Forum

Heb je een oppepertje nodig, lees dan deze berichten!

Moderators: Leon, Leap

#67035
Sinds mijn 12e bekend met paniek. Vanaf mijn 18e hulp gezocht en al gauw medicatie. Het ging gauw beter, al die jaren ging het redelijk, alleen soms lichte terugvallen en het meeste enge beleefde ik nog wel met spanning.
De laatste tijd ging het weer wat achterruit, ik durfte helemaal niet meer over een brug heen. Iets wat ik normaal ook eng vind maar wel deed met de fiets. (lopend nog niet)
Maar dat had ik veel geoefend afgelopen weken en ook dat leek te helpen.
Tot vandaag...

Ik besloot een heel eind te gaan fietsen, zo`n 30km heen, en 30 terug. Lichamelijk kan ik dit makkelijk aan. Maar al gauw ging het mis. Ik durfte ook met de fiets de brug niet meer over. Dat werd steeds erger naarmate ik merkte dat mensen mij maar een obstakel vonden daar stilstaand op die brug. Op zo n moment bevries ik totaal en is er maar 1 optie, zsm weg.
Maar bedacht ik me, ik moet wel over deze brug, anders kom ik niet waar ik wil zijn, en mijn angst zakt altijd weer over de brug. Maar deze keer niet...de angst zakte niet..en daar schrok ik zo heftig van dat de paniek nog erger toesloeg. Ik bleef er inhangen.
Ze zeggen dat de piek van paniekaanval maar 10 min kan duren maar als je steeds weer een nieuwe ervaart..
Vroeger was ik bang om dood te gaan, flauw te vallen etc. Ik heb veel therapie gehad en die angst heb ik niet meer. Ik weet dat deze ireeel is. Maar de angst voor die angst..die is wel degelijk reeël, en daar weet ik dus geen oplossing tegen.
Bijv, toen ik na die brug verder fietste besefte ik mij dat dat zelfde gevoel eigenlijk ook net zo goed op het fietspad kon ontstaan. Het was een erg open gebied zonder woonwijken ed. Ik werd overvallen door deze open vlakte. Ik weet niet meer wat ik daartegen kan doen. Huilend ben ik bij een huis gestaan, maar mensen liepen voorbij. Weten niet wat er met je is. Op dat moment moet zsm weg..ik weet dat dit niet werkt..maar wat moet ik dan als deze paniek zo heftig toeslaat? Deze angsten zijn wel degelijk heel echt.
Ik hoop hier wat tips te vinden, want mijn situatie is vanaf vandaag 1 grote enge nachtmerrie. Zo plotseling. Terwijl ik nu net vakantie heb!
Ik zit opgesloten in mijn eigen huis..en eigen geest..
Door muppie
#67038
Hoi Marianne,

Ik denk dat de angst voor de angst idd 1 van de engste dingen is die er zijn. Ik heb er ook ruime ervaring in. De ireele angsten kon ik best goed overwinnen, maar die angst voor de angst is lang erg lastig gebleven. Gelukkig is ook dat goed gekomen.

Ik heb het kunnen overwinnen door te accepteren dat die angst voor de angst er is. En zodra iemand mij die tip gaf had ik zo iets van: Ja dat klinkt leuk en aardig maar hoe dan?!?!?! En daar kwam dan altijd een vaag antwoord op of een antwoord waar ik op dat moment zo iets van had: ja als het zo simpel was dan had ik dat allang gedaan!!!!!
En het is idd veel makkelijker gezegd dan gedaan. Oprecht tegen jezelf kunnen zeggen: oke het is maar angst. Het is niet erg dat is oke dat zakt wel weer weg. Dat vergt veel oefening. Heel veel oefening.
En toch gewoon de dingen blijven doen die je wil blijven doen is daar ook een onderdeel van. Jezelf afleiden door te gaan fietsen of wandelen. Of met een vriendin naar de stad. En het jezelf vooral niet kwalijk nemen dat je je op dit moment voelt zoals je je voelt.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

Groetjes,
Muppie
Door dev
#67042
Om aan te vullen, ik kreeg ooit van mijn psycholoog een goede vraag:
"Je laat je blije gevoelens er uit toch? Waarom dan niet de negatieve? Dat is niets geks of verkeerds".
Nou is daar op in te gaan, maar de gedachte is wel duidelijk.
Psychologen noemen deze procedure mindful exposure. Exposure betekent letterlijk blootstelling. Dat betekent dat je de moed hebt je pijn of problemen onder ogen te komen - ook al is dat niet gemakkelijk. Je 'kijkt' met een milde blik naar jezelf en vol belangstelling. Het helpt als je vooral let op wat er in je lichaam gebeurt.
- http://www.nouddehaas.nl/index.php/medi ... -gevoelens
Ik liet mezelf niet zielig voelen. Geen zelfmedelijden, ik ben niet zielig. Ik zal niet knielen voor de shitzooi. Ik zal me niet laten beperken door de shitzooi, het mag NOOIT een reden zijn om iets niet te doen/vermijden.
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#67048
Beste muppie,


Wat fijn dat het bij jou over is. Bij mij is het inderdaad alleen de angst voor de angst nog. wat nou irreel denk ik dan? Dit is wel degelijk heel echt. En daar staan ze te weinig bij stil m.i.
Inderdaad niet vluchten maar accepteren, de juist mindsetting..ik denk ook altijd het mag niet gebeuren..maar ik moet denken, ok het gebeurd..maar ja...hoe maak je iemand duidelijk die 20 tijgers voor zich heeft dat hij het maar gewoon moet accepteren?
Hoe doe je zoiets?? Ik heb het trucje gevoeld hoor...net zolang gebleven tot het zakte..maar ik heb ze helaas vaak achter elkaar...zo vermoeiend!!

Beste Dev,

Mooi stukje. En toch snap ik het niet geheel. de negatieve gevoelens zoals angst moeten er dus uit? Ik moet dus de angstaanvallen maar hebben? :(
Nou ik wil ze niet meer..ben ze zat..spuugzat..ik heb de angst niks misdaan..waarom moet ie mij altijd hebben ;)
Soms denk ik dat wel is, is dit mijn straf ofzo voor alle dingen in mijn leven die ik niet altijd goed heb gedaan?
Paniekaanvallen en CBD Olie