- 21 jul 2015, 06:32
#67035
Sinds mijn 12e bekend met paniek. Vanaf mijn 18e hulp gezocht en al gauw medicatie. Het ging gauw beter, al die jaren ging het redelijk, alleen soms lichte terugvallen en het meeste enge beleefde ik nog wel met spanning.
De laatste tijd ging het weer wat achterruit, ik durfte helemaal niet meer over een brug heen. Iets wat ik normaal ook eng vind maar wel deed met de fiets. (lopend nog niet)
Maar dat had ik veel geoefend afgelopen weken en ook dat leek te helpen.
Tot vandaag...
Ik besloot een heel eind te gaan fietsen, zo`n 30km heen, en 30 terug. Lichamelijk kan ik dit makkelijk aan. Maar al gauw ging het mis. Ik durfte ook met de fiets de brug niet meer over. Dat werd steeds erger naarmate ik merkte dat mensen mij maar een obstakel vonden daar stilstaand op die brug. Op zo n moment bevries ik totaal en is er maar 1 optie, zsm weg.
Maar bedacht ik me, ik moet wel over deze brug, anders kom ik niet waar ik wil zijn, en mijn angst zakt altijd weer over de brug. Maar deze keer niet...de angst zakte niet..en daar schrok ik zo heftig van dat de paniek nog erger toesloeg. Ik bleef er inhangen.
Ze zeggen dat de piek van paniekaanval maar 10 min kan duren maar als je steeds weer een nieuwe ervaart..
Vroeger was ik bang om dood te gaan, flauw te vallen etc. Ik heb veel therapie gehad en die angst heb ik niet meer. Ik weet dat deze ireeel is. Maar de angst voor die angst..die is wel degelijk reeël, en daar weet ik dus geen oplossing tegen.
Bijv, toen ik na die brug verder fietste besefte ik mij dat dat zelfde gevoel eigenlijk ook net zo goed op het fietspad kon ontstaan. Het was een erg open gebied zonder woonwijken ed. Ik werd overvallen door deze open vlakte. Ik weet niet meer wat ik daartegen kan doen. Huilend ben ik bij een huis gestaan, maar mensen liepen voorbij. Weten niet wat er met je is. Op dat moment moet zsm weg..ik weet dat dit niet werkt..maar wat moet ik dan als deze paniek zo heftig toeslaat? Deze angsten zijn wel degelijk heel echt.
Ik hoop hier wat tips te vinden, want mijn situatie is vanaf vandaag 1 grote enge nachtmerrie. Zo plotseling. Terwijl ik nu net vakantie heb!
Ik zit opgesloten in mijn eigen huis..en eigen geest..
De laatste tijd ging het weer wat achterruit, ik durfte helemaal niet meer over een brug heen. Iets wat ik normaal ook eng vind maar wel deed met de fiets. (lopend nog niet)
Maar dat had ik veel geoefend afgelopen weken en ook dat leek te helpen.
Tot vandaag...
Ik besloot een heel eind te gaan fietsen, zo`n 30km heen, en 30 terug. Lichamelijk kan ik dit makkelijk aan. Maar al gauw ging het mis. Ik durfte ook met de fiets de brug niet meer over. Dat werd steeds erger naarmate ik merkte dat mensen mij maar een obstakel vonden daar stilstaand op die brug. Op zo n moment bevries ik totaal en is er maar 1 optie, zsm weg.
Maar bedacht ik me, ik moet wel over deze brug, anders kom ik niet waar ik wil zijn, en mijn angst zakt altijd weer over de brug. Maar deze keer niet...de angst zakte niet..en daar schrok ik zo heftig van dat de paniek nog erger toesloeg. Ik bleef er inhangen.
Ze zeggen dat de piek van paniekaanval maar 10 min kan duren maar als je steeds weer een nieuwe ervaart..
Vroeger was ik bang om dood te gaan, flauw te vallen etc. Ik heb veel therapie gehad en die angst heb ik niet meer. Ik weet dat deze ireeel is. Maar de angst voor die angst..die is wel degelijk reeël, en daar weet ik dus geen oplossing tegen.
Bijv, toen ik na die brug verder fietste besefte ik mij dat dat zelfde gevoel eigenlijk ook net zo goed op het fietspad kon ontstaan. Het was een erg open gebied zonder woonwijken ed. Ik werd overvallen door deze open vlakte. Ik weet niet meer wat ik daartegen kan doen. Huilend ben ik bij een huis gestaan, maar mensen liepen voorbij. Weten niet wat er met je is. Op dat moment moet zsm weg..ik weet dat dit niet werkt..maar wat moet ik dan als deze paniek zo heftig toeslaat? Deze angsten zijn wel degelijk heel echt.
Ik hoop hier wat tips te vinden, want mijn situatie is vanaf vandaag 1 grote enge nachtmerrie. Zo plotseling. Terwijl ik nu net vakantie heb!
Ik zit opgesloten in mijn eigen huis..en eigen geest..