Forum

Heb je een oppepertje nodig, lees dan deze berichten!

Moderators: Leon, Leap

Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#67809
Ik weet niet meer wat ik moet doen...heb eigenlijk de hoop opgegeven sinds vandaag. Ik hoop op wat hulp en geloof..

Ik kamp al vanaf mijn 12e met angstklachten. (vooral angst voor de angst) en heb vanaf mijn 18e paroxetine geslikt. Sinds een 1,5 jaar doet dit niks meer. Sommige artsen zeggen dat dit onmogelijk is en dat er een andere trigger is, andere artsen denken dat je er wel degelijk immuum voor kunt raken. Nu ben aan het wisselen met andere anti-depressiva ( naar escitalopram) Volgens sommige artsen gaat dit waarschijnlijk ook niks meer doen.
Daarom volg ik ook therapie. Mijn psycholoog gelooft dat het ook zonder medicatie kan (wel moeilijker maar t kan) Nu is het zonder medicatie moeilijker dan met, maar als je al medicatie zolang hebt geslikt lijkt het onmogelijk ooit nog beter te worden.
Uit wanhoop Geert uit Belgïe met zijn angstforum geraadpleegd. Ik had wat kritische vragen over zijn kosten en kreeg een niet echt vriendelijke mail terug. Het programma zou niks voor mij zijn en als ik al zolang medicatie had geslikt zou het programma ook minder helpen.

Ben ik uitbehandeld? Ik geef het op...

Ik hoop op wat positieve verhalen..
Door Healing
#67812
Pietjepaniek,

na het lezen van jouw verhaal snap ik dat de moed in jouw schoenen zakt. Ik zal liegen al zeg ik dat ik soms niet hetzelfde heb. Maar.. er is altijd een manier om iets positiefs te halen uit een uitzichtloos lijkende situatie.

Ik gebruik mezelf niet graag als voorbeeld maar.. Ik ben iemand die sinds 2009 klachten heeft. En er is alsmaar meer bijgekomen. (Zie mijn verhaal onder die van jou.) Ik heb nooit medicijnen geslikt. Althans, op mijn slaappillen na. En, ik moet je zeggen, het is vaak nog wel een strijd maar.. het kan.

Houd er ook zeker rekening mee overigens.. dat jij je nu sowieso down voelt omdat jij aan het wisselen bent met de medicatie. Al is er een ding wat ik zeker weet.. dan is het wel het feit dat medicijnen wel degelijk invloed hebben op wat dan ook. Zelfs al heb jij inmiddels zelf het gevoel dat het niets meer doet.

Jij bent er nu ook veel mee bezig en dat versterkt het geheel ook wel. Al is het voor mij makkelijk praten..want ik kan ook zeker blijven hangen in een negatieve vibe. Maar, probeer de kleine, fijne momenten vast te houden. En houd voor ogen dat iedere overwinning (hoe groot of klein) er sowieso een is.

En jij bent niet uitbehandeld, er zijn tig manieren om er weer vat op te krijgen. En de voornaamste is toch wel hoop houden.
Door Healing
#67813
Over de online programma's overigens.. die lijken fijn. Maar als je het nader bekijkt kost het een godsvermogen. Ik wil de mensen niet in een negatief daglicht zetten.. maar als ik het zo lees.. ''Een ervaringsdeskundige'' zou niet bot of naar moeten doen tegen iemand die er even doorheen zit. Die zou juist meegaand en begripvol moeten zijn, vind ik.

Plus, nogmaals.. die kosten zijn hoog. Dus dat jij er wat van gezegd hebt is alleen maar goed. Ik zou hetzelfde gedaan hebben. Maar.. laat je hierdoor ook niet ontmoedigen. Uiteindelijk vindt jij wel jouw eigen weg hierin..
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#67816
Lieve healing,


Het is nu midden in de nacht. Ik kan niet goed slapen. Wou je vast even bedanken voor je lieve bericht terug. Ik heet Marianne, aangenaam.

Waarom ik denk dat ik uitbehandeld ben is omdat de medicatie niet meer helpt. En ja ik ben inderdaad aan het wisselen maar ben zo bang dat ook deze ad niet helpt. Omdat het ook een ssri is en ik vaak lees dat als een ssri niks meer doet, een andere dat ook niet meer doet. Toch heb ik ook een enkel verhaal hier gespot met mensen waarbij het wel weer hielp, een ander ssri. (dat geeft mij een beetje moed)

Op dit moment heb ik overigens geen last van bijwerkingen van het wisselen, omdat ik al heel wat weken op een zelfde dosis zit. Mocht ik weer gaan ophogen met de 1 en afbouwen met de ander dan volgen wel weer allerlei verschijnselen. Dat ik me nu zo rot voelt komt dus niet daardoor..

