- 16 sep 2014, 08:35
#65572
Hallo allemaal,
Ik moet ff mijn hart luchten. Mijn man is nu 14 maanden werkloos. Hij is op een hele lullige manier het bedrijf uit gewerkt. In het begin liet ik hem zijn gang gaan zodat hij de ruimte kreeg om het te verwerken. Hij begon met plannen maken voor een studie, omdat er in zijn eigen vakgebied geen werk meer te vinden is. Ik heb dat ook altijd aangemoedigd. Na een jaar waarin ik eigenlijk merkte dat er niet veel gebeurde in het huishouden en ik me steeds meer ging afvragen wat hij nu doet op een dag heb ik hem gevraagd hoe het met hem gaat. Mijn man gaf toen aan dat hij zich soms niet goed voelt en dat hij ook wel ziet dat er dingen moeten gebeuren maar dat hij er de energie en de fut er niet voor heeft om het te doen. Ik werk 32 uur en zei hem dat ik het heel fijn zou vinden als hij af en toe eens een stofdoek door het huis haalt. Of de badkamer schoon maakt. Ik ben na een half jaar maar eens grondig het huis gaan schoon maken. Hij zei toen dat hij nu wel zag dat het idd een stuk frisser was allemaal. Waarop ik zei dat als hij dat eens wat vaker zou doen het er veel frisser uit zou zien en ik niet 2 dagen nodig zou hebben om het voor elkaar te krijgen. Die studie heeft hij ook nog steeds niet opgepakt. Hij lijkt compleet stil te staan. We zijn nu 14 maanden verder en ik begin last te krijgen van stress. Ik ben enorm afgevallen ik slaap soms erg slecht.
Voor we op vakantie gingen heb ik hem aangegeven dat hij misschien hulp moest gaan zoeken om zich beter te gaan voelen of in ieder geval beter te gaan besluiten wat hij wil. Hij zou er over nadenken. Inmiddels zijn we 3 weken terug van vakantie en ik merk totaal geen verbetering. Toen ik hem van het weekend vroeg of hij er nog over had nagedacht gaf hij aan dat hij geen hulp nodig had en dat hij het zelf ging doen. Toen ik hem vroeg hoe hij dat dan wilde gaan doen zei hij dat hij meer ging doen en dat hij zichzelf er meer toe gaat zetten. Ik probeer met hem in gesprek te blijven. Na ons gesprek van vanochtend werd mij gezegd dat sinds hij had toegeven dat hij soms niet goed in zijn vel zit ik net doe alsof hij een psychisch patient is. Waarop ik hem vroeg wanneer ik hem zo had genoemd. Dat kon hij me niet vertellen. Toen zei hij dat hij nou juist zo lekker bezig was de laatste tijd. Ik vroeg hem waarmee dan. Hij heeft vrijwillegers werk maar dat is maar voor 1,5 dagen in de week. Ik heb het idee dat hij meer tijd er in stopt. Ik wil dat hij in actie komt, maar ik lijk niet tot hem door te dringen. Ik krijg nu het gevoel dat ik degene ben die een probleem heeft en niet hij. Heeft 1 van jullie nog een tip over hoe ik misschien wel tot hem kan doordringen?!?!?!
Ik ben ten einde raad..........
Muppie
Ik moet ff mijn hart luchten. Mijn man is nu 14 maanden werkloos. Hij is op een hele lullige manier het bedrijf uit gewerkt. In het begin liet ik hem zijn gang gaan zodat hij de ruimte kreeg om het te verwerken. Hij begon met plannen maken voor een studie, omdat er in zijn eigen vakgebied geen werk meer te vinden is. Ik heb dat ook altijd aangemoedigd. Na een jaar waarin ik eigenlijk merkte dat er niet veel gebeurde in het huishouden en ik me steeds meer ging afvragen wat hij nu doet op een dag heb ik hem gevraagd hoe het met hem gaat. Mijn man gaf toen aan dat hij zich soms niet goed voelt en dat hij ook wel ziet dat er dingen moeten gebeuren maar dat hij er de energie en de fut er niet voor heeft om het te doen. Ik werk 32 uur en zei hem dat ik het heel fijn zou vinden als hij af en toe eens een stofdoek door het huis haalt. Of de badkamer schoon maakt. Ik ben na een half jaar maar eens grondig het huis gaan schoon maken. Hij zei toen dat hij nu wel zag dat het idd een stuk frisser was allemaal. Waarop ik zei dat als hij dat eens wat vaker zou doen het er veel frisser uit zou zien en ik niet 2 dagen nodig zou hebben om het voor elkaar te krijgen. Die studie heeft hij ook nog steeds niet opgepakt. Hij lijkt compleet stil te staan. We zijn nu 14 maanden verder en ik begin last te krijgen van stress. Ik ben enorm afgevallen ik slaap soms erg slecht.
Voor we op vakantie gingen heb ik hem aangegeven dat hij misschien hulp moest gaan zoeken om zich beter te gaan voelen of in ieder geval beter te gaan besluiten wat hij wil. Hij zou er over nadenken. Inmiddels zijn we 3 weken terug van vakantie en ik merk totaal geen verbetering. Toen ik hem van het weekend vroeg of hij er nog over had nagedacht gaf hij aan dat hij geen hulp nodig had en dat hij het zelf ging doen. Toen ik hem vroeg hoe hij dat dan wilde gaan doen zei hij dat hij meer ging doen en dat hij zichzelf er meer toe gaat zetten. Ik probeer met hem in gesprek te blijven. Na ons gesprek van vanochtend werd mij gezegd dat sinds hij had toegeven dat hij soms niet goed in zijn vel zit ik net doe alsof hij een psychisch patient is. Waarop ik hem vroeg wanneer ik hem zo had genoemd. Dat kon hij me niet vertellen. Toen zei hij dat hij nou juist zo lekker bezig was de laatste tijd. Ik vroeg hem waarmee dan. Hij heeft vrijwillegers werk maar dat is maar voor 1,5 dagen in de week. Ik heb het idee dat hij meer tijd er in stopt. Ik wil dat hij in actie komt, maar ik lijk niet tot hem door te dringen. Ik krijg nu het gevoel dat ik degene ben die een probleem heeft en niet hij. Heeft 1 van jullie nog een tip over hoe ik misschien wel tot hem kan doordringen?!?!?!
Ik ben ten einde raad..........
Muppie
Zorgen moet je doen, niet maken