Forum

Heb je een oppepertje nodig, lees dan deze berichten!

Moderators: Leon, Leap

Door mulder
#66463
Dat is het enige woord dat er in me opkomt. Na echte energieke weken waarin ik weer zin kreeg om dingen te ondernemen, gaat het sinds een paar dagen weer slecht. En dan lijkt slecht ook wel aan te komen. 2 Nachten bijna niet slapen door de stress en spanning, geen eten kunnen binnenhouden en heel veel huilen. Van teleurstelling, spanning, angst en schaamte. Op zo'n moment weet ik t effe niet. Straks komen de kinderen thuis, woensdagmiddag....Heb zelfs de vogel al boven gezet omdat ik niet tegen zijn gefluit kan. Wat doen jullie op zo'n moment, ik merk dat het me helpt om bv een vriendin te bellen en even te kletsen, maar schaamte weerhoudt mij. Dan ga ik een app'je sturen en hopen dat ze mij bellen. Ik zou wel iets zien in een 'paniek buddy systeem' waarin je iemand kan bellen die je even afleidt, waar je je niet hoeft te schamen, waar je geen goedbedoelde adviezen krijgt (ga even hardlopen......) maar waar iemand even luistert. weet iemand of zoiets bestaat en zouden jullie aan zoiets meedoen? Ik ben gewoon eens benieuwd naar jullie mening. Hoor graag van jullie.
Door Pim
#66464
Hey Mulder,

Wat vervelend voor je dat je weer ff terug valt, maar helaas het hoort er allemaal bij.
Zet die schaamte toch op zij meid, dat is nergens voor nodig.
Eigenlijk heb je op deze site allemaal budies. Ik vind het wel eens jammer dat we niet allemaal bij elkaar in de buurt wonen, veel makkelijker, als er dan iets is, kunnen we ff aanwippen.
Ook al weet je het allemaal wel, toch is afleiding zoeken het beste, en niet blijven zitten kniezen :D
Het komt echt goed, je bent op de goede weg. Denk aan de weken dat het juist WEL goed ging.
Sterkte meis.

Diana
Door mulder
#66469
Hoi

Bedankt voor je reactie. Inderdaad jammer dat we niet bij elkaar in de buurt wonen, dan is even bij iemand binnenlopen makkelijk. Ik vind het ook zo lastig om uit te leggen aan anderen hoe het voelt om zo in paniek te zijn.
Maar ik moet inderdaad trots zijn, het gaat over het algemeen goed. Vandaag ook wel weer kunnen werken, gelukkig is mijn bazin echt heel aardig en probeert ze het te begrijpen. Dat helpt zo. Hoe gaat het met jou? Ben erg benieuwd!
Door Esther-35
#66480
Hoi Mulder,
Balen hoor dat je je zo voelde. Je kan dan soms zo radeloos en wanhopig worden he. Het gevoel krijgen dat je weer terug bij af bent en nooit meer beter wordt. Gelukkig ben je gaan werken en weet je zelf ook wel dat het straks weer beter gaat. En het is moeilijk dat mensen het vaak niet begrijpen wat wij voelen en denken. Soms kunnen een paar woorden van iemand die je begrijpt je weer een boost geven waardoor je uit je cirkeltje van negatieve gedachten en gevoelens komt.
Je mag mij altijd een pb sturen hoor als je er doorheen zit en het zou je helpen.
Sterkte en een dikke knuffel voor jou!!
Door lost
#66499
ha Mulder,

hoe is t nu met je? Ik lees hier niet dagelijks anders had ik eerder gereageerd op je "help". Niet dat ik een antwoord heb maar een reactie kan fijn zijn op momenten van nood.

Ik herken dat wel dat je ineens weer bevangen raakt door iets, paniek, angst. Bij mij gaat het veelal om gevoelens van angst. En nee je kunt een ander die gevoelens niet uitleggen, dat moet je ook niet willen want dan komt er weer een frustratiegevoel bij, pffff (-;.
Ik hoop dat het inmiddels is weggeebt en dat je daardoor nog meer tools hebt gekregen voor een volgende keer(-;.

