Pagina 2 van 2

Geplaatst: 09 jul 2015, 20:38
door Esther-35
Hoi Sjors,
Dit is niet raar, dit hoort allemaal bij de angst. Kijk even bij tips en trucs en dan het boek(je) dat vertaald is. Van een dokter. Hier staat he veel km dat je kan helpen.
Sterkte!!

Geplaatst: 09 jul 2015, 20:40
door Esther-35
Het stukje heet: benadering van angst door een dokter. Lezen!!

Geplaatst: 09 jul 2015, 21:18
door Esther-35
Het stukje heet: benadering van angst door een dokter. Lezen!!

Geplaatst: 10 jul 2015, 09:25
door dev
Hoi Sjors,

Ik herken me volledig in het alles vergeten. Hoe ik het bij mij verklaar is het eigenlijk heel simpel:
Mijn hoofd is nog steeds keihard bezig met weer 'gezond' worden, dat kost veel energie. Ik ben mezelf elke dag aan het pushen om beter te worden (beter als persoon, de bullshit is grotendeels al weg, maar ben ondertussen gewent mezelf aan te passen, might as well make use of it).

Omdat ik hier zo mee bezig ben, is er denk gewoon even wat minder beschikbaar om dingen te onthouden. Ik vergat álles, maar ik onthoud dingen weer steeds beter. Maar dit is een traject van 2 jaar ondertussen (daarentegen, ik was desdanig ver dat de psycholoog bijna onder de indruk was van t feit dat ik nog functioneerde).

Dat lichte in je hoofd zou supergoed kunnen zijn omdat je er super op gefocussed ben. Als de tests zeggen dat er niets is..... Als jij op een deel van je lichaam gaat letten, ga je je er zo mee bezig houden dat álles op gaat vallen; "oh shit, was dit ene vlekje er al?" "oh shit, dat deed ff zeer, dat doet t normaal niet!". Zoveel hiervan gebeurd normaal ook, maar dan let je er niet op (of pak je ff wat zoets ofzo).

Niet de nare gedachtes laten sturen. Realistisch bekijken, niet vanuit paniek. Objectief en geen zelfmedelijden werkte bij mij prima. Succes!

Geplaatst: 11 jul 2015, 12:09
door sjorsnl76
Bedankt voor jullie reacties. Het helpt al iets.

Wat ik me ook afvroeg is of iemand herkend dat typen enorm moeizaam gaat. Ik typ bijvoorbeeld: bijvoorbeeld en mijn vingers doen vijboorbeeld. Of ik gebruik een totaal verkeerde letter als: znap ipv snap. Of na het typen van een aantal woorden stop ik ineens met typen omdat ik niet meer weet wat ik aan het typen was. Deze fouten gebeuren om de aantal woorden en heb ik al een paar dagen last van. Ik gebruik mijn backspace dus veelvuldig.

Ik typ dus blind en dat ging altijd vrij goed. Nu ben ik dus bang dat er schade aan mijn kleine hersenen is en ik last heb van ataxie en afasie. Omdat ik ook erg moe ben, en het wattengevoel heb,geheugen slecht werkt en futloos ben, ben ik dus echt bang dat er iets mis is.

Geplaatst: 13 jul 2015, 09:47
door dev
Oh, ook dat is niet gek en herken ik ook wel. Ik heb het dan niet echt met typen (typ veel voor mn werk, dat zit ondertussen zo in de vingers, dat gaat wel goed). Ik heb het zelf met schrijven en met praten. Ik denk sneller dan dat ik praat en dat loopt scheef. en dan aan het eind is t net alsof alle resterende woorden er tegelijk uit willen en dan zeg ik wat weirds.

Ik kan ook letterlijk halverwege een zin vergeten waar ik het over had en for the life of me kan ik het niet meer herinneren. Mensen om me heen zijn ondertussen getraind, die herhalen mn laatste zin weer en dan ga ik weer verder.

Wordt allemaal erger als ik moe ben, of moet gaan eten ofzo. En ook dit wordt steeds minder erg, t gebeurd nu ongeveer 1x per dag ipv 1x per gesprek.

