Forum

Er zijn diverse middelen op de markt voor het verminderen of verhelpen van paniekaanvallen.

Moderators: Leon, Leap

Door biatch
#12321
Gek is dat he, dat gevoel alleen te zijn of de enige die het zo zwaar heeft. Maar ik ben helemaal niet alleen. Ik word onwijze gesteund hierin. Mijn moeder en zusje kennen het nl aangezien ze het zelf ook hebben gehad. Mijn moeder nog erger maar dat weet ik zelf niet meer, was te klein. Mijn zusje heeft het op jonge leeftijd gekregen en rond haar 19 werd het pas minder. Had ze het ondertussen al 5 jaar.

Maar ik weet niet, soms overvalt zo'n gevoel van: is dit het nou? Hoor ik nu blij te zijn met alles? Waarom zie ik het allemaal zo somber in. Zulk soort dingen en dat vind ik nog enger dan de paniekaanvallen. Die gedachtes sluimeren nl zo in mijn hoofd dat ik dan denk dat ik gek wordt.
Maar goed, ik ga nu slapen. Ik zeg, waarschijnlijk tot morgen! Hopen op een betere dag
Gebruikersavatar
Door JeroX
#12322
Ik wou voor ook ik ga proberen te slapen even laten weten dat ik zo blij met jullie verhalen ben. 12 jaar lang heb ik angst en onrust gekend en ik heb me vaak doodeenzaam gevoelt. Ondanks de steun en liefde van mijn vrouw en mijn familie. Nu ik eindelijk weet wat ik heb ben ik vechtlustig geworden. Ik weet dat de dag zal aanbreken dat ik tegen de angst kan zeggen "ga af in je mand".
Voor nu slaap lekker allemaal en we zijn Goddank niet alleen in onze paniek.
Groetjes,
Jeroen
Gebruikersavatar
Door Maarten
#12328
Goedemorgen Jeroen,

Nu al wakker? :D Ik zag dat je online was. Uhm ja ik ook weer s :oops:
Toch niet van angst wakker he?
Door biatch
#12333
hier dan ook nog effies,
ik ben ook zo blij met alle steun. Ik voel me gewoon weer gesterkt! Zo erg dat het forum soms verslavend werkt zo van, toch nog effies kijken of er nog een bericht bij gekomen is, hahahaha.
Ik wens jullie allemaal een hele rustige nacht toe, met veel slaap!
Gebruikersavatar
Door Maarten
#12335
hahahha Bianca ik ben t helemaal met je eens haha. Angststoornis en forumverslaving?
Straks moeten we aan de paroxaforum pillen. :D

Slaap lekker allemaal
Gebruikersavatar
Door JeroX
#12338
Maarten schreef:Goedemorgen Jeroen,

Nu al wakker? :D Ik zag dat je online was. Uhm ja ik ook weer s :oops:
Toch niet van angst wakker he?
Nee ik kon de slaap niet echt vatten en ik wacht effe voordat m'n oxa ging werken.
Maar inmiddels ben ik weer wakker en ben vandaag wel lekker ontspannen. Dat moet ook wel want vrouwlief heeft grootse plannen (stofzuigen/opruimen/ramen lappen) haha
Allemaal een heel fijne en ontspannen dag,
Jeroen
Door sjaaki
#12339
oh het is wat hé haha.

weet je ik heb van alles, en ik weet nooit zo goed hoe ik het uit moet leggen, ik ben dus net 3 weken geleden begonnen met medicatie en ik ga ook al vrij lang naar een psycholoog. waar ik cognitieve gerdagtherapie volg.

ik heb momenteel zon3 jaar last, maar in januarie werdt steeds slimmer, ik kon de angsten niet meer de baas, hle dagen was ik nerveus en bang om dood te gaan.
een paar weken geleden kon ik echt niet meer en dus begonnen met medicijnen.

maar het wordt nog niet echt beter ik heb elke dag wel wat zoals benauwd, pijn bij mijn linker borst of weer een stijve nek, dan weer steken bijn mijn "hart" enz enz teveel om op te noemen. ben altijd bang dak iets ernstig heb en om dan dood te gaan.
ik ben hypochonder, maar heb ook een paniek stoornis. ik heb niet hele erge vermijding, durf wel naar de winkel enzo alleen.

ik heb juist meer moeite met "verplichte" dingen als ik met mijn vriend of iemand anders ergens ben(bruiloft een restuarant enz), want dan heb ik niet de controle om zelf te beslissen om weg te gaan zeg maar, vaag hé???

ik ben zo bang dat ik dit allemaal al engiste heb en nooit meer beter wordt. ik denk altijd waarom heb ik dan klachten als ik werkelijk niets mankeer??
of ontspannen ben, en waarom overvalt het me juist als ik iets leuks aan het doen ben en er niet aan denk.

en dan voel ik dus weer iets en dan wordt ik weer bang, snappen jullie me nog?

ik wil zo graag genieten zoals een paar jaar terug, toen dacht ik nooit aan doogaan, enge ziektes en als er iemand dooging kon ik dat naast me neerleggen, dat kan ik nu niet meer ook als gaat er iemand dood wat ik eigelijk verder niet ken dan blijf ik er aan denken.

