Forum

Hier kunnen familie en vrienden van personen met paniekaanvallen hun verhaal en ervaringen uitwisselen.

Moderators: Leon, Leap

Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#62416
Mijn schoonmoeder is er 1 uit een boek. Erger kun je je niet bedenken.
Ze is dominant, bepaalt alles voor mijn vriend, vindt mij helemaal niks, negeert me, kleineert etc etc.
Op een hele gemene manier.
Vanaf dag 1 vond ze mij niks en heeft ze letterlijk gezegd dat mijn vriend beter kon krijgen. Dit alles omdat mijn vriend heeft gezegd dat ik last heb van wat psychische klachten. (niet in hele ernstige mate)
Ik heb alles geprobeerd, haar het naar de zin te maken, bij mezelf te blijven, water bij de wijn gedaan, alles, niks heeft geholpen. Haar oordeel staat vast.

Zo regelt ze de hele inrichting in t huis van mijn vriend (die dat niet erg vindt) koopt ze zijn schoenen, regelt hoe het huishouden gaat als zij langskomt, zegt hoe ik dingen anders moet doen etc etc.
Ook heeft ze het doorverteld aan zijn broertje.

Zijn broertje en vriendin zeggen nu ook dat mijn vriend het uit moet maken.
Ze sluiten me buiten, vinden me maar niks en voegen me als enige niet toe op facebook etc. het zijn kleine dingen maar bij elkaar heel erg.

Nu zit ik op dit moment in een medicatie switch en heb ik het moeilijk, heel moeilijk.

Ik heb eerlijk gezegd tegen mijn vriend dat ik niet meer tegen haar (zijn moeder) kon, waarop hij razend werd en het uitmaakte. Dit is nu 2 weken terug. De dag erna was het gelijk weer aan, maar t blijft tussen ons in staan.
Zijn moeder negeert me nu volledig en zal er alles aan doen dat mijn vriend het uitmaakt met mij.

Ik hou van hem en wil hem absoluut niet kwijt, maar ik trek dit niet. Ik betrek t op mezelf en voel me hierdoor niet veel meer waard. Als je dat te vaak te horen krijgt, ga je dat ook denken. Niks doe ik goed en op alles heeft ze commentaar.

Mijn vriend heeft het op dit moment erg druk met zijn werk en kan het er ook niet bij hebben. Hij vraagt bijna niet hoe het gaat met de medicatie en wil er ook niet veel over praten. Ik juist wel, ik heb het nodig..

Ik ben door dit alles totaal de kluts kwijt, t 1 versterkt het ander, medicatie sloeg ik me best goed doorheen maar ben er nog niet en hoopte op steun. Maar zijn moeder vindt alles maar belachelijk van mij en raar. Ze is erg hard en zakelijk. Ik ben een gevoelsmens, heeft ze nik mee.

Ben me ten einde raad...help. Iemand tips?
Door Esther-35
#62421
Nou niet normaal zeg! Wat denken die mensen wel! Je zou ze het bijna gunnen om eens te voelen wat wij voelen toch?
Ik zou geen energie meer steken in schoonmoeder. Probeer erboven te staan. Als zij zien dat het je niks doet (al lijkt het alleen maar zo) dan is het voor hun snel klaar. Jij hebt tenslotte een relatie met haar zoon/zijn broer en wat ze ook doen, daar kunnen ze niks aan veranderen.
Probeer een beetje aan jezelf te denken op dit moment. Ik snap dat je vriend hier anders in staat (nuchter etc), maar een relatie heb je met z'n 2-en en hij zal ook rekening met jouw gevoelens moeten houden. Uiteindelijk gaat het erom dat hij je accepteert zoals jij bent en als hij liever naar z'n moeder luistert is hij je niet waard. Misschien moet je dat eens tegen hem zeggen. En als hij daar niet toe bereid is, moet jij het misschien uitmaken.
Want je verdient iemand die je neemt zoals je bent en je helpt en steunt.
Vind je misschien niet leuk om te horen, maar zo is het wel.
Doe rustig aan en zoek steun bij de mensen die er wel voor je zijn.
Sterkte!!
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#62423
Lieve Esther,


Bedankt voor je bericht!

Het is heel dubbel, ik begrijp mijn vriend namelijk ook deels. Stel hij zou moeite hebben met mijn moeder zou ik dat ook lastig vinden. Hij krijgt steeds 2 verhalen en zit ertussenin. Hij krijgt alles op zijn dak, terwijl hij zelf niks verkeerd doet.
Nu afgesproken dat als zijn moeder weer zo doet ik het netjes aangeef en hem er eventueel bijhaal.