Oh ja en wat betreft jou idee van een paniek buddy system, klinkt niet verkeerd. Daar zou je zeker iets aan kunnen hebben maar voor mij zit er ook een valkuil in, nl je gaat weer praten en juist door dat praten kom je verder van je gevoel af te staan is mijn ervaring.
Ik zou dan een soort hele grote, warme,zachte, beer willen hebben die mij tegen zich aandrukt en zegt dat ik nu niet meer mag praten..
Door mulder
#66508
Ha wat fijn die reacties. Jullie hebben helemaal gelijk, praten erover en uitleggen helpt niet altijd en maakt ook weer dat je je raar en onbegrepen voelt. Mij helpt het toch wel om mijn gevoel te uiten en dat doe ik door praten. Maar ik zeg nu tegen mijn man, als hij thuis komt van werk en ik zo'n dag heb gehad; ik wil het enkel zeggen, je hoeft me niet te begrijpen, je moet het enkel geloven. Ik wil dan ook geen oplossingen, goede tips ofzo, maar gewoon even het eruit gooien. Arme kerel, komt thuis van een dag hard werken en krijgt dan dit....Of is dit weer een schaamte/schuld gevoel????? O wat lastig. Die grote warme beer van jou Lost, ha ha, daar voel ik nou weer niks voor. Zo zie je maar, iedereen is anders.
Maar op de vraag hoe het nu gaat? Ik lijk altijd weer even met beide benen op de grond gezet na zo'n rot dag. Op mijn hoede, moe, zenuwachtig en nerveus, maar ik probeer mijn gevoel niet van invloed te laten zijn op mijn gedrag en ga zo dus gewoon mijn boodschappen doen, zijn we gewoon bij vrienden langsgeweest en probeer het zenuwachtige nerveuze gevoel dat voor 's morgens door me heen kronkelt er maar gewoon te laten zijn en er zo weinig mogelijk aandacht aan te besteden.
Hoe is het met jullie? Hebben jullie periodes waarin je helemaal angst/paniek vrij bent? Al is het maar een dag? Groetjes,
Door lost
#66545
@mulder, goed hoor, het gevoel er gewoon maar laten zijn. Mooie oplossing heb je bedacht door tegen je man te zeggen dat ie je maar moet geloven en geen tips en oplossingen. Ohh ik kan zo slecht tegen die goedbedoelde adviezen. En dan voel ik me weer schuldig naar die ander omdat ik er niks mee kan;-(
Ik heb wel periodes waarin ik angst/paniekvrij ben maar meestal zit er wel een ondertoon.
Ik ben niet zo "steady"waardoor er maar weinig hoeft te gebeuren of ik wankel. De laatste paar jaar blijft het gelukkig bij wankelen en zorg ik dat ik niet omval. Als ik nu 20 zou zijn zou ik omvallen(-; Toch nog een voordeel van ouder worden.
Door mulder
#66552
Ha Lost, dat is zeker waar. En ik herken het heel goed wat je schrijft, die ondertoon van paniek of angst. Ik merk dat erg doordat ik mezelf en mijn lichaam vaak 'check' even kijken of alles t nog doet. Het gaat vanzelf, ik probeer nu op te merken wanneer het gebeurt en even stop te zeggen (in mezelf anders is t ook zo raar). Ook wat je schrijft over wankelen maar niet vallen is heel herkenbaar. Vallen doe ik gelukkig niet meer, maar er wordt wat afgewankelt....
Hoe lang heb je je paniek al? En een hele brutale vraag, maar hoe oud ben je?? Ik ben 43 jaar en heb ook t idee dat deze klachten (ontstaan na de geboorte van onze 2e) erg hormoongevoelig zijn. Nu ben ik bv al tijden niet ongesteld geweest en vermoed ik dat de overgang ook meespeelt. Helaas zegt mijn huisarts dat dit niet te checken is en dat er weinig aan te doen is. Nou afwachten maar en het over ons heen laten komen........