nou ik stop met typen anders wordt wel een heel lang verhaal..
Door biatch
#12341
Sjaaki, ik heb dat ook met verplichte dagen en afspraken. Als het niet pland is zeg maar dan is er nixs aan de hand. Kan ik me ook niet gek zitten maken. Maar met verplichte dagen of afspraken, dan maak ik me zelf zo gek dat het 3x niets wordt.
Ik ga wel overal naar toe. Blijf er niet voor thuis.
Maar de gedachtes, oh als er nu wat gebeurd is er niemand. Of is er geen ziekenhuis in de beurt herken ik ook volkomen. Heb ik ook bij mijn vriend en ouders. Als ik weet dat zij weg zijn of iets kan ik ook ineens de gedachtes hebben, oh nee als er maar nixs is gebeurd. Als ze maar niet alleen zijn daar. enz enz

Maar..........laat ik zeggen dat de start van de dag bij mij goed verloopt en ik ben het van plan zo te houden :)
Vol goede moed!
Gebruikersavatar
Door Maarten
#12346
Sjaaki, ben ik weer :wink:

Ik sta juist een beetje versteld van wat je steeds verteld! Ik herken daar juist zoveel in.
Een verjaardag/ bruiloft en al dat soort dingen vond ik eng en kreeg pa's daarvan. Nu ga ik gewoon niet meer. Al 2 jaar heb ik m'n verjaardag niet meer gevierd en afgelopen feestdagen ben ik ook thuis gebleven samen mt mn hond. De angst bij mij is eten in het bijzijn van een ander en doodsbang om ziek te worden en te moeten overgeven. Soort fobie. Maar inmiddels kan ik mijn nieuwe huis niet eens klaten zien aan familie en vrienden uit angst om ziek te worden. Het draait er allemaal om, om controle over mezelf te verliezen en bang dat mensen me raar vinden of me niet met rust willen laten wanneer ik dat wil.
Gebruikersavatar
Door JeroX
#12348
oei Maarten, wat zul jij eenzaam zijn zeg? Waarom probeer je het niet eens opnieuw als je medicatie goed aanslaat. Immers als mensen je huis nog niet gezien hebben, gaat hun aandacht toch daar naar uit? Dan kunnen ze ook niet zien dat jij je een beetje onzeker voelt. En neem 1 ding van mij aan, de meesten hebben het niet eens door als je een pa hebt. Dat is alleen maar onze eigen angst.
Groetjes
Jeroen
Gebruikersavatar
Door Maarten
#12356
Hoi Jeroen,

Ik voel me ook heel eenzaam thuis, maar wel veilig. Aandacht krijg ik wel genoeg en ook uitnodigingen en ook wel begrip. Maar toch blijft dat eenzame gevoel omdat ik alles maar ontvlucht. Ik lees hier zoveel over dat het fijn is om tijdens een pa iemand erbij te hebben. Ik wil dan juist alleen zijn, beetje raar missch. Ik snap mezelf hierin ook niet.
Het alarm gaat nu al af als iemand vraagt langs te koemn en krijg de meest debiele waanideeen in mn hoofd. Een paniekaanval merkt idd niemand aan me. Soms kan ik alleen wel van de paniek helemaal stil worden zodat ik niet opval. Tijdens een aanval heb ik ook geen besef meer dat ik een aanval heb. Het lijkt zo echt dat ik niet goed of gek word en er geen vluchtweg meer is. Keihard knokken is het dan bijna altijd komt de rust na een tijd weer terug maar voel me de hele dag rot en angstig dat het weer terug komt wat ook soms gebeurt.
Door sjaaki
#12372
maarten ik snap je heel goed het liefst ga ik ook nie weg op die verpichte feestdagen maar ja ik heb nog een man en een kind en ik "moet" dus mee.
en dat is soms maar goed ook, anders zou ik me ook in veel meer dingen beperken.

verjaardagen geven doen wij wel mar ben altijd blij dat ze voorbij zijn hoor.
maar we moeten ons eigenlijk niet uit het veld laten slaan en gewoon dingen doen.

ik ben vorige week zondag naar een kerkdienst geweest met mijn zusje,ik wou liever niet, je snapt wel waarom, maar ik ben toch gegaan, had uiteraad paniek maar heb het vol gehouden, vonk toch wel knap van mezelf.

en jij moet ook dingen proberen hoor, stapje voor stapje, we komen er wel.
Gebruikersavatar
Door Maarten
#12379
Hoi Sjaaki,

Dingen ondernemen is ook belangrijk. Daar heb je helemaal gelijk in. Sinds ik vrijgezel ben is het gewoon bergafwaarts gegaan. Ik kreeg denk ik te veel controle over wat ik wel en niet wilde en natuurlijk een pa als doorslag met een lunch buiten de deur met mn werk. Dat was ook een heftige pa gelijk. Dat was dus gelijk weer het alarm op scherp zetten en niet meer uiteten. Ik moet ook eerlijk zeggen toen ik nog samen was dat ik soms ook angstig was om sommige dingen te doen. Maar dan is je partner erbij. En ik had de afspraak als het echt niet ging om in dr hand of been te knijpen. Zo werd ik toch gered en had daarin vertrouwen. En ik ondernam zelf ook dingen in die tijd. Dagje hierheen dagje daarheen etc.
Door sjaaki
#12386
ik kan het me voorstellen, vooral als je vrijgezel bent dan bepaal je alles zelf.
als ik geen partner had zou ik ook met veel dingen in huis blijven hoor.
en ik kan wel zeggn ga er op uit of wat dan ook maar ik weet ook hoe moeilijk dat is.
Door rie
#15616
Ja vind het ook best moeilijk om weg te gaan hoor mar als ik een keer ergens ben valt het mee niet altijd hoorzie erg tegen autorijden op
Paniekaanvallen en CBD Olie