Re: hoofd

Geplaatst: 17 apr 2021, 12:28
door Floris 1976
@Sjorsnl76

Hoe gaat het intussen met je. Ik heb soortgelijke klachten. Zijn jouw problemen weg?

Andre mensen die zich in deze klachten herkennen en wat het heb Alzheimer bleek hoor ik ook graag van.

Dit is mijn verhaal:

Excuses voor eventuele schrijffouten of dubbele teksten. Ik ben lang niet helder.

Ik was altijd al een hypochonder op het gebied van kanker. Eens in de zoveel jaar merkte ik weer ren klacht en pas na onderzoek was ik dan gerust gesteld.

In de afgelopen 2 jaar heb ik heel erg veel stress gehad. Dochter weggepest van school. Van nul naar honderd gaan sporten 5x in de week. 3 x hardlopen, maar toen wou mijn offer badge ook graag sporten en ging ik 2x our week met hem naar de sportschool. Toen op een avond ontdekte ik trilingen in mijn spieren. Eerst alleen mijn nek, maar toen ik me zorgen begon te maken ook armen. En later stond ik telkens te bungelen voor de wc pot. Allerlei onderzoeken. Bang voor Parkinson. Toen heel veel maag en darm klachten. Nog meer onderzoeken. Uit de trillingen kwam niks ernstigs (versterkte fysiolochische tremoren). Trillingen van spieren maar niks ernstigs en geen oorzaak. Men dacht aan stress.  De problemen met maag en darmen zijn inmiddels al lang weer weg. Ik had het trillen een plaatsje gegeven, maar het bleef wel als een sluimerende angst op de achtergrond. Dit alles vanaf 2017. In 2019 de problemen met pesten van mijn dochter.  Eind 2019 een paar keer een paniekaanval gehad. Eerste keer was ik in een onbekende dagje weg en ineens voelde alles heel onwerkelijk. Februari 2020 en traumatische ervaring opgedaan wat ik heel bang van werd. Toen ik denk ergens april/mei erve gekomen dat ik een aantal dingen niet meer herinnerde. De gedierte van mijn jongste dochter. Hoe een bepaalde ruimte er vroeger uitzag. Waar de schildpadden hun aquarium vroeger stond. En aantal van zulk soort zaken. En ondertussen was ik al zwaar overspannen en verward. Mijn geheugen werd steeds slechter. Maandenlang niks anders gedaan dan op de bank zitten. Overtuigd dat ik mijn gezin zou verliezen aan Alzheimer. Psychisch in de war durfde ik geen hulp te zoeken
Zoveel gezeten. En zo bang.  Bang dat ze me niet weer naar huis lieten gaan als ik me liet testen.  Uiteindelijk toch getest. Test heel slecht gemaakt voor mijn gevoel, maar men constateerde toch geen Alzheimer.  Geheugenproblemen werden steeds erger. Nu vergat ik ook regelmatig dingen binnen enkele seconden. Ik had dat wel altijd door. Na maanden aanmodderen getest in het Alzheimer centrum in Amsterdam. ECG, MRI limbaalpunctie en psyschische test. Conclusie: 100% geen Alzheimer. Men dacht dat mijn problemen voortkwamen uit stress. Ontussen kan ik bijna niks meer onthouden, maar mijn omgeving blijft zeggen dat het stress is en geen Alzheimer. Het leven voelt alsof het niet echt gebeurd en ik ben heel vaak overstuur, want overtuigd van Alzheimer. Mijn klachten zijn ondertussen zo verergerd. Onderstaand een aantal van mijn ervaringen/klachten. Ik hoop dat mensen ze herkennen. Mensen die ook dachten Alzheimer te hebben, maar waar bleek van niet.

Veel algemene kennis kwijt. Zaken van vroeger en zaken op kortere termijn.

Gesprekken moeilijk kunnen volgen. Soms na enkele zinnen de draad al kwijt zijn. Zaken niet goed op een rij kunnen zetten.