groetjes,,
Door Esther-35
#66560
Hoi Mulder en Lost,
Ik ben ervan overtuigd dat deze klachten samen hangen met de hormonen. Vraag is alleen wat je er aan kan doen om dit te veranderen...
Door lost
#66564
ja mulder dat vind ik wel een heel brutale vraag(-;. Als je wilt stuur ik je wel een pbtje.
Niet vanwege mn leeftijd hoor, ben 50, maar dit is mij te openbaar om uitgebreider te vertellen.

En ik geloof ook dat hormonen een rol kunnen spelen. Ik was al vroeg in de overgang, half 40, en dit was de heftigste periode voor mij.En ook na de geboorte van mijn eerste kind was het heftig. Ik heb ook gelezen dat wanneer je gevoelig bent voor paniek en angsten dit juist door die schommeling van hormonen kan versterken.
Esther, wat je eraan kunt doen is vooral er niet te veel aan doen. Het is een natuurlijk proces waar je niet onderuit komt. In de overgang kun je extra hormonen slikken maar als je daarmee stopt kom je toch weer bij start uit. Eigenlijk gelden dezelfde tips al bij veel andere zaken, regelmaat, rust, goede voeding en niet te veel van jezelf vragen. Meditatie is zelfs wetenschappelijk onderzocht dat dit een zeer goede methode is. Het is alleen niet instant, je moet het dagelijks doen en het de kans geven.

Oh ja mulder je kunt bloed laten prikken om de hormoonwaarden te zien, heb ik ook laten doen door mn huisarts. Maar als jij op jou leeftijd onregelmatig ongesteld bent kun je er zeker vanuit gaan dat je in de overgang zit. De periode voordat je niet meer ongesteld wordt kan jaren duren en dus heb je dan al te maken met hormoonschommelingen.
Door mulder
#66565
Hoi Lost en Esther,

Het is op een of andere manier ook wel geruststellend te weten dat het hormonen kunnen zijn. Niet dat ik dat nu als oorzaak zie en denk dat ik er zelf niets aan kan doen, maar toch!
Ik vind het fijn (niet fijn voor jullie zo bedoel ik het niet) om die herkenning te lezen. En Lost, je mag me altijd een pb sturen, maar alleen als je wilt, ik vind het leuk!
Vandaag gaan we op vakantie. Ik zit nog even aan een bakkie koffie voordat we gaan rijden. Skien in Oostenrijk!! Ik ben er trots op dat ik dat nog doe, want het geeft me zoveel stress om alles voor te bereiden en eigenlijk voel ik me op vakantie zo uit me ritme, dat het vaak minder goed gaat dan thuis. Maar ach wie weet word ik wel heel kalm van de berglucht! Groetjes
Door Pim
#66592
Hoi Mulder,
Sorry dat ik zo laat reageer :oops:
Het gaat goed met me, daarom ben ik niet zo vaak op de site.
Ik weet dat ik op mijn tellen moet passen maar nogmaals, tot zover geen paniek en angst. Soms voel ik me wel eens onrustig maar geef er niet aan toe. Ik laat het er gewoon zijn. Ik heb een fijn ritme gevonden, 's morgens werken, als de kids 's middags weer naar school zijn ff tukkie doen en daarna gewoon de dingen doen waar ik zin in heb. Er zijn dagen dat ik actief ben maar ook dagen dat ik me lekker met een boek op de bank nestel. Voel me hier niet meer schuldig over, zo leef ik, ik en mijn gezin hebben hier vrede mee en dat is alles waar het om draait.
Ik hoop dat het met jou weer wat beter gaat.
Groetjes,
Diana
Paniekaanvallen en CBD Olie