Het is wat je al eerder zei, voor onze partners is het ook niet makkelijk. Het gaat vaak over ons. Ik probeer mijn verhaal niet terug te draaien maar wil het niet uitmaken vanwege zijn moeder of broer.
Ik maak het wel uit als hij inderdaad totaal niet wil snappen dat dit voor mij erg moeilijk is, maar merk dat hij ook zijn best doet.

Hoe doe jij dat met je partner? Wil jij veel praten over je problemen en wat wil je man?

Nogmaals, ik waardeer het heel erg dat je aan me gedacht hebt de laatste (moeilijke) dagen.
Ik hoop dat het gauw beter gaat, zodat ik er weer voor jou en andere kan zijn..

Marianne
Door Pim
#62433
Hoi,
Wat zit jij in een lastig pakket zeg.
Tja, wat voor adviezen kan ik je geven, lastige situatie hoor.
Ik zal toch altijd eerlijk en duidelijk tegen je vriend zijn. En als je schoonmoeder of zwager een rot opmerking maakt, ze gelijk op hun plaats zetten en zeggen hoe jij over dit alles denkt. Wees duidelijk. Ik weet dat dat moeilijk is, ik heb dat ook moeten leren.
Zolang zij niet weten of beseffen wat dit allemaal met jou doet gaan ze gewoon lekker door.

En ja, ik wil altijd graag praten over wat mij bezighoudt en mijn man luistert altijd maar geeft mij ook vaak de figuurlijke schop onder mijn hol wanneer ik doordraaf. En dat is goed.

Sterkte met alles.
Diana
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#62442
Bedankt Pim!


Mijn vriend is onze ruzies van de laatste tijd gewoon zat. En dat begrijp ik. Maar we willen nu beide wat anders, ik heb een klap gekregen dat hij het heeft uitgemaakt 2 weken terug en het vertrouwen is wat stuk, dus ik wil juist aandacht, lieve dingen en een luisterend oor.
Maar hij wil juist rust en eerst geen ruzie. Maar hierdoor krijgen we juist ruzie, vicieuze cirkel dus.


En mijn vriend wil wel praten maar niet steeds over mijn medicatie of mijn problemen :(
Door joepie
#62443
Hoi Marianne,

Denk aan jezelf. Als je vriend al tijden geen luisterend oor of inlevingsgevoel heeft, waarom zul je dan nog bij hem blijven? Een relatie moet van twee kanten komen, in goede en in slechte tijden. Ik zat ook in zo'n situatie en heb de knoop doorgehakt. Het heeft me lucht (maar ook soms niet hoor) gegeven.

Sluit me bij Esther aan!
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#62444
beste Joepie,


Mijn vriend zelf is niet echt het probleem hoor, meer zijn moeder en broer.
Schrik een beetje van sommige reacties dat ik het maar moet uitmaken. Zo zwart/wit is het natuurlijk niet..een lastige situatie is het wel.

Vandaag gaat het gelukkig beter..
Door joepie
#62448
Marianne77 schreef:beste Joepie,


Mijn vriend zelf is niet echt het probleem hoor, meer zijn moeder en broer.
Schrik een beetje van sommige reacties dat ik het maar moet uitmaken. Zo zwart/wit is het natuurlijk niet..een lastige situatie is het wel.

Vandaag gaat het gelukkig beter..
Als ik je verhalen zo lees komt het anders bij me over.
Maar goed, als jij maar gelukkig bent. Dan maar niet praten over wat er met je aan de hand is, maar alleen over leuke/positieve dingen met hem spreken.
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#62450
Joepie:


Tuurlijk wil ik wel praten over wat er met mij aan de hand is! En niet alleen maar over leuke dingen hebben. Hij wil dat ook! Alleen hij is niet mijn psycholoog! Voor partners is het ook zwaar, elke dag draait alles om diegene met de problemen. Lees maar eens bij de partners van, hun verhalen staan hier ook.

Ik zeg niet dat mijn vriend het fout doet, of ik, ik denk niet dat het zo zwart/wit ligt.

