- 09 mei 2015, 14:42
#66820
Hoi, ik ben Sascha, 24 jaar en heb een diagnose voor paniekstoornis zonder agorafobie (hoewel ik wel steeds meer vermijdingsgedrag begin te vertonen...)
De huisarts heeft me vorige week vrijdag Sertraline voorgeschreven. Het is/was de bedoeling dat ik de eerste week 25mg zou pakken en dan zou ophogen naar 50mg..
Ik heb de medicatie tot op heden niet gepakt. Ik ben namelijk doodsbang voor de bijwerkingen en ik heb ook verschillende horrorverhalen gelezen. Ik heb bewust zitten zoeken op positieve ervaringen, die ook gevonden maar ik ben nog steeds doodsbang...
Toch heb ik het gevoel dat ik het niet lang meer kan zoals ik er nu mee omga, mijn psycholoog heeft tegen me gezegd dat ik deze week geen enkele vorm van vermijdingsgedrag mag vertonen (op een enkele keer misschien oxazepam nemen na) en alles moet doen wat ik ''hiervoor'' ook deed.. Als dit niet het geval is, moet ik toch serieus over die medicijnen na gaan denken en krijg ik waarschijnlijk ook intensievere therapie...
Daarnaast studeer ik ook nog en ik heb ik echt geen zin om vertraging op te lopen, omdat ik in het verleden al 2x van studie gewisseld heb.
Deze week had ik vakantie, dus het was misschien beter geweest om nu al te beginnen ivm gewenning, maar ik durfde echt niet... En daardoor voel ik me ook een beetje een loser.
Kan iemand zich herkennen in mijn (doods)angst voor de medicatie? Is dit terecht? Is Sertraline (misschien de eerste week/weken in combi met Oxa) goed te doen? Wat raden jullie me aan? Iemand tips om minder bang te zijn voor de bijwerkingen?
Ik vind het zo eng
Met vriendelijke groet, Sascha
De huisarts heeft me vorige week vrijdag Sertraline voorgeschreven. Het is/was de bedoeling dat ik de eerste week 25mg zou pakken en dan zou ophogen naar 50mg..
Ik heb de medicatie tot op heden niet gepakt. Ik ben namelijk doodsbang voor de bijwerkingen en ik heb ook verschillende horrorverhalen gelezen. Ik heb bewust zitten zoeken op positieve ervaringen, die ook gevonden maar ik ben nog steeds doodsbang...
Toch heb ik het gevoel dat ik het niet lang meer kan zoals ik er nu mee omga, mijn psycholoog heeft tegen me gezegd dat ik deze week geen enkele vorm van vermijdingsgedrag mag vertonen (op een enkele keer misschien oxazepam nemen na) en alles moet doen wat ik ''hiervoor'' ook deed.. Als dit niet het geval is, moet ik toch serieus over die medicijnen na gaan denken en krijg ik waarschijnlijk ook intensievere therapie...
Daarnaast studeer ik ook nog en ik heb ik echt geen zin om vertraging op te lopen, omdat ik in het verleden al 2x van studie gewisseld heb.
Deze week had ik vakantie, dus het was misschien beter geweest om nu al te beginnen ivm gewenning, maar ik durfde echt niet... En daardoor voel ik me ook een beetje een loser.
Kan iemand zich herkennen in mijn (doods)angst voor de medicatie? Is dit terecht? Is Sertraline (misschien de eerste week/weken in combi met Oxa) goed te doen? Wat raden jullie me aan? Iemand tips om minder bang te zijn voor de bijwerkingen?
Ik vind het zo eng
Met vriendelijke groet, Sascha