Iets lezen/schrijven en dan niet meer weten waar ik gebleven was of wat ik wilde schrijven of zeggen. Vaak dat ik iets wil zeggen en met 2 seconden is het alweer weg. Weet ik het niet meer. Soms komt het terug.

Geen of met heel veel moeite opsomming van enkele woorden/namen/korte teksten kunnen onthouden. Heb bijvoorbeeld hek veel moeite met deze opsomming. Punten kloppen per stuk ahja ik ze lees, maar ik krijg geen totaalbeeld en ben bang dat er dubbele dingen in staan.

Iets willen zeggen/opzoeken/ doen en het ineens kwijt zijn.

Met enige regelmaat na moeten denken over mij wel bekende woorden en namen in gesprekken. Bijv. iets willen zeggen over je pols en niet op het woord pols kunnen komen. Wel de persoon kennen, niet op de naam komen. Ik kijk al maanden Big Brother. Elke avond weer weet ik een aantsl namen, maar er zijn er altijd een paar kwijt.
Toen het nog een groep van zes personen was wist ik telkens een paar namen week een en aantal niet.
Een naam die ik vandaag wist was morgen misschien weer weg en een dag later wist ik hem wel weer. Namen komen soms helemaal niet, dan moet ik vragen. Tig BN'ers ken ik, maar kom gewoon niet of niet meteen op de naam. Stemmen herken ik soms pas van deze BN'ers als ik het beeld op TV erbij zie, terwijl het best bekende stemmen zijn als ik ze eenmaal geïdentificeerd heb.

Eerst moest ik af en toe over een naam van bekenden nadenken. Nu heel vaak. Laatst kwam ik een zeer goede vriendin tegen een kwam eerst gewoon niet op haar naam.

Mij wel bekende woorden komen soms toch ineens vreemd voor qua schrijven. Ik twijfel regelmatig hoe iets te schrijven. Moet ligt met ch of met een g? Moet zegt met ch of g? Dat had ik eerder niet. En de laatste tijd wordt dat spellen steeds moeilijker. Ik spreek echt veel verkeerd en zie het achteraf is vaak. Soms met veel moeite en nadenken.

Geen echt goed beeld in mijn hoofd kunnen vormen van de gezichten van familieleden en mensen die ik ken. Wel altijd herkenning als ik ze zie. (Dit had ik toen ik er erg bang voor was,  maar is nu weer weg).

Veel vergeten op korte alswel lange termijn. Vaak iets zien (bijv. de tijd op een klok) en enkele seconden later het niet meer weten. Iets doen en paar sec later kwijt zijn. Bijvoorbeeld mijn rits dichtdoen en paar sec later me afvragen of ik mijn rits wel dichtgedaan heb.

Niks meer kunnen reconstrueren ouder dan 1 dag. Wel flarden weten, maar echt geen dag kunnen reconstrueren. Soms enkele uren na het feit al niet meer weten dat ik met mijn vrouw en de hond gewandeld heb of wat wie ik tegengekomen ben.

Soms niet kunnen onderscheiden van geluiden. Bijv. cirkelzaag en slijptol op afstand.  Niet kunnen plaatsen waar een geluid op afstand vandaan komt (richting). Beiden vroeger zeer eenvoudig. Was daar juist altijd zo goed in.

Telkens weer over (soms dezelfde) woorden moeten nadenken hoe je ze ook alweer spelt. Dingen als ineens de neiging om het woord "ze" als "se" te schrijven, maar dan iets later door hebben dat dit niet klopt.

Iets na veelvuldig herhalen onthouden via ezelsbruggetje en toch een paar uren/dagen later weer kwijt zijn.

Ik voelde me eerst af en toe verward maar de laatste tijd heel vaak. Bijvoorbeeld als ik ga wandelen en mijn schoenen voor wandelen en gewone schoenen zie naast elkaar moet ik nadenken welke ik moet hebben, terwijl ik dat zou moeten weten. Of dat ik eerst even na moet denken waar op mijn telefoon een icoontje staat waarvan ik weet dat hij op 1e pagina staat. 's avonds ben ik vaak wel even helder.