Ik voel me gewoon vast zitten..echt vast...medicatie helpt niet meer na 20 jaar, en oefenen is te Zwaar omdat ik al 20 jaar die medicatie gewend ben..had ik het maar nooit genomen. Nu heb ik geen leven meer...ik mis de mensen om mij heen steeds meer, en steeds meer haken eraf...

Nu ga ik jouw verhaaltje lezen :)
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#67817
Ow over die online sessies, ik denk exact zo daarover. Maar misschien schrok ik ook...als een ander ook al zegt dat het voor mij veel moeilijker is omdat ik zolang medicatie heb genomen...ik had liever een oppepper gehad..
Door Healing
#67820
Lieve Marianne,

heel erg graag gedaan. Ik wilde jou even 't hart onder de riem steken. ( Ik reageer trouwens hier even over het geheel :D )

Nu jij wat nader informatie hebt gegeven snap ik het des te beter. 20 jaar, is lang. En het gevoel dat je vastzit is dan ook niet vreemd. Ik denk dat al krijgt iemand de diagnose paniekstoornis dat wij allemaal tegen dat punt aanlopen.

Wacht af wat de medicatie exact doet. En bekijk het vanuit daar verder. Als ik in jouw schoenen stond dan had ik, net als jij, research gedaan naar wat nu zou kunnen helpen.Ik hoop in ieder geval dat jij een fijne therapeut / behandelaar hebt. Dat scheelt allicht de helft. Het is belangrijk dat jij je gehoord voelt. En al helemaal als het even allemaal tegenzit.

Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het oefenen zelfs zonder medicatie ook af en toe beu ben hoor. Alles zit me tegen soms. De ene keer is het een hele overwinning als ik normaal boodschappen heb gedaan en de andere keer als ik 10 minuten in een auto heb kunnen zitten. Maar, ik probeer het allemaal wel te blijven doen.

Ik heb naast mijn slaapmedicatie (Quentiapine 25mg, antipsychotica als inslaper. Troep eerste klas.) Ook Diazepam geslikt. En die combinatie had mij tot de beslissing gebracht die wij toen hebben genomen. Ik was zo in de war door de hormonen, mijn verleden en alles bij elkaar dat ik geen andere keuze had. En op dat moment, was dat wel de juiste keuze. Want ik zag mijzelf niet ineens slapen als een roosje. Of wonderbaarlijk genezen te zijn van mijn angsten zonder dat ik naar de Diazepam zou grijpen op mijn hele slechte dagen. (Van de diazepam ben ik overigens af. Die heb ik echt alleen voor het geval dat de nood echt heel hoog is.)

Daarop inhakend. Ik heb dus een paniekstoornis met agorafobie (gezien mijn angst qua reizen). Daarnaast ben ik ook gediagnostiseerd met ADD. Ik heb ook behoorlijke hypochonder trekjes en helaas heb ik ook PTSS. Het is een heel pakketje als ik het zo zie staan. Maar, om jou even enigszins gerust te stellen.. Ik doe het dus, even los van mijn slaappillen (die ik probeer af te bouwen) verder zonder andere medicatie ter ondersteuning. Het is zeker geen rozengeur en maneschijn.. maar ik weet dat ik periode's heb gehad dat het goed ging dus ik hou mij eraan vast dat die er weer gaan zijn.

Jij schrijft overigens ook.. dat er mensen afhaken? Jeetje wat moet dat naar zijn. De mens is gauw geneigd om te luisteren, maar om daadwerkelijk iets te begrijpen is lastig. Maar onthoud wel, de mensen die er zijn. Die zijn er. Al zijn het er maar twee bij wijze van spreken. Ik ben altijd heel open geweest over mijn struikelblokken naar de mensen om mij heen. En de mensen die mij kennen hebben mij daar nooit op afgerekend. Maar al zou dat wel zo zijn.. dan had ik ze de deur gewezen. Zo ben ik dan ook wel weer. De energie die jij hebt is waardevol zat. Als mensen dat niet oppikken... dan is het hun verlies niet de jouwe :) !
Door Healing
#67821
Oh en om nog even in te haken nog over die online sessie.

Ik zou exact hetzelfde verwacht hebben. Inderdaad een oppepper of in ieder geval een paar fijne woorden. Ik had die man al lang achter het behang geplakt (met woorden) hoor al had ik zo iets op mijn bordje gehad. :P
Paniekaanvallen en CBD Olie