- 17 dec 2013, 20:03
#60461
Hallo allemaal,
Dit is de eerste keer dat ik me verhaal op internet doe en ben zeer benieuwd naar mensen die dit ook herkennen of advies kunnen geven.
Ik was een hele normale jongen die zich nergens echt druk over maakte en gewoon in het leven stond. Huisje, lieve vriendin, leuke hobby, vrienden genoeg en werk gaat ook altijd prima.
Maar sinds juni 2013 is er ineens wat veranderd. Ik heb in 2012/2013 een redelijk druk jaar gehad met gewoon werk en een studie daarnaast die ik in mei 2013 succesvol heb afgerond.
In juni kreeg ik opeens allemaal rare fysieke kwaaltjes. Last van me oog, raar gevoel in been, raar gevoel in hand/arm. Ik ben uiteindelijk helemaal in paniek geschoten en ben hiermee ook naar de huisarts geweest. Eenmaal daar werd ik rustig en vertelde ze me dat ik een paniekaanval had. De fysieke kwaaltjes bleven maar en ben uiteindelijk 2x bij neuroloog geweest en 2 scans gehad waar uiteindelijk niks op te zien was. deze periode duurde ongeveer 3 maanden waar ik me ontzettend druk gemaakt heb over deze kwaaltjes. De gedachten van straks heb ik wat en komt het niet meer goed. 3 maanden lang echt met veel spanning geleeft en vanaf het moment dat je wakker wordt test je je zelf of alles het nog wel doet.
Na deze drie maanden gebeurde er echter iets nieuws. Tijdens een weekje naar Ibiza heb ik me nog continu druk gemaakt om deze fysieke kwaaltjes en de terugreis in het vliegveld was een hel. Helemaal in paniek maar in kon het gelukkig allemaal voor me kunnen houden en niemand had er last van. Toen gebeurde het…
Eenmaal thuis dacht ik, ik ga nog even bij me voetbal team kijken. Ik stap de auto in en op een moment krijg ik allemaal nare gedachten. Dat ik bij me vriendin wegga, dat ik misschien wel een of andere pedofiel ben, dat ik misschien wel gek wordt en misschien denken aan zelfmoord.. Thuis gekomen en totaal geen eetlust, niet meer weten wat te doen en heel onrustig, misselijk, pijn in de buik en een hele hoge hardslag. Uiteindelijk gezegd tegen me vriendin en die kon me wat kalmeren met rustgevende woorden. De dagen daarna gewoon gaan werken maar kon me geen moment concentreren. Alleen maar bezig met die gedachten. Veel op internet gezocht van wat heb ik nou opeens etc etc..
Daarna naar de huisarts want het was niet meer te doen.. die zag het ook aan me en heeft me door verwezen naar een psycholoog. Pas na 3 weken tijd. Ik dacht echt dat ik gek werd.
iedere ochtend die gedachten en spanning in je lichaam. Een bonzend hart en je begint aan alles te twijfelen. Doe ik alles wel goed.. ben ik dan echt geen gek… Hou ik inderdaad wel van me vriendin.. etc etc..
Ik loop nu inmiddels 2,5 maand bij de psycholoog maar ik zie nog niet echt verbeteringen. Soms heb ik af en toe zo ontspanningsmoment maar zodra je dat merkt denk je ook meteen weer aan de gedachten.. en denk je van zie je wel zo voel je je niet maar je doet alsof. Gek wordt ik ervan. Ik wil gewoon me eigen leven weer terug. Wil niet de hele tijd denken van vindt ik me vriendin nog wel leuk, hou je dan nog wel van haar, wil je wel verder met haar etc etc.. Wil gewoon weer lekker leven samen en leuke dingen doen zonder al die nare gedachten.. soms steken dan ook weer de gedachtes op dat je gek wordt of dat het allemaal niet meer goed komt… pfff ik wordt er zo ontzettend moe van…
Ben erg benieuwd of mensen dit herkennen en wellicht adviezen hebben. Ik kom er namelijk zelf echt niet meer uit.