Veel standaard handelingen gaan niet meer automatisch. Ik hang al jaren de sleutel op dezelfde plaats. Vanmorgen moest ik eerst nadenken waar de sleutel te laten.

Ik vind informatie heel snel te veel. 
Ik kan dingen niet goed op een rijtje zetten. Weet niet wat waar op mijn lijstje staat en krijg geen compleet beeld.

Laatste tijd steeds meer nadenken over heel simpele dingen. Denken gaat constant moeizamer.

Het is soms net of dit allemaal niet echt is.

Verkeerde woorden: Wil het woord afdeling in een zin zeggen en dat zeg ik ook, maar dan komt het woord afbeelding of zelfs een heel ander woord eruit. Dit heb ik een tijdje heel veel gehad toen ik er heel bang voor was. Nu heb ik het nog af en toe.

Elke ochtend in bed gaan al mijn gedachten door elkaar heen. Heel veel niet logische zinnen. Geen samenhangend verhaal. Heel af en toe komen er niet bestaande woorden tussendoor. Heb er geen controle over. Soms denk ik dingen en dan ineens heb ik door dat het echt onzin is. Als ik uit bed ga gaat dat weg. (Dit heb ik een tijd gehad toen ik er erg bang voor was. Is nu weer weg)

Bijna alles wat ik wegleg wat niet op een vaste plaats ligt weet ik niet meer te vinden.

Eigenlijk ben ik heel vaak iets kwijt als ik het net gedaan heb.

20 jaar terug hadden we een witte hond thuis bij mijn ouders die Dusty heette. Mijn kameraad komt langs met een zelfde soort hond in het zwart. Die hond ken ik al jaren. Op een gegeven moment zie ik die zwarte hond en denk: Hoe kan Dusty nu ineens zwart zijn geworden? Meteen daarna heb ik het door, maar eerst denk ik het echt. Zulk soort vreemde dingen heb ik best vaak. Kameraad zegt dat mijn brein op primitiever deel over is gegaan. Had hij over gelezen in wetenschappelijke onderzoeken. Dat mensen gewoon tijdelijk echt een stuk dommer worden. Is dat het?

Gisteren overkwam mij dit:

Gisteren naar de vuilstort geweest. Letterlijk alles ging fout. Wist niet wat waar moest. Auto begon te piepen. Ik weet niet waarom. Dan herinner ik vanwege gordel. Minuut later piept hij weer. Weet ik weer niet waarom. Ik houd de vuilstortpas boven de pin ipv mijn betaalpas. Ik rij naar een bedrijf op het industrieterrein dat ik ken. De straat komt me niet bekend voor. Moet ergens bij een bedrijf rijplaten terug brengen. Paar weken geleden opgehaald. Ik weet hoe daar op het terrein te rijden, maar weet vervolgens niet waar de platen moeten liggen. Terwijl ik ze paar weken daarvoor heb opgehaald. Maar alleen maar vage herinnering. Als ik de andere platen zie liggen weet ik het weer. Ik rij daar weg richting mijn schoonouders. Vlak daarna denk ik: Waar moest ik ook alweer heen? Zit met de auto in zijn 4 en krijg het gevoel dat ik terug moet naar de 2. Gaat nergens over. Ik lijk wel dronken en volg de wereld niet meer.

Mijn huisarts en een psycholoog die ik sprak zeggen dat dit stress kan zijn, maar ik ben zoveel geheugen kwijt. Ik blijf gewoon bang voor Alzheimer. Maar daar is op getest en 100% uitgesloten. Hoe kan ik dan zo vaak zo verward zijn, dingen totaal niet meer volgen, zaken binnen erkende seconden tot enkele uren vergeten en hele domme dingen denken? Kan dit wel stress zijn?

Ik kom graag in aanraking met mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt en wat geen Alzheimer bleek.

Re: hoofd

Geplaatst: 17 apr 2021, 12:47
door Floris 1976
@Esther 35

Waar zie je dat boekje in tips en trucks?