door Mad
#49216
Lieve meiden, ook een grote angst van mij, nadat ik het heb overgenomen van mijn mdr. Ik heb itt Patries en mijn mdr besloten het wel open te doen. Kortom omdat kk allergisch zijn voor mysteries en toch heel veel aanvoelen. Toevallig heb ik er net met mijn psychiater overgehad en hij zei dat je ene kind (de mijne is nu 8) ook kan voorbereiden. Hoe meer stress hoe eerder de kans dat de genen zich uiten. Je kind goed om leren gana met stress en oplossingen zoeken dus. Mijn dochter is ook al aan de angstige kant en vorig jr heeft ze een therapiegroep "just do it" gevolgd, daar is ze enorm van gegroeid.
Door tania 67
#49225
dit is ook lang mijn grote angst geweest ,dat mijn zoon die paniek zou hebben geerft
want helaas het is erfelijk en mijn zoon is een echt stress konijn
maar hij kan er veel beter mee omgaan of ik
zijn karakter is heel anders of het mijne
hij doet niets tegen zijn zin
zegt neen als er hem iets gevraagd wordt wat hem niet past
uit zijn mening
is helemaal geen perfectionist en een controlefreak is hij ook al niet
maar hij is wel een stresskonijn net als bij mij
maar juist omdat hij zo vol van zelfvertrouwen is (want dat heeft hij,soms iets teveel :wink: :wink: ) reageert hij heel anders en dat is net zijn sterke punt en een groot voordeel naar mijn mening
stress en oplossingen zoeken is een hobby van hem,het zit zelfs in zijn studies voor een stuk verweven
het motto van mijn zoon : voor alles is er een oplossing
pieker niet over wat iemand tegen jou gezegd heeft ,maar reageer met gelijke munt
doe niets tegen je zin,zeg neen
en stress ja dat kent hij en dan is hij net als mij ,maar het grote verschil tussen ons hij weet wanneer hij moet stoppen met piekeren
in de examenperiode is hij echt stressvol,maar eens de examens voorbij zijn en hij zijn uitslag nog niet heeft
dan zegt hij doodleuk ja nu kan ik er toch niets meer aan veranderen,terwijl ik vroeger na de examens nog steeds piekerde hoe mijn uitslag zou zijn
hij is lang klein geweest van gestalte en in het 1 ste middelbaar werd hij ervoor gepest ,maar hij reageerde er op en kwam uit voor zijn mening
hij was niet bang van de pesters ,ik in mijn schooltijd wel
hij is dan ook niet lang gepest geweest ,juist omdat hij er niet bang voor was
en dan wist ik hij komt op voor zichzelf,reageert heel anders dan ik op die leeftijd
misschien heeft hij wel paniek genen ,juist door zijn andere karakter trekken of die van mij zal hij er hopelijk minder last van ondervinden
hij is nu 22 jaar en op die leeftijd wist ik al wat paniek was ik had het al meegemaakt,hij gelukkig niet en ik hoop dat hij het nooit meemaakt
maar het lange tijd ook een angst geweest van mij at hij het zou geerft hebben van mij
en moest het zo zijn geweest dan moet het inderdaad veel pijn doen als moeder
om je kind te zien vechten tegen iets waarvan je weet dat het soms een lijdersweg is
langs de andere kant jij als moeder of vader weet wat het is en kan hem of haar beter helpen en begeleiden
een kleine troost maar toch iets
ik ben er ook altijd heel open in geweest tegenover hem en hij zelf zegt dan gewoon dat ik een situatie anders moet gaan aanpakken voor mijn eigen bestwil
dus op die manier leer ik van hem
groetjes
Door gypsy
#50548
Hallo Odie,

Ik ken je geschiedenis niet maar ben net nieuw op dit forum, wel zie ik nu in dat het idd erfelijk is, mijn moeder heeft het ook in hevige mate gehad en nu nog wel eens ze is nu 67.
Ze kan me daarom wel heel goed steunen maar ik heb pas sinds ik het heb verbanden gelegd en geleerd dat het erfelijk is. Ik heb er nu pas last van eerder in mijn leven niet.
Ik ben nu 44 ,mijn zoons zijn 16 en 18 en de oudste heeft wel last gehad van depressies en houdt van bekend en vertrouwd of dit voorbodes zijn weet ik niet ik hoop het niet.
Herkenbaar dit!
Groet Gypsy
Door Pien
#50550
Jeetje wat rot Odie voor zowel jou als je zoon.
Weet je door wat hij je verteld heeft dat het om derealisatie gaat? Kan het ook iets anders zijn?

Het is echt rot maar jij weet als geen ander over derealisatie en kunt hem hier in goed steunen en begeleiden. Dat is wat je kunt doen. Je kunt er niets aan doen dat hij dit stukje van jou heeft mee gekregen. Misschien ook een idee om er hulp bij te zoeken? Misschien dat met therapie en begeleiding hij er goed mee om kan leren gaan. Hoe eerder handvatten des te beter voor je zoon.

Heel veel wijsheid en kracht gewenst.
Door bah
#50624
Hoi odie, wat vervelend!

Ook bij mij is het erfelijk, grootmoeder, oma, moeder, en nu ik.

Ik heb een lievelingsboeken reeks, de aardkinderen van J.M. Auel.
De hoofdpersoon heeft daar een zeer sterke geboorte totem, een holenleeuw.
Een sterke totem word altijd aan bevoorrechten gegeven door de godin van de aarde. Degene met een sterke totem zullen bijzondere mensen worden, die grote momenten van geluk zullen kennen in hun leven, en een grote geestelijke rijkheid zullen verwerven.
Echter heeft het ook een keerzijde, een sterke totem. Deze totem zal je namelijk eerst enkele malen zwaar beproeven, of je deze rijkdom wel waardig bent.

Ik weet dat het fictief is, ik ben geen zweverig iemand, maar soms zeg ik tegen mezelf; Ik heb gewoon een sterke totem! Deze angststoornis is een beproeving. :P
En de beloning is een grotere geestelijke rijkheid.

De beloning van jouw angststoornis-beproeving is jou gegeven in de vorm van een prachtige gezonde zoon. Zou men in dit boek zeggen.

En zo is dat met jouw zoon mogelijk ook. Zijn angstoornis zal een zware beproeving worden. Maar als hij er uit komt, zal hij sterker zijn dan ooit tevoren. Hij zal een betere kijk op het leven hebben , beter kunnen focussen op zaken die er écht toe doen in het leven, wellicht daardoor wel gelukkiger zijn in zijn leven dan zijn leeftijdsgenoten die nooit beproevingen hebben gehad!
Door Mad
#50629
Mooi, Bah!
Paniekaanvallen en CBD Olie