Vindt je reactie ( Dan maar niet praten over wat er met je aan de hand is, maar alleen over leuke/positieve dingen met hem spreken.) erg lomp en ben er door van slag merk ik.
Door Pim
#62456
Marianne,
Laat je niet van je stuk brengen door dit soort reacties. Het wel heel makkelijk oordelen.
Je moet doen wat goed voelt en daar heeft verder niemand iets mee te maken. En als iemand het niet met je eens is over wat je schrijft, lekker laten.
Praten is goed, je vriend moet weten wat er in jouw koppie omgaat maar hij is idd niet je psych. Mijn man zegt dat ook. Ik mag altijd praten maar hij staat te dicht bij me om neutraal te zijn en om me goed te helpen. Daar heb ik mijn psych voor.
Sterkte meis, ik hoop dat jullie er uit komen.
Diana
Door joepie
#62457
Pim schreef:Marianne,
Laat je niet van je stuk brengen door dit soort reacties. Het wel heel makkelijk oordelen.
Je moet doen wat goed voelt en daar heeft verder niemand iets mee te maken. En als iemand het niet met je eens is over wat je schrijft, lekker laten.
Praten is goed, je vriend moet weten wat er in jouw koppie omgaat maar hij is idd niet je psych. Mijn man zegt dat ook. Ik mag altijd praten maar hij staat te dicht bij me om neutraal te zijn en om me goed te helpen. Daar heb ik mijn psych voor.
Sterkte meis, ik hoop dat jullie er uit komen.
Diana
Dus je mag alleen reageren als je het met iemand eens bent. Of mag je ook aangeven wat bij jezelf geholpen heeft?
Lomp was het niet, het was meer, prikkelend bedoelt.
Neem toch aan dat als je partners van elkaar bent, dat je er dan ook bent voor de ander als hij of zij het moeilijk heeft. Dat heeft niets met een psycholoog te maken, maar liefde voor elkaar in voor- en tegenspoed!
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#62458
Beste Joepie,


Tuurlijk mag je ook reageren als je het niet met iemand eens bent. Iedereen is vrij om te reageren. Maar de ander is dan ook weer vrij om daarop terug te reageren.
Ik hoop dat mijn partner er voor mij is, maar ik vind zelf dat ik niet kan verwachten dat hij er ALTIJD maar voor mij is, elke dag weer. Ook hij heeft een leven, een baan etc naast mij.
Ik weet zeker dat als ik nu naar het ziekenhuis zou moeten hij meteen naar me toe komt.
Ik weet niet in hoeverre jouw partner er niet voor jou was. Dus kan daar niet over oordelen. En zo weet jij niet in hoeverre mijn partner er wel of niet voor mij is.
Mijn fout is dat ik teveel aan anderen vraag, 10 mensen, 10 andere antwoorden. Ik overweeg ze allemaal en wordt er gek van. Dus misschien moet ik leren of het niet meer te vragen of me de antwoorden minder aan te trekken. Zeker bij mensen die me alleen via een forum kennen.

Mijn vriend zal nooit begrijpen wat ik meemaak in mijn hoofd, en het is niet zo n prater. Ik weet wel dat de wil er is van hem om mij te steunen. Maar op zijn manier, bijv n lekker kopje thee smorgens maken.

Mijn topic ging eigenlijk meer zijn moeder en broer en dat ik hierin zijn steun mis. Maar begrijp dat dat ook niet makkelijk is voor hem.

Ik weet van mezelf dat ik geen gemakkelijke ben, en tuurlijk wil ik iemand die mij steunt, maar denk dat het wat minder zwart/wit ligt dan jij verwoorde. en dat kwam wat lomp op me over.
Door Pim
#62460
Ik trek met terug uit dit soort discussies.
Het gaat niet om wie er gelijk heeft, het gaat er om dat we elkaar kunnen helpen.
Leven en laten leven, ieder zijn eigen oordeel en degene met de vraag doet er mee wat hij/zij wil.
Gebruikersavatar
Door Pietjepaniek
#62461
@ pim

Tuurlijk gaat het er niet om wie er gelijk heeft.
Apart dat je ineens zo reageert na je vorige lieve reactie.

Ik wil je hartelijk bedanken voor je steun en antwoord!
Door Pim
#62463
Lieve Marianne,
Mijn reactie was niet vervelend bedoeld, naar niemand niet.
Maar de reactie van Joepie en de discussie die daar op volgde is mijns inziens verspeelde energie.
Ik ben het juist met je eens dat je vriend niet alles voor je op kan lossen en dat hij uiteraard een luisterend oor heeft voor alles wat je hem vertelt maar dat hij niet je psych is. Meis, betrek ajb niet alles op jezelf, dat is niet goed voor je :)
Groetjes,
Diana
Paniekaanvallen en CBD Olie