Groeten
Tikop
Dit is de eerste keer dat ik me verhaal op internet doe en ben zeer benieuwd naar mensen die dit ook herkennen of advies kunnen geven.
Ik was een hele normale jongen die zich nergens echt druk over maakte en gewoon in het leven stond. Huisje, lieve vriendin, leuke hobby, vrienden genoeg en werk gaat ook altijd prima.
Maar sinds juni 2013 is er ineens wat veranderd. Ik heb in 2012/2013 een redelijk druk jaar gehad met gewoon werk en een studie daarnaast die ik in mei 2013 succesvol heb afgerond.
In juni kreeg ik opeens allemaal rare fysieke kwaaltjes. Last van me oog, raar gevoel in been, raar gevoel in hand/arm. Ik ben uiteindelijk helemaal in paniek geschoten en ben hiermee ook naar de huisarts geweest. Eenmaal daar werd ik rustig en vertelde ze me dat ik een paniekaanval had. De fysieke kwaaltjes bleven maar en ben uiteindelijk 2x bij neuroloog geweest en 2 scans gehad waar uiteindelijk niks op te zien was. deze periode duurde ongeveer 3 maanden waar ik me ontzettend druk gemaakt heb over deze kwaaltjes. De gedachten van straks heb ik wat en komt het niet meer goed. 3 maanden lang echt met veel spanning geleeft en vanaf het moment dat je wakker wordt test je je zelf of alles het nog wel doet.
Na deze drie maanden gebeurde er echter iets nieuws. Tijdens een weekje naar Ibiza heb ik me nog continu druk gemaakt om deze fysieke kwaaltjes en de terugreis in het vliegveld was een hel. Helemaal in paniek maar in kon het gelukkig allemaal voor me kunnen houden en niemand had er last van. Toen gebeurde het…
Eenmaal thuis dacht ik, ik ga nog even bij me voetbal team kijken. Ik stap de auto in en op een moment krijg ik allemaal nare gedachten. Dat ik bij me vriendin wegga, dat ik misschien wel een of andere pedofiel ben, dat ik misschien wel gek wordt en misschien denken aan zelfmoord.. Thuis gekomen en totaal geen eetlust, niet meer weten wat te doen en heel onrustig, misselijk, pijn in de buik en een hele hoge hardslag. Uiteindelijk gezegd tegen me vriendin en die kon me wat kalmeren met rustgevende woorden. De dagen daarna gewoon gaan werken maar kon me geen moment concentreren. Alleen maar bezig met die gedachten. Veel op internet gezocht van wat heb ik nou opeens etc etc..
Daarna naar de huisarts want het was niet meer te doen.. die zag het ook aan me en heeft me door verwezen naar een psycholoog. Pas na 3 weken tijd. Ik dacht echt dat ik gek werd.
iedere ochtend die gedachten en spanning in je lichaam. Een bonzend hart en je begint aan alles te twijfelen. Doe ik alles wel goed.. ben ik dan echt geen gek… Hou ik inderdaad wel van me vriendin.. etc etc..
Ik loop nu inmiddels 2,5 maand bij de psycholoog maar ik zie nog niet echt verbeteringen. Soms heb ik af en toe zo ontspanningsmoment maar zodra je dat merkt denk je ook meteen weer aan de gedachten.. en denk je van zie je wel zo voel je je niet maar je doet alsof. Gek wordt ik ervan. Ik wil gewoon me eigen leven weer terug. Wil niet de hele tijd denken van vindt ik me vriendin nog wel leuk, hou je dan nog wel van haar, wil je wel verder met haar etc etc.. Wil gewoon weer lekker leven samen en leuke dingen doen zonder al die nare gedachten.. soms steken dan ook weer de gedachtes op dat je gek wordt of dat het allemaal niet meer goed komt… pfff ik wordt er zo ontzettend moe van…
Ben erg benieuwd of mensen dit herkennen en wellicht adviezen hebben. Ik kom er namelijk zelf echt niet meer uit.
Groeten
Tikop